Ποιός έχει αίμα για πούλημα;

Εκείνοι που δεν έχουν να πουλήσουν άλλο παρά το αίμα τους. Οι υποψήφιοι αιμοδότες. Πόσο στοιχίζει το ξένο αίμα; Πως γίνονται οι μεταγγίσεις;

Ποιος έχει αίμα για πούλημα;

Δεν έχει σημασία αν παρασιωπάτε το όνομα του νοσοκομείου όπου έλαβαν χώρα τα παρακάτω. Τα πρόσωπα που αναφέρονται και που φυσικά αυτό που κάνουν δεν θέλουν να περιέρχεται στην δημοσιότητα.

«Με το να δίνουμε το αίμα μας δεν σημαίνει ότι θέλουμε να γινόμαστε και μπερλίνες…» μου είπε κάποιος.

Εκείνοι που δεν έχουν να πουλήσουν άλλο παρά το αίμα τους

Κατά τα άλλα το διαμέρισμα αυτό, δεν έχει τίποτα το εξαιρετικό, από τα συνηθισμένα εργαστήρια των νοσοκομείων. Άσπρη λαδομπογιά παντού, τραπέζια με άσπρο εμαγιέ, γυάλες, μπουκάλες, σύριγγες, μικροσκόπια. Ένα γραφειάκι. Μια αβρά κοπέλα γράφει. Ένας εργάτης καμιά τριανταριά χρονών της δίνει τα στοιχεία του.

«Που εργάζεσθε;»

«Εργαζόμουν. Τώρα είμαι άνεργος.»    

«Είχες ποτέ σου καμιά αρρώστια;»

«Εγώ; Αρρώστια εγώ;»

«Τυφοειδή πυρετό καμιά φορά;»

Ο άνθρωπος θυμώνει. Όπως θυμώνει ο αυγουλάς ή ο γαλατάς αν αμφέβαλλε κανείς για την γνησιότητα του εμπορεύματος του.

«Μα δεν υπάρχει λόγος να θυμώνετε. Αν κάποτε πάθατε τυφοειδή πυρετό ίσως να είναι ακριβότερο το αίμα σας!»

Ο άνθρωπος δαγκώνεται. Αλλά εξακολουθεί να είναι ωχρός όπως στην αρχή. Με καταφανή συγκίνηση ρωτά:

«Δεν μου λέτε παρακαλώ! Θα μου μείνει αρκετό αίμα έπειτα για να ζήσω;»

Με την μηχανικότητα της ρουτίνας η κοπέλα του βεβαιώνει λακωνικότατα:

«Ω! Βέβαια!»

«Θα μείνω στο κρεβάτι;»

«Δυο-τρεις μέρες ίσως! Πρέπει όμως πρώτα να δούμε αν κάνει το αίμα σας…»

Οι υποψήφιοι αιμοδότες

Ένας γιατρός με μια άσπρη μπλούζα έρχεται να κάνει τον έλεγχο. Από δυο μικροσκοπικά μπουκαλάκια στάζει μια σταγόνα απ’ το καθένα σ’ ένα μικρό χαρτόνι. Έπειτα με ένα μικρό νυστεράκι τσιμπά τον δείκτη του υποψηφίου. Μια κόκκινη σταγόνα αναβλύζει και μεταφέρεται αμέσως στο χαρτόνι με τον ορό.   

Ο γιατρός μου εξηγεί:

«Πρέπει να δούμε σε ποια κατηγορία αιμάτων ανήκει.»

«Υπάρχουν διάφορες κατηγορίες;»

«Ε, βέβαια! Όλα τα αίματα δε είναι της ίδια οικογένειας. Υπάρχει κίνδυνος θανάτου αν μεταγγιστεί σε έναν ασθενή αίμα διαφορετικής οικογένειας από το δικό του. Ο γιατρός παρακολουθεί προσεχτικά τις αντιδράσεις του ορού.

«Ξέρετε! Υπάρχουν οροί που προσβάλλουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια και τα διαλύουν. Είναι οι αιμολυσίνες. Ουσιαστικά αυτές είναι δυο ειδών. Όταν ένα άτομο έχει δυο αιμολυσίνες το αίμα του ανήκει στην πρώτη οικογένεια. Μπορεί να έχει την ή την άλλη ή καμιά από τις δυο. Είναι τέσσερις διαφορετικές πιθανότητες.

«Και εγώ ποια έχω;» ρωτάει με συγκίνηση ο άνθρωπος.

«Αντιστοιχούν -εξακολουθεί την σκέψη του ο γιατρός- τις τέσσερις κατηγορίες αιμάτων!»

«Ποια πληρώνεται ακριβότερα;» ρωτάει με ακόμα ζωηρότερο ενδιαφέρον ο άνθρωπος που προσφέρει το αίμα του, δίχως όμως να πάρει απάντηση σε αυτό.

Η αντίδραση έδωσε σαφή αποτελέσματα. Ανήκει στην τέταρτη κατηγορία. Την καλύτερη, την ακριβότερη. Το ξαφνικό ενδιαφέρον του γιατρού για το πρόσωπο του υποψηφίου αιμοδότη, είναι τώρα καταφανές.

«Τέτοιο αίμα έχω εγώ!» λέει με υπερηφάνεια ο υποψήφιος.

Πόσο στοιχίζει το ξένο αίμα;

Πρέπει τώρα να γίνει και η μικροβιολογική ανάλυση. Τα αποτελέσματα θα κρίνουν αν ο υποψήφιος θα καταχωρηθεί οριστικά μεταξύ των αιμοδοτών. Εάν ναι, θα περιμένει ως την ημέρα που θα τον χρειαστούν. Για την ώρα δεν θα πάρει τίποτα. Αυτό το ξέρει και αυτό ακριβώς του είναι πολύ δυσάρεστο. Αργότερα όταν του ζητηθεί, θα εξαρτηθεί η πληρωμή του από το ποσό που θα χρειαστεί να του πάρουν. Εκατό γραμμάρια μέχρι και τετρακόσια και το αντίτιμο από 1500 μέχρι 4000 δραχμές.

«Υπάρχουν και μερικοί που αισχροκερδούν» μου λέει ο γιατρός.

Μεγάλη προσφορά αίματος, μικρή ζήτηση!        

 «Το λέτε αισχροκέρδεια εσείς αυτό;»

«Μα για βάλτε με το νου σας, ότι δεν είναι πάντοτε οι χρυσοκάνθαροι που αγοράζουν αίμα. Συμβαίνει συχνά να είναι φτωχοί άνθρωποι που δεν ξέρουν που να βρουν τις 1500 δραχμές. Πολύ λιγότερο τις 4000. Γιατί βλέπετε τους αιμοδότες τους πληρώνουν οι αιμολήπτες!»

«Και όταν ο αιμολήπτης είναι πάμπτωχος;»

«Τότε πρέπει να έχει συγγενείς».

«Αλλά αν και αυτοί δεν έχουν χρήματα;»

«Θα έχουν αίμα! Αυτό άλλωστε γίνεται. Και αυτό ακριβώς προκαλεί πολλά κεσάτια στους αιμοδότες. Από την άλλη οι αιμοδότες δεν σώζουν μόνο έναν συνάνθρωπο αλλά με το αίμα τους σώζουν και την οικογένεια τους με το ποσό που παίρνουν. Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που δίνουν το αίμα τους απολύτως δωρεάν!»

«Υπάρχουν τέτοιο άνθρωποι;

«Πως όχι! Να, η προϊσταμένη του Ευαγγελισμού κυρία Φυκιώρη πέντε φορές έδωσε το αίμα της δωρεάν. Κάποτε σε εξαιρετικώς επείγουσες καταστάσεις οι νοσοκόμοι προσφέρουν το δικό τους αίμα!».

Η διαδικασία

Μια γυναίκα του λαού, μια πλύστρα, με τρία παιδιά, άφησε την σκάφη της και ήρθε να προσφέρει το αίμα της. Φαίνεται να μην είναι η πρώτη της φορά αν κρίνει κανείς από την ψυχραιμία με την οποία ανασκουμπώνεται.

Ποιος έχει αίμα για πούλημα;
Πως γίνεται η μετάγγιση αίματος

Δεν χρειάζεται παρά ελάχιστα μόλις λεπτά για να εφαρμόσει το μηχάνημα. Τσιμπά την αρτηρία, σπρώχνει την βελόνα. Αμέσως έπειτα γίνεται το ίδιο στο μπράτσο της ασθενούς. Δυο λαστιχένιοι σωλήνες, κάνουν την κάθε βελόνα να συγκοινωνεί με το εσωτερικό μιας σύριγγας που περιστρέφεται πάνω σ’ ένα ποδαράκι. Το «πιστόνι» πηγαινοέρχεται. Ρουφά από την μια βελόνα, αδειάζει από την άλλη. Στις αρχές σιγά-σιγά και ύστερα γρηγορότερα. Διότι κατά τις πρώτες στιγμές το εγχείρημα είναι επικίνδυνο.

«Εάν αισθάνεστε άσχημα, εάν σφυρίζουν τα αυτιά σας, να μας το πείτε», ειδοποιεί ο γιατρός την αιμοδότρια.

«Θα βαστάξει ακόμη πολύ γιατρέ μου;»

«Τελείωσε»

Πράγματι όλα έχουν τελειώσει. Η ασθενής μπορεί τώρα να υποστεί ακινδύνως την εγχείρηση. Έχει παραπάνω από δυο εκατομμύρια αιμοσφαίρια…   

Μ. Γοργός

Αθήνα

15 Ιανουαρίου 1932

*Παρακολουθήστε τα ρεπορτάζ του Μ. Γοργού μέσα από το ηλεκτρονικό περιοδικό του red n’ noir

Καμία δημοσίευση για προβολή