Το ισπανικό άλογο XXΙ

Την τελευταία στιγμή ο Hernandez είχε προλάβει να κάνει μια απεγνωσμένη κίνηση προς τα μπρος. Ο φαλαγγίτης είχε προφανώς αστοχήσει. Μην έχοντας τίποτα πια να χάσει, o Hernandez τον γράπωσε από τους αστραγάλους, προσπαθώντας να τον ρίξει κάτω. Αν κατάφερνε να γίνει ένα κουβάρι μαζί του, οι άλλοι θα δίσταζαν να πυροβολήσουν. Θα κέρδιζε λίγο ακόμα χρόνο. Δεν τα κατάφερε όμως.

Ο φαλαγγίτης που στεκόταν από πάνω του παραπάτησε. Του έπεσε το πιστόλι και τα χέρια του διπλώθηκαν στο στήθος. Ύστερα έβγαλε έναν ρόγχο και σωριάστηκε στα άχυρα. 

Μετά τον πυροβολισμό είχε επικρατήσει σιωπή. 

«Ψηλά τα χέρια» φώναξε κάποιος πίσω από τον Hernandez. Ακούγονταν ποδοβολητά και αγριεμένες φωνές. Ακολούθησαν κι άλλοι πυροβολισμοί. Ένοπλοι χωροφύλακες εισέβαλαν στον αγροικία, έχοντα επικεφαλής έναν αξιωματικό με πιστόλι. Όλοι οι υπόλοιποι κρατούσαν υποπολυβόλα. Τρεις άλλοι φαλαγγίτες, με τα χέρια διπλωμένα στην κοιλιά τους, σφάδαζαν πεσμένοι στο πάτωμα. 

«Κρατική Ασφάλεια» φώναξε ο Hernandez.

Πάλευε να σταθεί στα πόδια του. Ήταν κάθιδρος κι έτρεμε. 

Το Ισπανικό Άλογο είχε κάνει πίσω, κρατώντας ακόμα το πιστόλι του. «Πέταξέ το», του φώναξε ένας χωροφύλακας σημαδεύοντάς τον με το υποπολυβόλο του.

Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης είχε κυριαρχήσει. Το Ισπανικό Άλογο υπάκουσε και σήκωσε ψηλά τα χέρια του. Οι υπόλοιποι φαλαγγίτες είχαν ήδη παραδοθεί. Οι χωροφύλακες τους αφόπλιζαν και τους συγκέντρωναν σε μια γωνία. Το Ισπανικό Άλογο στεκόταν μόνος και ακίνητος στο κέντρο. Στα πόδια του βρισκόταν το σχοινί που είχε φέρει ο Camillo. Όσο για τον ίδιο τον Camillo, βρισκόταν ήδη στον δρόμο για την κόλαση. 

«Αργήσατε» είπε ο Hernandez βαδίζοντας προς τον επικεφαλής αξιωματικό.

«Αργήσατε πολύ. Αν και, σε ό,τι αφορά εμένα, ήρθατε κυριολεκτικά την ύστατη στιγμή. Δυο δευτερόλεπτα μετά, αυτός ο καριόλης θα με είχε σκοτώσει.»

«Έπρεπε να εγκαταλείψουμε τα οχήματα σχετικά χαμηλά στο βουνό και να προσεγγίσουμε αθόρυβα. Ίσως όμως και να έχει γίνει κάποιο λάθος ως προς την ώρα. Εσύ έστειλες την πληροφορία για να γίνει αυτή η επιχείρηση;»

«Ναι» απάντησε ο Hernandez. «Είμαι ο επιθεωρητής Remery της Κρατικής Ασφάλειας». Έσκισε τη φόδρα του σακακιού και αποκάλυψε το σήμα του.

«Συγχαρητήρια επιθεωρητά. Καλή δουλειά!»

«Όχι. Σκατένια δουλειά. Θα το ανακαλύψεις αν ρίξεις μια ματιά στο πηγάδι. Προς το παρόν έχω έναν λογαριασμό να κανονίσω. Με την άδειά σας.»

Περπάτησε ως το Ισπανικό Άλογο που ήταν σε τρομερή ένταση και απέπνεε μίσος και υπεροψία.

«Λοιπόν, παλικαράκι; Στο είπα πως δεν θα γύριζες στην Ισπανία.»

«Είναι η πρώτη φορά που κάποιος καταφέρνει να με πιάσει» γρύλισε το Ισπανικό Άλογο. Μέσα σ’ αυτό το κακοφωτισμένο σκηνικό είχε μια διαβολική όψη.

«Και μαντεύω ότι θα είναι η τελευταία» κάγχασε ο «Hernandez»-Remery. «Έχω την εντύπωση ότι δεν θα ξαναδείς την Ισπανία. Και θα σου πω και κάτι. Ποτέ δεν θα χτυπούσα έναν ανυπεράσπιστο άνθρωπο, αλλά δεν έχω ενδοιασμούς σε ό,τι αφορά εσένα».

Με όλη του τη δύναμη έριξε μια γροθιά στη μούρη του Ισπανικού Αλόγου. 

«Επιθεωρητά! Κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται» τον επέπληξε ο επικεφαλής αξιωματικός.

«Ρίξε μια ματιά στο πηγάδι και θα δεις τι επιτρέπεται και τι όχι» απάντησε ο Remery. Και εξαπέλυσε μια δεύτερη γροθιά. 

«Μη με αγγίζεις» βόγκηξε το Άλογο. Αίμα έτρεχε από τη μύτη του.

«Κανείς δεν σε εμποδίζει από το να υπερασπιστείς τον εαυτό σου», του απάντησε ο Remery. «Εγώ κι εσύ. Ένας προς έναν.»

Όμως το Ισπανικό Άλογο είχε καλύψει το πρόσωπό του με τα χέρια του κι έκανε πίσω.

«Με αηδιάζεις» είπε ο Remery. «Κοιτάξτε αυτόν τον δειλό που μας το έπαιζε ατρόμητος όταν είχε δέκα μπράβους γύρω του, όταν έστηνε την παγίδα του σε κάποιους θερμόαιμους ιδεαλιστές ή όταν πετούσε μια γυναίκα σε ένα πηγάδι…» Η οργή τον εμπόδισε να συνεχίσει.

Στο μεταξύ, τους είχε πλησιάσει ο αξιωματικός της χωροφυλακής, αφού είχε ελέγξει το πηγάδι. 

«Διόλου ευχάριστο θέαμα» είπε. «Ποιος το έκανε;»

«Οι μπράβοι αυτού του κυρίου. Με δική του όμως εντολή.»

«Μια γυναίκα» μουρμούρισε ο αξιωματικός.

«Αυτό δεν είναι κάτι που θα τον έκανε να διστάσει. Γνώριζα πως είναι αδίστακτος από τότε που ήρθα στην Ισπανία. Σίγουρος για τη δύναμή του, είχε αναθέσει σε έναν από τους πράκτορές του να έρθει σε επαφή μαζί μου στο Παρίσι. Ήθελαν να με εξαγοράσουν. Ήμουν υπεύθυνος για την παρακολούθηση των δραστηριοτήτων των ισπανών αναρχικών προσφύγων, που ξοδεύουν τον χρόνο τους σε επιχειρήματα και όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτή τους η δραστηριότητα ενοχλούσε τη Φάλαγγα. Έστελναν φονιάδες για να δολοφονήσουν αναρχικούς, αφού πρώτα τους βασάνιζαν για να τους εξαναγκάσουν να μιλήσουν. Έχει κανείς μαζί του καθόλου αλκοόλ;»

Ένας χωροφύλακας του έδωσε ένα φλασκί με ρούμι. Ο Remery κατέβασε μια μεγάλη γουλιά.

«Κάπως έτσι η άλλη πλευρά, σε επαφή με την ομάδα του Cerbere, σήκωσε το γάντι. Πληροφορήθηκα πως υπήρχε κάποιος Hernandez που του είχε ανατεθεί να περάσει στην Ισπανία και να καθαρίσει τον Escobar, έναν υφιστάμενο αυτού του δειλού που βρίσκεται μπροστά μας και που δεν είχαν καταφέρει να τον ταυτοποιήσουν. Πίστεψα πως, όπως ένας γιατρός που θέλει να αντιμετωπίσει την αιτία κι όχι το αποτέλεσμα, θα ήταν καλύτερα αν πρώτα εξουδετέρωνα την αιτία. Για να πετύχω αυτό τον σκοπό θα έπρεπε να εντοπίσω το μυστηριώδες Άλογο και να τον παρασύρω στη Γαλλία. Συλλάβαμε λοιπόν στα κρυφά τον Hernandez και τον υποδύθηκα. Όσο για εκείνο το κάθαρμα που πίστευε πως με είχε εξαγοράσει, σκόπευα να τον ξεμπροστιάσω όταν όλα θα είχαν τελειώσει. Όμως κάτι μυρίστηκε και πήγε να με ξεπαστρέψει. Τελικά ήταν εκείνος που ξεπαστρεύτηκε και παράχωσα το πτώμα του στο δάσος του Marly. Σε συνεννόηση με τους ανώτερούς μου αφήσαμε να διαρρεύσει ότι ήμουν εγώ αυτός που είχε σκοτωθεί από τον Hernandez, κάτι που θα εκτόξευε την αξιοπιστία μου στα μάτια των αναρχικών του Cerbere, ή έστω την αξιοπιστία του Hernandez. Έτσι ξεκίνησα αυτή την περιπέτεια. Έτσι την έστησα στον φίλο σου τον Escobar που κατάπιε το δόλωμα. Μέχρι και τη στιγμή που θεώρησε πως δεν του ήμουν πια χρήσιμος και αποφάσισε να με σκοτώσει. Αλλά η τύχη ήταν με το μέρος μου. Και αυτός ο γενναίος ήρωας, τόσο γενναίος όσο κι εσύ όταν περιτριγυρίζεσαι από μια στρατιά εγκληματιών, με βοήθησε να στήσω την παγίδα που έπεσες. Δυστυχώς, οι χωροφύλακες ήρθαν καθυστερημένοι» πρόσθεσε με πίκρα για την απώλεια της Eliane.        

«Τι μπορώ να πω;» είπε ο αξιωματικός, ανοίγοντας τα χέρια του σε μια απολογητική στάση. «Παρά τα μόλις εκατό μέτρα που χωρίσουν σε αυτό το σημείο Γαλλία και Ισπανία, υπάρχει διαφορά μίας ώρας. Όταν λοιπόν ο απεσταλμένος σου από την Ισπανία μάς είπε ότι η επιχείρηση θα γίνει τα μεσάνυχτα, εμείς πιστέψαμε ότι εννοούσε ώρα Ισπανίας. Δηλαδή, με τη γαλλική ώρα, στη μία».

Ο Remery έσκυψε πάνω από το πηγάδι. «Καημένο κορίτσι» ψιθύρισε. Εκεί κάτω δεν φαινόταν παρά μόνο το περίγραμμα του σώματός της. Τα στάσιμα νερά είχαν βαφτεί κόκκινα από το αίμα της. «Καημένο κορίτσι» είπε ξανά σφίγγοντας τις γροθιές του.

Τα μάτια της είχαν για πάντα κλείσει στο όνειρό της για ένα σπιτάκι στο Bois le Roi, κάτω από τον γαλανό ουρανό, μακριά από τα μπαρ και τους πελάτες τους. 

«Αναρωτιέμαι τι κατηγορίες έχετε να μου προσάψετε» είπε το Ισπανικό Άλογο σπάζοντας τη σιωπή του. «Είμαι ισπανός πολίτης. Ας λογοδοτήσω στο ισπανικό κράτος».

«Τι κατηγορίες;» είπε ειρωνικά ο Remery. «Αρκετές για να σου επιβληθεί η ποινή του θανάτου. Και θα εκπλαγώ αν η ισπανική κυβέρνηση εκφράσει αντιρρήσεις.»

*

Δυο μέρες μετά, το πτώμα του Escobar βρέθηκε να επιπλέει πεταμένο στο λιμάνι. Κάποιος είχε κάνει βαθιές τομές στο παχουλό σώμα του και του είχε βγάλει τα μάτια. 

Ο αστυνομικός διευθυντής έριξε την εφημερίδα στο γραφείο. «Τι συμπέρασμα βγάζεις απ’ αυτό, Remery;»

«Εγώ; Κανένα», απάντησε εκείνος αδιάφορα. «Όταν μπλέκεις με κακές παρέες…»

Από το επίμετρο του Phil Casoar

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι παρασκηνιακές ίντριγκες του Ισπανικού Αλόγου θα ήταν απίθανο να έχουν συμβεί. Το σενάριο ότι στα 50’s ένας επιθεωρητής της γαλλικής Κρατικής Ασφάλειας, επιφορτισμένος με την παρακολούθηση των δραστηριοτήτων των ισπανών αναρχικών του Παρισιού, θα μπορούσε έτσι απλά να διεισδύσει σε μια από τις ομάδες τους, ωθεί την ευπιστία μας στα όριά της. Και το ότι σκοπός αυτής της μανούβρας θα ήταν η παγίδευση και σύλληψη ενός “κεφαλιού” της Φάλαγγας που κατάφερνε πλήγματα κατά των αναρχικών της FAI, μας στέλνει στη σφαίρα της απόλυτης φαντασίας. Είναι αλήθεια πως αμέσως μετά την Απελευθέρωση οι αντιφρανκιστές ισπανοί εξόριστοι, που είχαν πληρώσει ένα σημαντικό προσωπικό αντίτιμο με τη συμμετοχή τους στην Αντίσταση, απολάμβαναν της συμπάθειας των τοπικών αρχών στην περιοχή της νοτιοδυτικής Γαλλίας. Σοσιαλιστές αστυνομικοί είχε αποκαλυφθεί ότι προμήθευαν χαρτιά στους ισπανούς αναρχικούς, ενώ αξιωματικοί της αστυνομίας, παλιά μέλη της Αντίστασης, πραγματοποιούσαν διακριτικές επισκέψεις στα γραφεία της εξόριστης CNT στην Τουλούζη για να τους προειδοποιήσουν για επικείμενες έρευνες.

Όμως την εποχή που γράφτηκε αυτό το μυθιστόρημα (1959), το πολιτικό κλίμα είχε για τα καλά αλλάξει και η φρανκική αστυνομία συχνά συνεργαζόταν στενά με τους γάλλους συναδέλφους της για την καταστολή των συνωμοτικών σχεδίων των ισπανών αναρχικών εξόριστων στη Γαλλία. 

Κάπως έτσι, όταν στη Βαρκελώνη τον Μάη του 1955 ο αναρχικός Francisco Sabate, ανακηρυγμένος σε νούμερο 1 δημόσιο κίνδυνο από την ισπανική αστυνομία, εκτέλεσε έναν αστυνομικό που τον καταδίωκε, ο ισπανικός τύπος δημοσίευσε μια φωτογραφία τραβηγμένη από τη σήμανση της αστυνομίας. Καθώς όμως ο Sabate δεν είχε ποτέ συλληφθεί στην Ισπανία, τη φωτογραφία είχε παράσχει η γαλλική αστυνομία. 

Επιστρέφοντας στις φανταστικές ίντριγκες του Helena, το Ισπανικό Άλογο, αυτή η μορφή ιεροεξεταστή που κουμαντάρει ένα σκιώδες δίκτυο φονιάδων, φαντάζει εξίσου ως προϊόν φαντασίας. Ενώ η Φάλαγγα έπαιξε ενεργό ρόλο στην καταστολή των αναρχικών στον εμφύλιο, κατόπιν παρέδωσε τα καθήκοντά της στις διάφορες αστυνομικές υπηρεσίες του κρατικού φρανκικού μηχανισμού. Αλλά η λυσσαλέα καταδίωξη των ελευθεριακών αντιστασιακών από το Ισπανικό Άλογο μάς φέρνει στη μνήμη τον ορκισμένο εχθρό τους, τον Eduardo Quintela, αστυνομικό επιθεωρητή της Βαρκελώνης που έκανε δύσκολη τη ζωή στους αναρχικούς μετά τον εμφύλιο. Στις 2 Μαρτίου 1949, ο Francisco Sabate πραγματοποίησε μια από τις πιο τολμηρές ενέργειές του. Μαζί με τρεις συντρόφους, οπλισμένοι με υποπολυβόλα Sten και αυτόματα τυφέκια, επιχείρησαν να εκτελέσουν τον Quintela στην καρδιά της Βαρκελώνης. Οι ριπές που ρίχτηκαν στο αυτοκίνητο του Quintela σκότωσαν δύο επιβάτες και τον οδηγό. Αλλά το αφεντικό της Brigada Politico-Social δεν ήταν στο αυτοκίνητο. Επιβάτες ήταν δυο μεγαλοστελέχη της Φάλαγγας. 

Τέλος, η αφήγηση ότι ο Hernandez ετοίμαζε το χτύπημά του υποδυόμενος τον προδότη, είναι κάτι ευλογοφανές. Μετά τον εμφύλιο η Φάλαγγα προσπάθησε να «μεταστρέψει» κάποιους ελευθεριακούς, επιτυγχάνοντας στο να γίνουν καταδότες λίγοι από αυτούς. Ένα παράδειγμα είναι ο Eliseo Melis Diaz που εκτελέστηκε από ομάδα δράσης.

Υ.Γ. των εκδόσεων Δαίμονας του Τυπογραφείου

Τον Νοέμβρη του 2021, εν μέσω καραντίνας κι ενώ βρισκόμουν στον Ταΰγετο, ξεκίνησα να διαβάζω το Ισπανικό Άλογο. Η noir ίντριγκά του με «έψησε» να μπω σε διαδικασία να το μεταφράσω και να το εκδώσω. Είχα μάλιστα μεταφράσει τα δύο πρώτα κεφάλαια πριν καν διαβάσω το τελευταίο. Και τι επιφύλασσε η σκληρή μοίρα σε έναν τύπο σαν εμένα, που το 1312 είναι γραμμένο στον γενετικό μου κώδικα;! Ο ήρωας του βιβλίου ήταν μπάτσος! Πήρα τρεις βαθιές ανάσες και πέταξα το βιβλίο σε μια γωνιά.

Λίγες μέρες τσούλησαν με ορεινές πεζοπορίες, υλοτομία για τον επερχόμενο χειμώνα και λοιπές (που λέει ο λόγος) αγροτικές εργασίες.

Όμως το Ισπανικό Άλογο με προκαλούσε. Δεν ήταν κάποιο αριστούργημα, ήταν πάντως ένα καλογραμμένο βιβλίο με ένα κάρο αγαπημένα noir κλισέ. Συν το ότι, χρόνια τώρα, αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητάς μου το να δουλεύω κάποιο βιβλίο. Και μην έχοντας καμία διάθεση να παίζω με τους μπάτσους στην Αθήνα το sms παιχνίδι του 13033, σκόπευα να κάτσω καιρό στο χωριό. Κάπου εκεί μου μπήκε η ιδέα ότι θα είχε ενδιαφέρον ένα μεταφραστικό live streaming καραντίνας. Να δημοσιεύω κάθε βδομάδα κι ένα κεφάλαιο. Και πού αλλού θα μπορούσε να γίνει αυτό αν όχι στο προσφιλές red n’ noir;

Έτσι ξεκίνησε κάθε Παρασκευή η ανάρτηση ενός κεφαλαίου στο ηλεκτρονικό περιοδικό του. Μια διαδικασία ευκοσμία εβδομάδων που ολοκληρώθηκε ταυτόχρονα με την έκδοση του βιβλίου που κρατάτε.

Δίχως στιγμή να ξεχάσω ποιοι είναι οι μόνοι καλοί μπάτσοι…  

(Προηγούμενα)

Το red n’ noir προτείνει βιβλία του Δαίμονα:

Το red n’ noir προτείνει βιβλία του D: