Ένα μικρό ιστορικό για την Πούσι Ράιοτ
Το Riot Days είναι το βιβλίο της Μαρία Αλιόχινα. Η Μαρία Αλιόχινα είναι μέλος της ρωσικής φεμινιστικής και ακτιβιστικής πανκ-ροκ μπάντας «Πούσι Ράιοτ». Κατά την διάρκεια των ρωσικών εκλογών στις 21 Φεβρουαρίου 2012, ως μέρος μιας εκστρατείας κατά του Πούτιν, τραγούδησαν την «πανκ προσευχή» στον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρα Χριστού της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας στην Μόσχα.
Διέφυγαν την σύλληψης επί έναν μήνα. Τελικά η Μαρία Αλιόχινα συνελήφθη μαζί με άλλες δυο γυναίκες της μπάντας «Πούσι Ράιοτ» τον Μάρτιο του 2012. Οι τρεις τους κατηγορήθηκαν για «χουλιγκανισμού υποκινούμενου από θρησκευτικό μίσος»
Οι δίκες
Η δίκη τους, στην οποία κινδύνευαν να καταδικαστούν σε φυλάκιση εφτά ετών, ξεκίνησε στα τέλη Ιουλίου του ίδιου έτους. Τελικά καταδικάστηκαν σε φυλάκιση δύο ετών. Έπειτα μεταφέρθηκαν στο σωφρονιστικό κατάστημα του Περμ στα Ουράλια, μία από τις πιο σκληρές φυλακές του κόσμου.
Στις 10 Οκτωβρίου του 2012, το δικαστήριο της Μόσχας εκδίκασε την έφεση των Πούσι Ράιοτ. Αποφάσισε να αποφυλακίσει το ένα από τα τρία μέλη της μπάντας, δίνοντας αναστολή στην πρωτόδικη απόφαση. Για τις άλλες δύο (Τολοκονίκοβα και Αλιόχινα) παρέμεινε η αρχική ποινή.
Η αποφυλάκιση
Έχοντας εκτίσει 21 μήνες της ποινής τους και μετά τη χορήγηση αμνηστίας που εγκρίθηκε από τη Δούμα, αμφότερες οι Τολοκονίκοβα και Αλιόχινα αποφυλακίστηκαν στις 23 Δεκεμβρίου 2013.
«Το πιο δύσκολο στη φυλακή είναι να βλέπεις πως καταρρακώνουν την αξιοπρέπεια των ανθρώπων», δήλωσε η Μαρία Αλιόχινα.
Το βιβλίο της Μαρία Αλιόχονα
Το βιβλίο της Μαρία Αλιόχονα, Riot Days, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις red n’ noir (σε μετάφραση από τα ρώσικα της Νίκης Καραγεώργου), είναι μια «πανκ» αφήγηση αυτών των γεγονότων, αλλά και ένα ντοκουμέντο για τη ζωή των κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές της Ρωσίας.
Το Riot Days της Μαρίας Αλιόχινα είναι ένα πραγματικό ντοκουμέντο για τη ζωή των κρατουμένων στις γυναικείες φυλακές της Ρωσίας. Δεν μένει όμως εκεί. Η φρίκη, ο φόβος, οι εξευτελισμοί, ο κανιβαλισμός, η συμπόνοια, η αλληλεγγύη, το πείσμα, ο αγώνας, το ένα δίπλα στο άλλο, το ένα απέναντι στο άλλο, όλα συνθέτουν μια αφήγηση που προχωράει πέρα ακόμα κι απ’ αυτή την αχανή ρωσική γη.
Όσο κι αν τα πολιτικά εργαλεία που χρησιμοποιεί η συγγραφέας για να αναλύσει και να ερμηνεύσει τον ολοκληρωτισμό και τα σκοτάδια του ρωσικού κράτους τίθενται στη σφαίρα της κριτικής ‒ακόμα και της πολεμικής‒, αυτό δεν μειώνει σε καμία περίπτωση την αξία του βιβλίου. Εξάλλου τα βιβλία είναι ενδιαφέροντα όταν καταφέρνουν να ανοίγουν συζητήσεις γύρω απ’ τα περιεχόμενά τους κι όχι όταν αποσπούν βαρετές και αυτονόητες συμφωνίες…
Αποσπάσματα από το Riot Days
- «Τι όνειρα έχεις, Μάσα;» με ρώτησε μια τσιγγάνα. Ήταν 19 χρονών, πολύ μεγάλη ποινή, περίπου έξι χρόνια.
«Θα ’θελα να κάνω τον γύρο του κόσμου», είπε μια κοπέλα.
«Κι εγώ θα ’θελα να πάω στη σελήνη», είπε μια άλλη.
Και η τσιγγάνα είπε: «Εγώ θέλω να βγω με αμνηστία. Θέλω να είμαι με το παιδί μου. Το θέλω πάρα πολύ».
Δεν βγήκε με αμνηστία, με αμνηστία βγήκαμε εγώ κι η Νάντια. Εγώ, η Νάντια και τρεις ακόμη άσημες κοπέλες. Πέντε άτομα στη μεγαλύτερη χώρα του κόσμου.
«Θέλω να γράψω ένα βιβλίο», είπα.
«Θα είμαι στο βιβλίο;» ρώτησε η τσιγγάνα.
«Οπωσδήποτε.»
- Μας οδηγούν στα μπάνια της φυλακής. Πολλή βρωμιά. Μούχλα στους τοίχους. Σαπούνι πρέπει να έχεις δικό σου, αλλιώς δεν υπάρχει. Μας δίνουν κλινοσκεπάσματα. Ακουμπάω το μαξιλάρι πάνω στο στρώμα, κάνω το στρώμα ρολό, το πιάνω με τα δυο μου χέρια, προχωράω στο διάδρομο. Λόγω της απεργίας πείνας, το ρολό με το στρώμα μού φαίνεται αδιανόητα βαρύ, μετά από λίγα αργά βήματα αρχίζω να λαχανιάζω, ύστερα από κάθε τέσσερα σκαλιά.
«Θεέ μου, πόσο πάνω πάει», λέω στη Νάντια, καθώς προχωράει σκυμμένη δίπλα μου μ’ αυτό το τεράστιο στρώμα.
«Αλήθεια, δεν ξέρω πώς θα φτάσουμε.»
«Κι εγώ το ίδιο. Κι είμαστε ακόμα στην αρχή. Έχουμε πολύ ακόμα.»
- Η πρώτη απεργία πείνας, όπως και η πρώτη αγάπη, είναι κάτι που δεν μπορείς καθόλου να καταλάβεις. Όση πείρα κι αν έχεις και όλα τα σχετικά, την πρώτη φορά θα νιώσεις μόνο πόνο, τα πόδια σου θα τρέμουν και θα βλέπεις φριχτά όνειρα. Όμως αξίζει σίγουρα να δοκιμάσεις.
Αλλιώς, τι θα ’χεις να λες;
Εγώ κι η Νάντια δεν μπορούμε να μείνουμε στο ίδιο κελί, γιατί είμαστε συγκατηγορούμενες.
Το στρώμα έχει άσπρες και μπλε ρίγες, σαν περιπολικό. Διάδρομος, πρώτος όροφος, δεύτερος, τρίτος, κι επιτέλους, με έναν στριγκό ήχο, η πόρτα του κελιού μου ανοίγει και κλειδώνει απ’ την έξω μεριά.
- Μπορείς να μετράς τα τσιγάρα. Και να σκέφτεσαι ότι ακόμη δεν ξέρει κανείς ότι πρέπει να σου φέρουν τσιγάρα,κι ότι γενικά δεν ξέρει κανείς ότι είσαι πλέον σ’ αυτή τη φυλακή κι όχι στην άλλη. Έχω λοιπόν μισό πακέτο. Κάνω ένα πακέτο τη μέρα και δεν ξέρω πότε θα μου φέρουν τσιγάρα.
Τελικά ήρθε ο δικηγόρος. Τον ρωτάω: «Τι νέα;»
«Ο πρωθιερέας Τσάπλιν πρόκειται να έρθει στη φυλακή για να δει τις Pussy Riot.»
«Θα μου φέρει κάνα τσιγάρο;» τον ρωτάω.
Ο Τσάπλιν δεν μου έφερε τσιγάρα. Βασικά, δεν έφτασε καν στη φυλακή.
- Με μεταφέραν απ’ την απομόνωση στο κελί.
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, σαράντα γυναίκες μαζεύονται μπροστά στην πόρτα και με κυκλώνουν. Όλο αυτό γίνεται γιατί τις προάλλες στην τηλεόραση, εδώ υπάρχει τηλεόραση, είχαν ένα θέμα για μας. Για το πόσο βλάσφημες είμαστε που χορέψαμε στον ναό.
Στο βιβλιοκαφέ red n’ noir (Δροσοπούλου 52, Κυψέλη)
Το βιβλίο Riot Days της Μαρία Αλιόχινα μπορείτε να το αγοράσετε από το βιβλιοκαφέ red n’ noir (Δροσοπούλου 52, Κυψέλη) και από το ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο.
-
Προϊόν σε προσφορά
Riot daysOriginal price was: €16,00.€8,00Η τρέχουσα τιμή είναι: €8,00.
