«H πόλη και ο θησαυρός. Ο θησαυρός είναι η πόλη»: Μια drive blind περιδιάβαση στο μητροπολιτικό χώρο και χρόνο  

Οι πρώτες γραμμές αυτού του κειμένου γράφτηκαν βράδυ δεκαπενταύγουστου στην πλατεία Εξαρχείων. Παρατηρώντας μηχανικά τη σχεδόν αδεία λαμαρινένια πλατεία, μου έσκασε εκείνο το «φλας» που αναζητούσα εδώ και μέρες για να ξεκινήσω το κείμενο που μου είχε ζητήσει να του γράψω ο αγαπημένος φίλος και σύντροφος Λεωνίδας για το πρόσφατα εκδοθέν βιβλίο του. Τα νοσταλγικά ηλεκτρικά ακόρντα του drive blind, ενός ξεχασμένου indie κομματιού των 90s  που ακουγόταν δυνατά από το καφενείο με οδήγησαν νοερά 30 και πλέον χρόνια πίσω, όταν στα παγκάκια αυτής της πλατείας μάθαινα μέσα από τις γραμμές του fanzine «The world of Suzie Wong» για πρώτη φορά για εκείνο το τραγούδι που έμελε να συντροφεύσει πλήθος στιγμών της νεανικής μου ηλικίας. Παρότι δεν θυμόμουν αν στο τεύχος εκείνο  υπήρχε το κείμενο του Λεωνίδα από το fanzine που βρίσκεται στο ξεκίνημα του βιβλίου του, ο συνειρμός ωστόσο στο μυαλό μου είχε ήδη προφτάσει να πλάσει την δική του ροή εικόνων, σκέψεων και συναισθημάτων, φέρνοντας μπροστά μου την πλατεία των 17 μου χρόνων και συνάμα δίπλα μου, εκείνον τον σχεδόν συνομήλικο μου έφηβο που γνώρισα λίγα χρόνια αργότερα στην ίδια ακριβώς περιοχή, και με τον οποίο μοιραζόμασταν, όπως αποδείχθηκε, την ίδια αγάπη για αυτό που θα μπορούσε να προσδιοριστεί ως underground social media της εποχής, τα fanzines.  

«H πόλη είναι ο θησαυρός» αποφαίνεται ο τίτλος του βιβλίου του Λεωνίδα, και ο θησαυρός αυτός μπορεί να κρύβεται κάτω από μια φαινομενικά άνυδρη στιγμή, κάτω από μια «στεγνή, γαμψή στιγμή» για να χρησιμοποιήσω έναν στίχο του Λεωνίδα, όπως ήταν εκείνες που βίωνα στην καυτή και μονότονη αυγουστιάτικη πλατεία. Αρκεί  ένα απλό ερέθισμα, ο συνειρμός που δημιουργεί ένα τραγούδι και μια ανάμνηση (ή ένα βλέμμα, ένα άγγιγμα, ένα σύνθημα σε τοίχο)  για να τη μετατρέψουν σε πηγή συναισθημάτων, σε αφετηρία αναπόλησης, αναστοχασμού, αυτογνωσίας.  Για να την μετατρέψουν από πόλη «θλιμμένη σαλταρισμένη εχθρική» σε τόπο ερωτικό, από πεδίο που συμπυκνώνει της καπιταλιστικές σχέσεις εξουσίας σε ορμητήριο συντροφικότητας, αγώνα, εξέγερσης, για να την μετατρέψουν εν τέλει από πόλη τους σε πόλη μας.

Αν έπρεπε με μια φράση να πω τι είναι το βιβλίο του Λεωνίδα, θα έλεγα ότι είναι η πυρετώδης –και καμία φορά στα τυφλά- απόπειρα ενός προλετάριου να εντοπίσει εκείνο το δυνάμει απελευθερωτικό που ενυπάρχει «στα πράγματα». Να συντονιστεί με την πραγματική κίνηση που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων ∙ μια κίνηση που δεν μπορεί να βρεθεί -και πολύ περισσότερο να συγκροτηθεί- ούτε εκτός της δοσμένης υλικής πραγματικότητας, ούτε σε ένα μακρινό επέκεινα, αλλά στο εδώ και τώρα, από ανθρώπους σφυρηλατημένους στην υπαρκτή δυστοπία της και στην κυοφορούμενη ουτοπία της. Από ανθρώπους δηλαδή σαν το Λεωνίδα, από ανθρώπους που μπορούν να παράγουν συλλογικά, με την ευαισθησία και την ταξική τους συνείδηση, στιγμές τόσο δυνατές όπως εκείνη της «καραβολίδας» από το εκπληκτικό « Η επίπληξη και η τιμωρία», στιγμές που μπορούν να δίνουν εκείνα «τα ξημερώματα» που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη και στη καρδιά μας, ως υπόσχεση των μελλοντικών μικρών και μεγάλων, ατομικών και συλλογικών μας εξυψώσεων.

«H πόλη και ο θησαυρός. Ο θησαυρός είναι η πόλη» είναι ένα βιβλίο για την μητρόπολη. Από ένα άνθρωπο που τη γνωρίζει πολύ καλά και την αγαπά βαθιά γιατί ξέρει ότι μόνο έτσι μπορεί να την αλλάξει!

Άρης Σειρηνίδης

Το βιβλίο: «Η πόλη και ο θησαυρός. Ο θησαυρός είναι η πόλη & άλλα γραπτά [1994-2021]» είναι μια συλλογή ποιημάτων και πεζών του Λεωνίδα Βλάσση και μπορείτε να την βρείτε εδώ