Η Γωγώ Λιανού και οι Ιστορίες από τον ακάλυπτο κάθε Πέμπτη -σαν θάλασσα- στο ηλεκτρονικό περιοδικό του red n’ noir
Είναι όμορφη η θάλασσα το βράδυ.
Σκοτεινή.
Αμίλητη κι αμείλικτη.
Πόσο σου μοιάζει όταν χορεύει με τους αφρούς.
Έτσι κι εσύ.
Δε λες να καθίσεις σε μια μεριά.
Να σε κεντραρω.
Να σε κορταρω.
Να σε κάνω μισό μου.
Αν υπάρχει τέτοιο πράγμα.
Όταν ήμουν μικρή, κόντεψα να πνιγώ.
Ο πατέρας όρμησε να με γλυτώσει απ’ τα νερά.
Είμαι ακόμη εδώ πατέρα!
Δεν απέτυχες!
Την έσωσες την κόρη.
Θάλασσα.
Όλα τα γιατί, μέσα σε μια λέξη.
Σκοτεινή.
Αμείλικτη, διψάει για σάρκα.
Γιατί την έσωσες πατέρα;
