Πολλοί περαστικοί

Σε μια τόσο σύντομη ζωή, πως γίνεται να χωρούν τόσοι περαστικοί;

Από
Γωγώ Λιανού
-

Έμαθα με τον δύσκολο τρόπο.

Όλοι έχουμε δουλειά, με εργοδότες που μας πίνουν το αίμα.

Κι οι πελάτες μας πίνουν το αίμα.

Κι οι οικογένειες των αφεντικών μας πίνουν το αίμα.

Τόσο που πια το σώμα χλόμιασε.

Έμαθα με τον δύσκολο τρόπο.

Να φαίνομαι καλή, χαμογελαστή, ακόμη κι όταν πονάω.

Μη ξεβολέψω κάποιον.

Μη δυσανασχετήσω κανέναν.

Έμαθα.

Κι εσύ λείπεις, ενώ θα μπορούσες να μ’ είχες σώσει.

Κάποτε.

Έμαθα με το δύσκολο τρόπο.

Να πονάνε τα πόδια μου, να μη μπορώ να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά απ’ τη νύστα.

Να χάνω λίγο απ’ το μπόι που είχα, γιατί έχω λυγίσει.            

Να μετράω πόσο θα πιώ, γιατί αν δε πιώ με φοβάμαι.

Αλλιώς θα πρέπει να μάθω τον εαυτό μου και δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε διάθεση για τέτοια.

Έμαθα με τον δύσκολο τρόπο.

Και πήρα πάλι χάπια, για ν’ αντέξω τις ταχυπαλμίες, τον ιδρώτα, το απροσδιόριστο αυτό άγχος.

Έμαθα.

Για να ‘σαι αρεστός, πρέπει να ‘σαι όπως θέλουν εκείνοι.

Μα και πάλι δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε διάθεση για τέτοια.

Και μεγαλώσαμε πια.

Και καταλάβαμε πως είναι όλοι περαστικοί και για πάντα περαστικοί.

Και λένε: «ορίστε, 50 λεπτά για ‘σένα».

Και σου έμαθαν να φυλάς αυτό το 50λεπτο σαν κόρη οφθαλμού.

Όλους να σας πάρει η ευχή.

Δεν έχω άλλο αίμα στις φλέβες μου.

Δεν έχω άλλη αγάπη να δώσω.

Δε νιώθω ικανή για να πάρω αγάπη.

Όλους να σας πάρει η ευχή.

Σε μια τόσο σύντομη ζωή, πως γίνεται να χωρούν τόσοι περαστικοί;

Κι επένδυσα πολύ και σε όλους.

Εμένα να με πάρει και να με σηκώσει, που τόλμησα να πιστέψω πως θα φτιάξουν τα πράγματα.

Τίποτα δε θ’ αλλάξει.

Πάντα θα μας πίνουν το αίμα.

Έμαθα με τον δύσκολο τρόπο.

Δεν υπάρχει αγάπη σ΄ αυτόν τον τόπο.

Μόνο πολλοί περαστικοί, που αρπάζουν και παίρνουν ότι βρούν απροστάτευτο.

Εδώ είμαι.

Πάρτε τα όλα λοιπόν.

Χάρισμά σας.

Η Γωγώ Λιανού στο ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο:

Καμία δημοσίευση για προβολή