Τα απομνημονεύματα του διάσημου αστυνομικού φον Κολοκοτρώνη VI

Ο Ντοτόρος συλλαμβάνεται και στέλνεται στις φυλακές | Το θράσος ενός λωποδυτη καριέρας | Εντούτοις όλα τα ασημικά και τα χρυσαφικά των ανακτόρων του βασιλιά έγιναν ανάρπαστα από τους λωποδύτες

Ο βασιλιάς Γεώργιος, εκπλαγείς, είπε:

«Μπα τον αυθάδη!»

«Μιλάτε για τον λωποδύτη;» ρώτησε ο Ράινεκ.

«Γι’ αυτόν βέβαια! Είδες εκεί θρασύτητα;»

Ο Ράινεκ σιώπησε και παρακολούθησε με το βλέμμα του το κατάπληκτο πρόσωπο του βασιλιά, το οποίο τώρα φαίδρυνε ένα μειδίαμα θαυμασμού. Αίφνης, πρόσθεσε:

«Πέστε στον κύριο Σωτήρχο να καλέσει αμέσως αυτόν τον άνθρωπο για τον οποίον σας είπε ο κύριος Κολοκοτρώνης».

Ο Ράινεκ εκτέλεσε την εντολή. Ο δον Σωτήρχος κάλεσε τον Ντατόρο, ο οποίος πλησίασε μέσα στη θαυμάσια κυανή στολή του αυλικού θαλαμηπόλου, φρεσκοξυρισμένος, με στριμμένο το θαυμάσιο μουστάκι του, με κάλτσες φιλ ντ’ εκός και άβαλτη κιλότα.

Ο συνοδός του φον Μαρτίκας, μόλις τον είδε πάλι να μπαίνει, του ψιθύρισε με τρόπο επιβεβαιωτικό:

«Ναι! Αυτός είναι! Όλος κι όλος! Δεν μου κάνει καμιά αμφιβολία!»

Τότε τράβηξε τον Μαρτίκα από το χέρι και τον έσυρε προς το βάθος της αίθουσας, κοντά σ’ ένα πελώριο παράθυρο, πίσω από τα βελούδινα παραπετάσματα, πίσω από τα οποία κρυφτήκαν και οι δύο.

Εντωμεταξύ ο Σωτήρχος τον πλησίασε και του είπε:

«Είσαι από τους νέους θαλαμηπόλους;»

«Μάλιστα».

«Πότε ήρθες εδώ;»

«Σήμερα!»

«Ποιος σε έφερε;»

«Εγώ! Δηλαδή ο εαυτός μου!»

Ο βασιλιάς παρακολουθεί τη σκηνή με ενδιαφέρον και δεν παύει να μειδιά. 

«Πώς λέγεσαι;» πρόσθεσε ακόμα ο Σωτήρχος.

«Ονομάζομαι Δημήτριος Παπανικολάου!»

Η στιγμή ήταν κατάλληλη. Ο φον Κολοκοτρώνης άφησε αμέσως την κρύπτη του και πλησίασε με βιαστικά βήματα μέχρι το σημείο που διεξαγόταν η στιχομυθία. Ο λωποδύτης-αυλικός τον είδε, τον αναγνώρισε, αλλά δεν κινήθηκε καθόλου από τη θέση του, τηρώντας πάντοτε τη μεγαλύτερη ψυχραιμία και απόλυτη αδιαφορία.

«Βρε Ντοτόρο!» του φώναξε.

Εκείνος προσποιήθηκε ότι εκπλήσσεται με την προσφώνηση αυτή. Τότε τον πλησίασε περισσότερο και ακουμπώντας το χέρι του στο ώμο τού επανέλαβε:

«Βρε Ντοτόρο; Τι θέλεις μωρέ εδώ;»

«Εγώ;»

«Ναι, εσύ.»

«Ντοτόρος; Τι θα πει αυτό; Τι σημαίνει;»

«Βρε άστα αυτά τα κολπάκια και ξέρεις πως σε εμένα δεν περνάνε! Ούτε τη χήνα μπορείς να μου κάνεις εμένα ούτε να ξεφύγεις από τα νύχια μου! Συνεννοούμαστε υποθέτω!»

Μπροστά στον αποφασιστικό τόνο της φωνής του φον, ο Ντοτόρος άρχισε να ωχριά και να κλονίζεται. Ο βασιλιάς Γεώργιος εξακολουθούσε να μειδιά ευχαριστημένος για το απροσδόκητο επεισόδιο.

«Λοιπόν;» ρώτησε πάλι ο φον.

«Τι λοιπόν; Τι θέλεις;»

«Σε ρωτώ τι γυρεύεις εδώ!»

«Ήρθα να προσφέρω τις υπηρεσίες μου!»

«Θαυμάσιες υπηρεσίες!»

Ο βασιλιάς ήταν τώρα ξεκαρδισμένος στα γέλια και, καλώντας μεγαλοφώνως τον Ράινεκ να πλησιάσει, είπε:

«Πάρτε τον αμέσως από εδώ και γδύστε τον!»

Τη στιγμή εκείνη, ο Ντοτόρος έξω φρενών με τον φον Κολοκοτρώνη γιατί του κατέστρεψε τα σχέδια του φώναξε:

«Μα πάντα εσύ, καημένε Φον, θα είσαι ο κακός μου δαίμονας;»

«Τι να γίνει; Βλέπεις η μοίρα έτσι διατάσσει!»

Με ένα νεύμα του Σωτήρχου, δύο εύζωνοι της φρουράς των ανακτόρων πλησίασαν, τον άρπαξαν και τον οδήγησαν έξω, για να τον παραδώσουν στα όργανα της τάξης. Τότε ακολούθησε και ο φον, αλλά, τη στιγμή που ετοιμαζόταν να εξέλθει, τον πλησίασε ο βασιλιάς και τον συνεχάρη σφίγγοντας το χέρι του.

«Μπράβο, κύριε Κολοκοτρώνη!» του είπε. «Είσθε άξιος ιδιαίτερης εκτίμησης και θαυμασμού. Σας συγχαίρω!»

Τα συγχαρητήρια αυτά ήταν μια ικανοποίηση για αυτόν. Τα δέχτηκε με λόγους μετριοφροσύνης και βγαίνοντας από τα ανάκτορα παρέλαβε τον Ντοτόρο και τον οδήγησε στις κεντρικές ενωμοτίες.

16 Οκτωβρίου 1889

Ο φον Κολοκοτρώνης πληροφορήθηκε ότι η σύλληψη του Ντοτόρου δεν έσωσε τα ανάκτορα από τους κλέφτες και τους λωποδύτες. Δεν άφησαν ούτε ασημικό ούτε χρυσαφικό ούτε τίποτα πολύτιμο. Περίμεναν να τελειώσουν οι γάμοι και όταν έγινε η απαρίθμηση των πολυτελών αντικειμένων δεν βρέθηκε τίποτα στη θέση του. Δεκαεπτά δωδεκάδες ασημένια μαχαιροπίρουνα έγιναν ανάρπαστα! Από μια δωδεκάδα μαλαματένια κουτάλια της σούπας έμειναν μόνο δύο. Και δύο μόνο ασημένια κουταλάκια του γλυκού από τριάντα ολόκληρες δωδεκάδες!

Την ίδια τύχη είχαν τρεις πελώριοι δίσκοι ασημένιοι με ασημένια δισκοπότηρα. Δύο άλλοι δίσκοι αργυροί μικρότεροι και ένας δίσκος χρυσός μεγάλης αξίας με διάφορα δοχεία χρήσιμα για το κάπνισμα: τσιγαροθήκη, σπιρτιέρα, σανδριέρα, όλα χρυσά και βαρύτιμα, δωρηθέντα στον βασιλιά από τον γερμανό Κάιζερ, επ’ ευκαιρίας των γάμων του διαδόχου της Ελλάδας.

Τέτοια κλοπή καταντάει ομολογουμένως απίστευτη! Ασφαλώς, ο Ντοτόρος, κι αν έμενε στα ανάκτορα ως θαλαμηπόλος, θα ήταν ο αβλαβέστερος όλων σε σχέση με τους υπόλοιπους τίμιους λωποδύτες, οι οποίοι έγδυσαν κυριολεκτικώς το βασιλικό θησαυροφυλάκιο.                              

18 Οκτωβρίου 1889

Διάφοροι κοσμηματοπώλες συνελήφθησαν ως κλεπταποδόχοι των χρυσών και αργυρών σκευών των ανακτόρων. Ανακρινόμενοι όμως κατήγγειλαν τα ονόματα των ανθρώπων, οι οποίοι τους πούλησαν τα κλοπιμαία –εν αγνοία τους– και τα αστυνομικά όργανα αμέσως ξεκίνησαν τις αναζητήσεις των δραστών. Η σύλληψη τους θα πραγματοποιηθεί εντός την ημέρας και πιστεύεται ότι θα τιμωρηθούν όλοι παραδειγματικά.      

Την επόμενη Τετάρτη στο red n noir:

Η μεγάλη δράση του Ντοτόρου | Το καταχθόνιο σχέδιο της επιπλώσεως μιας θαυμάσιας γκαρσονιέρας στην οδό Θεμιστοκλέους αριθμός 2 | Ο επιπλοποιός, ο ράφτης και ο προμηθευτής των κονσερβών του | Το σουπέ της αριστοκρατίας και το σουπέ ενός λωποδύτη | Τα λούσα της μαιτρέσας του και το μαγικό μπαστούνι | Από τα Χαυτεία στην Ρόμβη και από την οδό Σταδίου στην Καπνικαρέα |Οκτώ καταπληκτικές διαρρήξεις εντός οκτώ ημερών | Ο φον Κολοκοτρώνης στα ίχνη του λωποδύτη |