Η Jojo Sawave γράφει την εκδοχή της για την ιστορία πίσω από την κλεμμένη Ζάμια της Δροσοπούλου 52.
Ο Λίβαν παρατηρούσε τη γειτόνισσα του, που γίνονταν ολοένα και πιο σκυθρωπή.
«Ζάμρα, μίλα μου», της έλεγε. «Τι έχεις;»
Κι αυτή δεν απαντούσε, αλλά κοίταζε τον ορίζοντα.
«Δεν αναρωτιέσαι;» είπε ξαφνικά η Ζάμρα.
«Τι να αναρωτιέμαι;» απάντησε ο Λίβαν. «Δεν αναρωτιέσαι τι υπάρχει εκεί πέρα; Έξω από αυτό το στενό;»
«Ποτέ», αποκρίθηκε ο Λίβαν.
«Είναι όμορφη γειτονιά εδώ. Οι άνθρωποι μας φροντίζουν. Και πάντα έχουν ενδιαφέροντα πράγματα να πούνε. Τι άλλο να θέλω;»
«Θέλω ελευθερία!» φώναξε η Ζάμρα. «Έχω σιχαθεί να είμαι εγκλωβισμένη στο ίδιο μέρος. Θέλω να ταξιδέψω, να γνωρίσω τον κόσμο!»
Μετά από μια μικρή παύση, η Ζάμρα πρόσθεσε: «Λίβαν. Θέλω να φύγω.»
Ο γείτονας της την κοίταξε σα να είναι πεισματάρικο παιδί. «Μα πως θα φύγεις;» της είπε. «Πως θα φύγεις χωρίς πόδια;»
Αντί για απάντηση, η Ζάμρα ανταπέδωσε με ένα έντονο βλέμμα.
«Κι αν σε πατήσει κάνα περιπολικό;» συνέχισε ο Λίβαν, τώρα πραγματικά ανήσυχος.
«Αντίο Λίβαν», είπε σθεναρά η Ζάμρα. Και με αυτά τα λόγια, η Ζάμια βγήκε από τη γλάστρα, ακούμπησε τις ρίζες τις στο πεζοδρόμιο, και ξεκίνησε το ταξίδι της.
Jojo Sawave
