Για τις 29 Απριλίου 2022 προγραμματίζει την πρώτη εκτέλεση με πραγματικά πυρά η Νότια Καρολίνα

Το Ανώτατο Δικαστήριο της Πολιτείας της Νότιας Καρολίνας προγραμμάτισε την εκτέλεση του Ρίτσαρντ Μουρ για τις 29 Απριλίου 2022. Ο Ρίτσαρντ Μουρ είναι ένας 57χρονος άνδρας που πέρασε πάνω από δύο δεκαετίες καταδικασμένος σε θάνατο μετά την καταδίκη του για τη δολοφονία του υπαλλήλου ψιλικατζίδικου Τζέιμς Μαχόνεϊ κατά την διάρκεια ληστείας στο Σπάρτανμπουργκ το 2001.

Η δίκη και η καταδίκη Ρίτσαρντ Μπέρναρντ Μουρ

Κατά τη διάρκεια της δίκης του Μουρ το 2001, οι δημόσιοι κατήγοροι υποστήριξαν ότι ο Μουρ μπήκε στο μαγαζί για να κλέψει χρήματα προκειμένου να καλύψει την εξάρτηση του από την κοκαΐνη. Συνεπλάκη με τον Μαχόνεϊ, ο οποίος τράβηξε πιστόλι που ο Μουρ απώθησε μακριά του.

Ο Μαχόνεϊ τράβηξε και δεύτερο όπλο και ακολούθησε συμπλοκή. Ο Μαχόνεϊ πυροβόλησε τον Μουρ στο χέρι και ο Μουρ πυροβόλησε τον Μαχόνεϊ στο στήθος.

Ο Μουρ ισχυρίστηκε ότι έδρασε σε αυτοάμυνα αφού ο Μαχόνεϊ τράβηξε πρώτος όπλο. Η υπεράσπιση του Μουρ υποστήριξε ότι το έγκλημά του δεν μπορεί να περιγραφεί ως ειδεχθές ώστε να καταδικαστεί στην θανατική ποινή. Ισχυρίστηκαν επίσης ότι καθώς ο Μουρ δεν έφερε όπλο στο κατάστημα, δεν θα μπορούσε να είχε σκοπό να σκοτώσει κάποιον όταν μπήκε μέσα.

Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και στον καπιταλισμό τα πάντα είναι θέμα επιλογών

Η πολιτεία προγραμμάτισε για τελευταία φορά μια εκτέλεση του Μουρ το 2020, η οποία στη συνέχεια καθυστέρησε αφού οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι δεν κατάφεραν να προμηθευτούν τα απαραίτητα θανατηφόρα φάρμακα για την ένεση.

Επειδή, λοιπόν, οι κρατικοί αξιωματούχοι αδυνατούν να εξασφαλίσουν το θανατηφόρο ενέσιμο φάρμακο, θα του δώσουν την επιλογή μεταξύ της ηλεκτρικής καρέκλας και του εκτελεστικού αποσπάσματος καθώς στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και στον καπιταλισμό τα πάντα είναι θέμα επιλογών.

Οι δύο αυτές επιλογές προέκυψαν αφού οι νομοθέτες τροποποίησαν τον νόμο της πολιτείας για τη θανατική ποινή πέρυσι, σε μια προσπάθεια να ξεπεράσουν το πρόβλημα της δεκαετούς παύσης των εκτελέσεων, η οποία αποδίδεται στην αδυναμία προμήθειας θανατηφόρων ενέσιμων φαρμάκων.

Ο νέος νόμος καθιστά την ηλεκτρική καρέκλα το κύριο μέσο εκτέλεσης της θανατικής καταδίκης, δίνοντας παράλληλα στους κρατούμενους τη δυνατότητα να επιλέξουν τον θάνατο με πυροβολισμό ή τη θανατηφόρα ένεση, εάν αυτές οι μέθοδοι είναι διαθέσιμες.

Η ανακαίνιση του χώρου εκτέλεσης

Η σωφρονιστική υπηρεσία έχει ξοδέψει 53.000 δολάρια, για να ανακαινίσει μέρος μιας φυλακής ώστε το τριμελές εκτελεστικό απόσπασμα να προβεί στην εκτέλεση υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Στην ανακαίνιση συμπεριλαμβάνεται η προσθήκη αλεξίσφαιρου γυαλιού για την προστασία των μαρτύρων.

Στο κεφάλι του κρατούμενου θα τοποθετηθεί κουκούλα, και θα του δοθεί η ευκαιρία να κάνει μια τελευταία δήλωση.

Η Νότια Καρολίνα είναι μία από τις οκτώ πολιτείες που εξακολουθούν να χρησιμοποιούν την ηλεκτρική καρέκλα και μία από τις τέσσερις που επιτρέπουν το εκτελεστικό απόσπασμα.

Η ιστορία των εκτελέσεων πριν την επαναφορά του εκτελεστικού αποσπάσματος

Οι εκτέλεση με πραγματικά πυρά, παρότι θεωρείτε από τις πιο ανώδυνες για τον καταδικασμένο, εγκαταλείφτηκε σταδιακά καθώς προτιμήθηκαν εκτελέσεις που θα φαίνονται τεχνολογικά «μοντέρνες» και δεν θα αποτελούν δημόσιο θέαμα.

Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι απαγχονισμοί μεταφέρθηκαν από τις πλατείες των δικαστηρίων πίσω από τους τοίχους της φυλακής και τελικά αντικαταστάθηκαν από την ηλεκτρική καρέκλα.

«Έχουμε περάσει από τον λιθοβολισμό στη σταύρωση, στο κάψιμο ανθρώπων στην πυρά, στον απαγχονισμό», είπε ο νομοθέτης του Τέξας Ben Z. Grant στους συναδέλφους του το 1977, ζητώντας τους να εγκαταλείψουν την ηλεκτρική καρέκλα, η οποία «έχει γίνει τσίρκο» και «έχει έναν τρόπο να κάνει ήρωες από αυτούς που τιμωρούνται».

Ο Grant πρότεινε τη θανατηφόρα ένεση, η οποία έκανε πρεμιέρα στο Τέξας το 1982 και έγινε η κυρίαρχη μέθοδος σε όλη τη χώρα . Αλλά γύρω στο 2010, μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες άρχισαν να εκφράζουν αμφιβολίες σε σχέση με το πόσο ήθελαν τα προϊόντα τους να χρησιμοποιηθούν για να σκοτώνουν ανθρώπους και έτσι διέκοψαν την παροχή αυτών των φαρμάκων.

Παράλληλα σε πολλές πολιτείες, οι κρατούμενοι προσέφυγαν στα δικαστήρια, υποστηρίζοντας ότι διάφοροι συνδυασμοί θανατηφόρων ενέσεων παραβίαζαν την απαγόρευση του Συντάγματος για «σκληρή και ασυνήθιστη τιμωρία». Και είχαν αποδείξεις όπως αυτή την περίπτωση του 2014, που ένας κρατούμενος από την Οκλαχόμα, ονόματι Clayton Lockett, στριφογύριζε, βογκούσε και είχε σπασμούς για περισσότερα από 40 λεπτά αφού του χορηγήθηκαν θανατηφόρα ενέσιμα φάρμακα.

Κάποιος κίνδυνος πόνου είναι εγγενής σε οποιαδήποτε μέθοδο εκτέλεσης

Τελικά το Ανώτατο Δικαστήριο απεφάνθη εναντίον τους , δηλώνοντας ότι «κάποιος κίνδυνος πόνου είναι εγγενής σε οποιαδήποτε μέθοδο εκτέλεσης» και «ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι επιθυμούν να έχουν έναν ανώδυνο θάνατο, πολλοί δεν έχουν αυτή την καλή τύχη». Το δικαστήριο προχώρησε παραπέρα, εκδίδοντας την απόφαση: «Εάν οι κρατούμενοι θέλουν να πολεμήσουν μια μέθοδο εκτέλεσης, πρέπει να προτείνουν μια “γνωστή και διαθέσιμη” εναλλακτική λύση στο δικαστήριο. Στην Οκλαχόμα, η πολιτεία ζήτησε από τους θανατοποινίτες να δηλώσουν την επιλογή τους σε ένα έντυπο. Κάποιοι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.

Φαίνεται τόσο βίαιο να έχεις μια σφαίρα μέσα σου

Σύμφωνα με την καθηγήτρια νομικής του Φόρντχαμ, Ντέμπορα Ντέννο Deborah Denno, «Οι άνθρωποι σκέφτονται τη θανατηφόρα ένεση και φαντάζονται ένα εμβόλιο κατά της γρίπης. Φαίνεται τόσο βίαιο να έχεις μια σφαίρα μέσα σου».

Ο ομοσπονδιακός δικαστής Άλεξ Κοζίνσκι έγραψε το 2014 , «Εάν εμείς, ως κοινωνία, δεν μπορούμε να δεχθούμε τα πιτσιλίσματα από μια εκτέλεση που πραγματοποιήθηκε με εκτελεστικό απόσπασμα, τότε δεν θα έπρεπε να πραγματοποιούμε καθόλου εκτελέσεις».

Το red n’ noir προτείνει βιβλία: