Το μπάνιο

Το γέμισμα μιας μπανιέρας, είναι δύσκολη υπόθεση.

Τα αρώματα, τα άλατα.

Η σωστή θερμοκρασία του νερού.

Το πιο σημαντικό βέβαια, είναι τι θ’ αφήσεις απ’ έξω.

Έχει την τάση το νερό να σε τραβάει στον πάτο.

Κάτι μικροπράγματα, όπως ο πόνος κι οι αναμνήσεις, είναι άχρηστα εκεί μέσα.

Εκτός αν έχεις φανταστεί το τέλος σου, κάπως έτσι.

Οπότε δε μου πέφτει και λόγος.

Μόνο μη δεθείς συναισθηματικά με το μικρό σου μπάνιο.

Ξέρεις εγώ, πόσες θάλασσες αρνήθηκα για χάρη του;

Κι ήταν κρίμα.

Φαινόταν ωραίο το νερό.

Μα φοβήθηκα.

Καμιά θάλασσα δε με δέχεται πια.

Γιατί μου είπε, αφέσου.

Κι αφέθηκα.

Αγνοώντας τον κίνδυνο, χαράμισα θάλασσες.

Και δεν άφησα τίποτα απ’ έξω και πήγα στον πάτο.

Χαλάλι.

Κάπως έτσι είχα φανταστεί το τέλος μου.

_________

Η Γωγώ Λιανού στο ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο: