Θες;

Λέει ο μύθος, πως απ’ το πιθάρι βγήκαν όλα τα δεινά, μα η ελπίδα έμεινε. Για να δείξει στον άνθρωπο ότι τίποτα δεν τελείωσε ακόμη. Έχω πεισθεί πως η ελπίδα, είναι το πιο οδυνηρό βασανιστήριο που πλήττει εμένα κι εσένα και όλους. Η ελπίδα, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ψεύτικες υποσχέσεις. Που δεν τηρούνται. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια λανθασμένη οπτική της έκβασης των πραγμάτων. Μια, σιχαμένα, στολισμένη φράση: «όλα θα πάνε καλά’». Όμως σ’ αυτόν τον κόσμο-συνήθως-τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά. Και το τέλος δεν είναι αίσιο. Κι ελπίδα μοιάζει πια, μια χαζή δικαιολογία για ν’ αποφύγουμε, ίσως, τις συνέπειες των πράξεών μας. Των «σ’ αγαπώ» μας, των «δε σ’ αγαπώ» μας. Ίσως μια ενδεχόμενη θλίψη. Αλλά η θλίψη, είναι δέκα φορές πιο μεγάλη όταν κρατάς για το τέλος της ιστορίας την ελπίδα. Στο τέλος, ο θάνατος, είναι πάντα θάνατος. Η εκμετάλλευση, πάντα εκμετάλλευση. Κι η ζωή, πάντα ζωή είναι στο τέλος. Λέω να πάψουμε να κρύβουμε τη ζωή, κάτω απ’ τη λέξη «ελπίδα». Θες;