Έτσι, τυχαία, στη μπανιέρα καθώς ήμουν
Τυχαία έτριψα το σώμα μου, πιο δυνατά από άλλες φορές.
Κι άρχισαν ξένα κορμιά να πέφτουν από πάνω μου.
Κάποια ξεχασμένα.
Τα είχα αφήσει εκεί, να κρέμονται.
Ήταν και το δικό σου ανάμεσα, κι άλλων βέβαια.
Μα το δικό σου ξεχώριζε.
Τα ‘πνιξε όλα το νερό.
Και το δικό σου ακόμη, και των άλλων βέβαια.
Τώρα;
Πιο μόνος νιώθω.
Τίποτα άλλο.
Και κάποτε, ούτε που θα θυμάμαι αυτά τα κορμιά.
Κι ούτε το δικό σου, και των άλλων βέβαια.
Μα το δικό σου, σαν ξεχασμένη ανάμνηση, θα ξεχωρίζει.
