Μετά από ‘σένα

Στοιχειώνεις τα όνειρά μου ακόμη.

Που θα μου πάει όμως.

Θα σε κερδίσω κάποτε, και θα ‘χω να το λέω.

«Νίκησα αυτόν που δε μ’ αγάπησε ποτέ».

Και θα με κάνουν χάζι τα παιδιά απ’ τα μπαλκόνια.

Τι ωραία που κλαίω, τι όμορφα που χορεύω, πόσο περήφανα σέρνομαι.

Κι εσύ, στην άκρη του δρόμου, θα κάνεις πως δε με ξέρεις.

Και θα ρωτάς τ’ όνομά μου-δήθεν από ενδιαφέρον-.

Και θα λες, κρίμα τόσο όμορφο κορίτσι να τρελαθεί.

Χωρίς να ξέρεις πως τόσοι και τόσοι, μ’ έχουν δει γυμνή.

Χωρίς να ξέρεις πως τόσοι και τόσοι,

μετά από ‘σένα,

πήδηξαν αυτό το κορμί σ’ αυτό ακριβώς το κρεβάτι.

Χωρίς να ξέρεις γιατί τόσοι και τόσοι έφυγαν.

Γιατί τόσους και τόσους έδιωξα

-μετά από’ σένα-.

Και συνεχίζεις να στοιχειώνεις τα όνειρά μου, τόσες εκατομμύρια στιγμές μετά.

Κι εγώ να φοβάμαι ότι ίσως δε θα σε νικήσω ποτέ.

Κι εσύ να επιμένεις όταν σε ρωτούν, πως δε με ξέρεις.

Και τα παιδιά που έκαναν χάζι απ’ τα μπαλκόνια,

μεγάλωσαν,

και δε με κάνουν πια κέφι.

Κι εγώ κλαίω, χορεύω, σέρνομαι.

Και στέλνω στ’ ανάθεμα κάθε όνειρό μου.

Κι ας βλέπω πια, μόνο εφιάλτες.

Κι ας ξυπνάω φορές πολλές, μόνο και μόνο για να δω πως δεν είσαι δίπλα μου.

Και κοιμάμαι μόνη μου.

Σ’ αυτό ακριβώς το κρεβάτι.

Με το ίδιο ακριβώς κορμί.

Κι από πάνω μου, ο ίδιος αυτός κάποιος, να βογκάει από ηδονή.

Η Γωγώ Λιανού στο ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο: