Ενδεχόμενα

Πρέπει να χωνέψω πως η ντουλάπα μου θα είναι πάντα ακατάστατη.

Το χαλί του δωματίου, στην αριστερή γωνία, πάντα καμένο από τσιγάρο.

Η τηλεόραση, μονίμως κλειστή.

Πάντα, όταν είμαι μόνη, θα νιώθω πως πνίγομαι.

Και πάντα βάρος στο στήθος, ένα κόμπο στο λαιμό, αναγούλα.

Πρέπει να χωνέψω πως δε θα σταματήσω ποτέ να τρώω μακαρόνια.

Πως καμιά φορά, οι σχέσεις των ανθρώπων δεν πετυχαίνουν,

πως γίνονται ξένοι, ξεχνούν.

Την απουσία των παλμών, αφού την καρδιά μου την έχω δοσμένη.

Τη σιωπή ορισμένων όταν τους διατάζουν.

Και τη φωνή ορισμένων όταν τους αγαπούν.

Ν’ αποδεχτώ πως μια μέρα η γάτα μου θα πεθάνει, η μαμά μου θα πεθάνει, ακόμη και το γέρικο δέντρο στην αυλή.

Ν’ αποδεχτώ πως τα γνώριμα ως τώρα, κάποτε θα χαθούν.

Να χωνέψω, ότι τα βράδια που θα διψάω γι’ αγκαλιά, δεν θα ‘χω.

Αλλά τουλάχιστον έχω αλκοόλ στο ψυγείο.

Ότι ίσως και να μη κάνω όσα ονειρεύομαι.

Ότι ίσως δε θα σε ξαναδώ ποτέ μου.

Πρέπει να χωνέψω πως κάποιος/κάτι/κάπου, με έφτιαξε έτσι.

Ν’ αποδεχτώ το γεγονός της ύπαρξής μου.

Να χωνέψω πως ίσως δε καταφέρω να μ’ αγαπήσω.

Αλλά ποτέ να μην αποδεχτώ το ενδεχόμενο να τα καταφέρω κάποτε.

Η Γωγώ Λιανού στο ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο: