Η Γωγώ Λιανού και οι Ιστορίες από τον ακάλυπτο κάθε Πέμπτη -απαθής- στο ηλεκτρονικό περιοδικό του red n’ noir
Πρέπει να είναι απαθής.
Να σταματήσω να κλαίω για εκείνον που δε μ’ αγάπησε.
Και τι είχε να αγαπήσει;
Είμαι μισή και κατεστραμμένη.
Ήλπιζα όμως.
Σ’ αυτόν τον ένα, ήλπιζα.
Όμως δε φάνηκε.
Μου είπε μ’ αγαπάει.
Που είναι αυτή η αγάπη, δε μπορώ να την πιάσω.
Κι έτσι πίνω κρασί μέχρι να βγάλω τα πάντα από μέσα μου.
Κλαίω κι είμαι μόνη.
Συνήθεια πια.
Πάντα μόνη ήμουν
Ή τουλάχιστον έτσι ένιωθα.
Μόνη, κρασί, δάκρυα.
Εσύ πουθενά.
Το νοίκι το χρωστάω.
Γενικά η ζωή μου δεν πάει καλά τελευταία.
Αλλά ξέρεις κάτι;
Έχω φίλους που μ’ αγαπούν
Κι έτσι κλείνουν κάποια απ’ τα ξένα μου.
Τα άλλα όμως
Θα έρθεις ποτέ να τα κλείσεις εσύ;
