Αν νιώθω ένοχη

Αν νιώθω ένοχη, είναι που δεν σε θυμάμαι πια.

Θαρρείς πως δεν υπήρξες.

Σαν τη μελανιά που ‘χω στο μπράτσο.

Δεν θυμάμαι ούτε το πώς, ούτε το πότε.

Όμως πονάει.

Αν νιώθω ένοχη, είναι που δεν σου ‘πα ποτέ όσα πέρασα.

Τις νύχτες πεσμένη στην άσφαλτο,

που είχα μέσα μου περισσότερο αλκοόλ απ’ ότι αίμα.

Περισσότερο πόνο, απ’ ότι αγάπη.

Αν νιώθω ένοχη, είναι που έδωσα σε κάθε ελπίδα τ’ όνομά σου.

Όμως ούτε η ελπίδα ήρθε ποτέ, ούτε κι εσύ.

Κι εγώ πίστεψα -θεέ μου πόσο βαθιά πίστεψα- πως θα σου ήμουν ποθητή.

Αν νιώθω ένοχη, είναι που δεν φρόντισα τον εαυτό μου.

Δε τον προστάτεψα από ‘σένα,

κι όσα κουβαλούσα τα φορτώθηκα ακόμη πιο πολύ, ώσπου έσπασα.

Αν νιώθω ένοχη, είναι που το καλύτερο φιλί μου, δεν το ‘δωσα ακόμη.

Το κρατώ μόνο για ‘σένα.

Κι ας ξέρω,

μέσα μου το ξέρω,

πως δε θα σε ξανασυναντήσουν οι άκρες των δαχτύλων μου.

Αν νιώθω ένοχη, είναι που σ’ έχω μέσα μου ακόμη.

Δε το ‘πα στ’ αλήθεια πως δε θυμάμαι.

Και γι’ αυτό, νιώθω περισσότερο ένοχη.

Η Γωγώ Λιανού στο ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο: