Η Βιρχίνια είναι επιζώσα έμφυλης βίας και μητέρα δύο ανήλικων παιδιών. Η ίδια είχε καταγγείλει πως εδώ και 15 χρόνια, ο σύζυγός της την κρατούσε αιχμάλωτη σε ένα καθεστώς συνεχούς παρακολούθησης και τρομοκρατίας, ασκώντας σε βάρος της βία διαφόρων μορφών. Στις 24 Φεβρουαρίου 2022 κατάφερε να δραπετεύσει και να πάει στην Αθήνα.
Στις 20 Ιουνίου 2022 συνδικάστηκε η υπόθεση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων της Βιρχίνια κατά του εν διαστάσει συζύγου της, μέσω των οποίων ζητάει την αποκλειστική επιμέλεια των παιδιών, διατροφή γι’ αυτά και να μην την πλησιάζει σε απόσταση 100 μέτρων. Συγχρόνως εκδικάζονταν η αίτηση του καταγγελλόμενου από την ίδια ως κακοποιήτη της, ο οποίος αξίωνε να επιστρέψει «η γυναίκα του» στο σπίτι του στην Λάρισα «για το καλό των παιδιών».
Η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών
Στις 11 Ιουλίου 2022, το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών με την 5018/2022 απόφαση του απέρριψε το αίτημα του εν διαστάσει συζύγου, για την από κοινού επιμέλεια και εναλλαγή της κατοικίας των παιδιών. Επίσης, όρισε την ανάθεση της αποκλειστικής επιμέλειας των δυο κοριτσιών στη Βιργινία και διατροφή, 500 ευρώ για την 15χρονη κόρη, 300 ευρώ για την 5χρονη κόρη και 200 ευρώ για τη Βιργινία.
Η αιτιολογία είναι, ότι λόγω της ενδοοικογενιακής βίας που έχει ασκηθεί και εκκρεμεί στο Ποινικό δικαστήριο, αλλά και των πραγματικών περιστατικών που η Βιρχίνια αναφέρει στην αίτησή της, δεν μπορεί να επιστρέψει στη Λάρισα ούτε μπορεί να εξασφαλιστεί η απαραίτητη συνεννόηση μεταξύ των εν διαστάσει συζύγων, ώστε να ασκείται η από κοινού επιμέλεια.
Σύμφωνα με τον συνήγορο της Βιρχίνια, Πατρίκιο Πατρικουνάκο:
«Το Μονομελές Πρωτοδικείο, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, έκρινε με γνώμονα το βέλτιστο συμφέρον των δύο ανηλίκων κοριτσιών.
Η δικαστής έκρινε ότι ο νόμος για τη συνεπιμέλεια δε θα βοηθήσει, αλλά αντίθετα θα δυσχεράνει τη ζωή των παιδιών και εξέδωσε μια απόφαση σημαντική, πλάι σε άλλες υποθέσεις αντίστοιχες που έχουν ήδη εκδοθεί, με τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων. Τα δικαστήρια έως τώρα, φαίνεται να σταθμίζουν το βέλτιστο συμφέρον των παιδιών, ως σημαντικότερο από μια υποχρεωτική συνεπιμέλεια, που πολλές φορές είναι εις βάρος αυτών».
