Ο Hernandez ήταν τσιτωμένος. Κρατούσε σφιχτά τη λαβή του όπλου του.
«Μου είπες ψέματα πως είσαι μόνος σου με τον Francisco. Υπάρχει και κάποιος άλλος εδώ.»
Έκανε ένα βήμα προς τα πίσω για να ελέγχει τι γινόταν στην είσοδο.
«Όχι», απάντησε ο Escobar.
Μια σκοτεινή σιλουέτα εμφανίστηκε στη βάση της σκάλας. Ο Hernandez σήκωσε το πιστόλι του. Δεν είχε άλλη επιλογή από το να το πάει μέχρι το τέρμα. Όμως, στο φως της λάμπας ξεπρόβαλε μια γριά, ντυμένη στα μαύρα, που έσερνε τις βαριές χωριάτικες παντόφλες της.
Ο Hernandez πήρε μια ανάσα. Στο γραφείο το τηλέφωνο συνέχιζε να χτυπάει. Ο αναρχικός έσκυψε, άρπαξε το πτώμα και το έσυρε στην πιο σκοτεινή γωνιά του δωματίου. Από πάνω του πέταξε ένα μαξιλάρι.
«Στείλε τη να κοιμηθεί» διέταξε. «Μη με αναγκάσεις… Αν άκουσε τους θορύβους, ξεφούρνισέ της κάποια ιστορία.»
Έβαλε το πιστόλι στην τσέπη του, με την κάνη του στραμμένη προς τον Escobar. Η μικρόσωμη γριά σταμάτησε στην πόρτα της τραπεζαρίας και έριξε μια απορημένη ματιά στον Hernandez. O Escobar χώθηκε ακόμα πιο βαθιά στην πολυθρόνα του.
«Νόμιζα πως άκουσα θορύβους, κύριε. Μήπως με καλέσατε;»
Η ματιά της κοίταξε τριγύρω στο δωμάτιο. Το τραπέζι δεν ήταν στη θέση του, ενώ της έκαναν εντύπωση πολλές μικρές λεπτομέρειες. Ο Hernandez είχε σταθεί μπροστά από το πτώμα.
«Όχι», είπε με δυνατή φωνή ο Escobar. «Θα πρέπει να ονειρεύτηκες, Manuela.»
«Όχι, κύριε. Δεν είμαι και τόσο κουφή.»
«Τότε θα πρέπει να άκουσες κάποιους θορύβους απ’ έξω, από τον δρόμο. Πήγαινε να ξαπλώσεις. Άφησέ μας.»
Η γριά έριξε μια βιαστική ματιά στον Hernandez, παίρνοντάς τον σίγουρα για φαλαγγίτη. Το τηλέφωνο άρχισε ξανά να χτυπάει.
«Χτυπάει το τηλέφωνο, κύριε.»
«Το ξέρω, το ξέρω» απάντησε ο Escobar. «Σου είπα να φύγεις. Θα το απαντήσω.»
Ο Escobar σηκώθηκε ενώ η Manuela στράφηκε κι έφυγε. Σε λίγο άκουγαν τον θόρυβο από τις παντόφλες της στη σκάλα.
«Απάντησέ το» διέταξε ο Hernandez. «Και να θυμάσαι ότι είμαι εδώ, δίπλα σου. Αν κάνεις κάποια εξυπνάδα, δεν θα προλάβεις καν να το μετανιώσεις.»
«Τι γίνεται;» ακούστηκε από το τηλέφωνο μια ξερή φωνή. «Σε σήκωσα από το κρεβάτι;»
Τον συμβολαιογράφο τον είχε καταλάβει ένα βίαιο τρέμουλο. Τα μάτια του ανοιγόκλειναν μηχανικά.
Ο Hernandez κρατούσε το ακουστικό στο αυτί του Escobar και τον κοιτούσε. «Αυτός είναι;», ψιθύρισε. Ο Escobar του έριξε μια τρομαγμένη ματιά και δεν του απάντησε.
«Αυτός είναι», είπε ξανά με βεβαιότητα ο Hernandez, κολλώντας απειλητικά το πιστόλι του στα πλευρά του Escobar. Εκείνος κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.
«Τι έγινε; Μουγκάθηκες;» είπε το Ισπανικό Άλογο.
«Απάντησέ του» τον διέταξε ο Hernandez.
«Όχι, όχι», ψέλλισε ο Escobar. «Ήμουν απασχολημένος.»
«Πήρα να σου πω ότι θα είμαι στη Junquera ως το τέλος της βδομάδας. Αν υπάρχει κάποιο ζήτημα, μπορείς να με συναντήσεις εδώ.»
«Εντάξει», απάντησε ο συμβολαιογράφος.
«Ακούγεσαι κάπως παράξενα» επέμεινε το Ισπανικό Άλογο. «Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι κάτι σε τρομάζει. Είσαι μόνος σου;»
«Ναι. Με ταλαιπωρεί μια δυσπεψία.»
«Θα τα πούμε, λοιπόν.»
Ο γραμμή έκλεισε και ο Escobar ακούμπησε το ακουστικό στη συσκευή.
«Η Junquera», είπε ο Hernandez ξύνοντας τη μύτη του με την άκρη της κάνης, «δεν είναι κάποια μεγάλη πόλη αλλά είναι απλωμένη. Και σίγουρα δεν μπορώ να πάω στον σταθμό της χωροφυλακής και να ρωτήσω που μένει αυτός ο αξιότιμος κύριος. Ίσως μάλιστα να μην γνωρίσουν ούτε καν οι χωροφύλακες. Θα πρέπει λοιπόν να μου το πεις εσύ.»
Ο Escobar δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Πνιγόταν. «Δεν μπορώ!» κατάφερε τελικά να βγάλει με ένα βογκητό. «Σε ικετεύω, φύγε. Δεν θα ειδοποιήσω κανέναν μέχρι να περάσεις τα σύνορα.»
«Τέτοια ώρα μέσα στη νύχτα; Και δεν έχω κι αυτοκίνητο. Ούτε να το σκέφτεσαι. Κι εξάλλου, δεν θέλω να φύγω από την Ισπανία. Όπως σου είπα, έχω ένα σχέδιο που δεν θα σε μπλέξει με το Ισπανικό Άλογο. Για σένα είναι πλέον ζήτημα ζωής και θανάτου. Έχεις όμως τον λόγο μου ότι θα τη βγάλεις καθαρή. Πες μου λοιπόν πού βρίσκεται το Ισπανικό Άλογο.»
«Όχι».
Ο Hernandez δεν μπορούσε πια να ελέγξει τον εαυτό του. Με όλη του τη δύναμη χαστούκισε τη στρουμπουλή φάτσα του Escobar. Εκείνος τρέκλισε κι έβαλε τα κλάματα.
«Με αηδιάζεις» του είπε ο Hernandez. «Είναι σαν να κοπανάω τον πισινό ενός παιδιού. Πού είναι το Άλογο; Τέλειωνε!»
«Δεν μπορώ», βόγκηξε ο συμβολαιογράφος για ακόμα μια φορά.
«Καλώς. Κάνε πίσω τότε. Εκεί, δίπλα στο πτώμα. Δεν θέλω να κάνω χάλια μια τόσο στυλάτη τραπεζαρία.»
Σήκωσε το όπλο του.
«Είναι στο αγρόκτημα, στο αγρόκτημα Martinez.»
«Μπράβο! Είδες πόσο απλό ήταν; Αν είχες μιλήσεις νωρίτερα, τα μαγουλάκια σου δεν θα είχαν κοκκινίσει. Πες μου τώρα και το νούμερο του τηλεφώνου.»
«Το 28 της Junquera.»
«Και πάλι μπράβο. Δεν σου κρύβω πως η υπομονή μου είχε τελειώσει. Ενώ τώρα θα σε βοηθήσω να σώσεις τη ζωή σου. Βάλε μου ένα manzanilla. Σε ευχαριστώ. Τώρα θα σου εξηγήσω ποιο θα είναι το επόμενο βήμα μας.»
Ο συμβολαιογράφος είχε πέσει κάθιδρος στην πολυθρόνα του. «Ξόφλησα», τραύλιζε. «Ξόφλησα…»
«Μα όχι. Δεν ξόφλησες ηλίθιε. Θα πρέπει όμως να με ακούσεις.»
«Μα όταν ανακαλυφθεί εδώ το πτώμα, θα πρέπει να εξηγήσω τι έγινε.»
«Ετοιμαζόμουν να σου πω ότι πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να ξεφορτωθούμε το πτώμα. Δεν είναι και το δυσκολότερο πράγμα στον κόσμο. Θα το φορτώσουμε στο αμάξι σου και θα το παρατήσουμε σε κάποιον έρημο δρόμο. Θα υποθέσουν ότι δέχτηκε επίθεση αφού έφυγε από εδώ. Στο κάτω κάτω, δεν θα είναι η πρώτη φορά που καθάρισαν κάποιον φαλαγγίτη. Όπως και να το κάνεις, είναι μια κωλοδουλειά και μπορεί να φέρει κακή τύχη.»
«Φαντάζομαι πως δεν σκοπεύεις να με εμπλέξεις σε αυτή την περιπέτεια» διαμαρτυρήθηκε ο Escobar.
«Μα φυσικά, παλιόφιλε. Έχεις ξαναεμπλακεί σε περιπέτειες, έτσι δεν είναι; Είναι αλήθεια πως την προηγούμενη φορά διέτρεχες μικρότερο κίνδυνο. Το μόνο που ζητάω όμως από εσένα είναι να οδηγείς το αμάξι σου. Εγώ θα κάθομαι στο πίσω κάθισμα με τον Francisco.»
Η μικρή πόλη ήταν κακοφωτισμένη στα περίχωρά της. Ήταν απομακρυσμένα από το κέντρο της πόλης, απλωμένα σε έρημους δρόμους. Κι ανάμεσα στα χαμηλής έντασης, αραιά μεταξύ τους φώτα του δρόμου, επικρατούσε πυκνό σκοτάδι.
Ο Hernandez σκεφτόταν πως αν αποτύγχανε όλη αυτή η μανούβρα, δεν θα υπήρχε πια τίποτα άλλο για να δοκιμάσει. Του έσκαγε η αίσθηση ότι παντού στις σκιές ήταν χωμένοι χωροφύλακες ενώ η βαριά ανάσα του χοντρού συμβολαιογράφου ακουγόταν από το μπροστινό κάθισμα.
«Σταμάτα εδώ», είπε κάποια στιγμή. «Βγες έξω.»
Βγήκε και αυτός από το αμάξι και κοίταξε τριγύρω. Δεν μπορούσε να δει τίποτα εκτός από τα μάτια μιας γάτας που γυάλιζαν στο σκοτάδι. Έσυρε το πτώμα και το πέταξε στο ρείθρο, στην άκρη του δρόμου. Επέστρεψε στο αυτοκίνητο.
«Έλα μέσα», διέταξε.
«Πού πάμε;», μουρμούρισε ο Escobar.
«Πίσω στο σπίτι σου. Να συνεχίσουμε την επιχείρηση που θα σου σώσει τη ζωή.»
Το red n’ noir προτείνει βιβλία του Δαίμονα:
-
Προϊόν σε προσφορά
Η δικαιοσύνη των περιπλανώμενωνOriginal price was: €2,12.€1,48Η τρέχουσα τιμή είναι: €1,48. -
Προϊόν σε προσφορά
Ο Simenon έχει ένα προαίσθημαOriginal price was: €2,12.€1,48Η τρέχουσα τιμή είναι: €1,48. -
Προϊόν σε προσφορά
Η συνηθισμένη άτυχη περιπέτεια του Αρχιβάλδη ΡαποπόρOriginal price was: €6,36.€4,45Η τρέχουσα τιμή είναι: €4,45.
Το red n’ noir προτείνει βιβλία του D:
-
Προϊόν σε προσφορά
Δίχως ίχνος μεταμέλειαςOriginal price was: €8,48.€5,94Η τρέχουσα τιμή είναι: €5,94. -
Προϊόν σε προσφορά
Το πάθος ενός ανθρώπουOriginal price was: €2,12.€1,48Η τρέχουσα τιμή είναι: €1,48.
