Τα απομνημονεύματα του διάσημου αστυνομικού φον Κολοκοτρώνη XΙV

Αλλά πριν προχωρήσουμε στις λεπτομέρειες της νυχτερινής αυτής περιπέτειας, είναι ανάγκη να πούμε μια ενδιαφέρουσα σκηνή που έλαβε χώρα στη Διεύθυνση της Αστυνομίας Αθηνών κατά την ενάτη προ μεσημβρίας ώρα της ημέρας που ο Ντοτόρος, κουρασμένος από τη νυχτερινή κλοπή του εδωδιμοπωλείου, κοιμόταν και έβλεπε γλυκά όνειρα.

Κατά την ώρα εκείνη, μια ασυνήθης κίνηση, ταραχώδης και νευρική, παρατηρούνταν στο κατάστημα της Αστυνομικής Διεύθυνσης. Διάφοροι αξιωματικοί της χωροφυλακής, διευθυντές τμημάτων και προϊστάμενοι των καταδιωκτικών αποσπασμάτων κατέφθαναν, ο ένας μετά τον άλλον, βιαστικοί, ασθμαίνοντες και, αφού ανέβαιναν ανά δύο τα σκαλοπάτια της κεντρικής σκάλας, εισέρχονταν στο γραφείο του διευθυντή Κοσσονάκου, από το οποίο ζωηρές κραυγές ακούγονταν, εν είδει επιτιμήσεων, μομφών, απειλών, και βλασφημιών ακόμη.

«Δεν είναι δυνατόν να ανεχθώ αυτήν την κατάσταση!» φώναζε ο αστυνομικός διευθυντής. «Είναι απίστευτο! Είναι πρωτοφανές! Ακούς εκεί, κάθε βράδυ να έχουμε και μια διάρρηξη στα κεντρικότερα σημεία της πόλης! Κάτω από τη μύτη σας! Μέσα στα μάτια σας! Μέσα στα χέρια σας! Μα δεν έχετε λοιπόν ντροπή εσείς; Δεν έχετε αίμα στις φλέβες σας; Για σκεφτείτε τι θα λέει για μας ο πληθυσμός της ελληνικής πρωτεύουσας, ο οποίος έχει εμπιστευτεί τη ζωή του και την ασφάλεια της περιουσίας του στα χέρια μας! Προσέξετε να δείτε τι γράφουν οι δημοσιογράφοι και φανταστείτε πώς θα μας κρίνει η κυβέρνηση!»

Κανείς δεν τολμούσε να απαντήσει στις δριμείες εκείνες παρατηρήσεις του Κοσσονάκου. Όλοι οι αξιωματικοί είχαν κατεβασμένα τα μάτια και προσπαθούσαν να συγκαλύψουν την ταραχή τους σιωπώντας και μην τολμώντας να ατενίσουν τον προϊστάμενό τους.

«Σας καθιστώ όλους υπεύθυνους της έκρυθμης αυτής κατάστασης και αν εντός είκοσι τεσσάρων ωρών δεν μου ανακαλύψτε τους ενόχους –διότι ασφαλώς πρόκειται περί πολλών, περί ομάδας, περί σπείρας ολόκληρης– εγώ θα υποβάλλω την παραίτησή μου, αλλά πριν παραιτηθώ εγώ θα είστε όλοι σας παυμένοι!» 

Ένας διευθυντής απομακρυσμένου αστυνομικού τμήματος τόλμησε να παρατηρήσει προς τον Κοσσονάκο ότι οι ευθύνες των διαρρήξεων δεν έπρεπε να μοιράζονται σε όλους τους αστυνομικούς, εφόσον οι διαρρήξεις είχαν γίνει στις περιφέρεις δύο μόνο τμημάτων!   

«Αυτό δεν με ενδιαφέρει εμένα!» είπε ο αστυνομικός διευθυντής. «Χθες ένα, σήμερα δύο, και αύριο περισσότερα… Όλοι υπέχετε ίσες ευθύνες και στο πρόσωπο όλων σας εγώ! Έπειτα, δεν πρόκειται για κανένα μυστήριο ή για κανένα φάντασμα! Πρόκειται για μερικούς λωποδύτες, που αν τους παραφυλάξουμε, αν τους κυνηγήσουμε δραστηριότερα και αποτελεσματικότερα σαν άγριοι φρουροί της τάξης, θα τους πιάσουμε και τότε θα τους τιμωρήσουμε παραδειγματικά για να μάθουν να φέρονται! Και προπάντων να σέβονται την αρχή στην οποία είναι εμπιστευόμενη η τάξη και η ασφάλεια της πόλης».

Μετά το σύντομο αυτό λογύδριο, ο Κοσσονάκος υπέδειξε στους αξιωματικούς του να προβούν σε όλα τα δυνατά προληπτικά μέτρα, συλλαμβάνοντες με κεραυνοβόλο ταχύτητα όλα τα ύποπτα υποκείμενα του λωποδύτικου πάνθεου, επί των οποίων υπήρχαν ορισμένες –ή και αόριστες– υποψίες, και να τους υποβάλλουν σε ανάκριση, αφού τους κρατήσουν στα αστυνομικά τμήματα υπό επιτήρηση.  

Οι αστυνομικοί αναχώρησαν. Σύμφωνα με τη διαταγή του διευθυντή, μέχρι της έκτης απογευματινής ώρας, κατόπιν δραστηριότατων ενεργειών, είχαν συλληφθεί γνωστότατοι λωποδύτικοι τύποι της εποχής:

Ο Ποντίκης, ο Λάστιχος, ο θρασύτατος Κοπέλης, ο περιβόητος Αρκούδας, ο Κλέβας, ο Παστρικός, ο Αργύρης, ο Μολύβας, ο διάσημος Μπουλντόγκ, ο πρύτανης των σπιτικών Κορόιδος, ο Γλιαρμής, ο Σκεντεράνος, και δυο ακόμα δωδεκάδες ατιμότερων ή εκκολαπτόμενων Γιάννηδων, Ζουλατζήδων, Παπατζήδων, Κλεφτομπουγάδων και Κλεφτοκοτάδων, οι οποίοι είχαν περάσει από τα αστυνομικά κατάστιχα και γνώριζαν τις κεντρικές ενωμοτίες ή τις φυλακές του κράτους…

Οι καρδερίνες τούς είχαν οδηγήσει στα αστυνομικά μπουντρούμια και ο Κοσσονάκος ειδοποιήθηκε καταλλήλως περί του γεγονότος.    

Αλλά ειδοποιήθηκε ταυτοχρόνως ότι εκ των γενομένων ανακρίσεων δεν προέκυψε τίποτα επιβαρυντικό για όλα εν γένει αυτά τα υποκείμενα, τα οποία αποδεδειγμένα και ασφαλώς ήταν αμέτοχα των τελευταίων διαρρήξεων.

Ο Κοσσονάκος έγινε έξω φρενών. Κάλεσε τότε τον έμπιστό του Δημέρη, στη δραστηριότητα του οποίου βασιζόταν, και του ανέθεσε να ανακαλύψει και να συλλάβει υπευθύνως τους θρασείς διαρρήκτες.

Την επόμενη Τετάρτη στο red n’ noir:

Ο φον Κολοκοτρώνης λαμβάνει εντολή να ανακαλύψει τους ενόχους | Οι υποψίες του φον | Η επιστήμη της διάρρηξης | Η ταυτόσημη σφραγίδα του επιστήμονα λωποδύτη. Οι υποψίες περί Ντοτόρου | Ο Δημέρης ειδοποιεί δια σημάτων ότι εθεάθη ο λωποδύτης στην πλατεία Συντάγματος | Η καταδίωξη και η ενέδρα