Μαύρο δελφίνι ΙΙ

Το καφενείο ήταν σαν τους παραδοσιακούς καφενέδες στην Αθήνα. Τζαμαρία, δύο-τρία τραπέζια απ’ έξω και γερόντια μέσα που έπιναν τσάι σε κοντό γυάλινο ποτήρι  καπνίζοντας ναργιλέ. Μόνο που δεν ήταν ένα συνηθισμένο καφενείο.

Εντόπισε τον κουτσό σε μία γωνιά. Του έκανε νεύμα να μην καθίσει και τον τράβηξε σε μία πίσω πόρτα η οποία οδηγούσε σε ένα παράνομο στριπτιτζάδικο. Ήταν άδειο και μύριζε μπαγιάτικο αέρα και κάπνα. Μόνο ένα χαμηλό φώς ήταν αναμμένο στην μικρή πίστα με την μπάρα για τα νούμερα των κοριτσιών. Του έδωσε το πακέτο, με περιτύλιγμα από  τοπική εφημερίδα.

«Θέλεις τίποτα άλλο;», ρώτησε ο κουτσός, «έχω καλή σκόνη.»

«Όχι είμαι εντάξει», απάντησε ο ρώσος

Δεν το άνοιξε παρά μόνο όταν γύρισε στο ξενοδοχείο. Είχε ένα CZ με σιγαστήρα, μια φωτογραφία με διεύθυνση στο πίσω μέρος και  την αμοιβή του. Το έβαλε στο πίσω μέρος του τζιν και κατέβασε την μπλούζα. Τράβηξε μία μυτιά και βγήκε.

Ήταν ένας έμπορος από αυτούς με τα μπαχαρικά σε σκόνη που τα κάνουν κωνικό σχήμα μέσα στο τσουβάλι. Ποτέ δεν κατάλαβε πως η λεπτόρρευστη σκόνη αψηφούσε τον νόμο της βαρύτητας. Ο έμπορος καθόταν στο βάθος του μαγαζιού. Μόλις τον είδε  πετάχτηκε σαν να είχε καταπιεί ελατήριο και άνοιξε τα χέρια σαν να ήθελε να τον αγκαλιάσει.

«Come,come my friend», είπε με το φαφούτικο στόμα να του χαμογελάει.

Ήταν κοντός χοντρός με μουστάκι και μια τεράστια κοιλιά, που οριακά χώραγε στο λιγδωμένο πουκάμισο. Και στα δύο χέρια είχε χρυσά δαχτυλίδια. Το χαμόγελο του κόπηκε όταν είδε το CZ,να τον σημαδεύει. Τις δύο πρώτες τις άρπαξε στην καρδιά και μία στο κεφάλι στο δόξα πατρί. Δεν περίμενε να τον δει να πέφτει. Έκανε να φύγει αλλά γύρισε πίσω πήρε μια εφημερίδα και τύλιξε το  CZ,αφού πρώτα έβγαλε τον σιγαστήρα. Έβαλε τα γυαλιά ηλίου και βγήκε έξω. Πέταξε το όπλο σε έναν κάδο σκουπιδιών δύο στενά μακρύτερα.

Κάθε βράδυ έβλεπε το ίδιο όνειρο και ξύπναγε με ένα λαχανητό, μούσκεμα στον ιδρώτα. Έβλεπε την  πατρική φιγούρα να γυρνάει τρικλίζοντας από την φθηνή  βότκα. Ο πατέρας του ήταν μυστικός μπάτσος  και εξέχον μέλος στο κόμμα, αλλά αυτό δεν τον έκανε και τον καλύτερό άνθρωπο. Τουναντίον ήταν ένα κάθαρμα  περιωπής. Ακόμα και όταν ξεχαρμάνιαζε την βίαιη φύση του πάνω στα αντικοινωνικά στοιχεία, τους εχθρούς του καθεστώτος, όπως τους έλεγε, κράταγε δυνάμεις για τον 16χρονο γιό του.

Αυτό κράτησε για 4 χρόνια. Ο Ο Βιλέν⁽¹⁾ ο Ρώσος, καθάρισε το θέμα με μια μαχαιριά από κουζινομάχαιρο στην καρδιά.

«Το Μαύρο Δελφίνι είναι ο τελευταίος προορισμός», του δήλωσε ένας φύλακας, όταν έμπαινε στο κάτεργο. «Δεν μπορείς να πας πιο πέρα. Μπορείς να φύγεις μόνο με ένα τρόπο: με νεκροφόρα».

Η φυλακή στα σύνορα Ρωσίας-Καζακστάν, είχε πάρει το όνομα της από το μαύρο δελφίνι που είχαν φιλοτεχνήσει παλιότεροι ισοβίτες. Γέμισε το κορμί με τατουάζ και το μυαλό του με γνώσεις για όπλα και πως να σκοτώνει με γυμνά χέρια. Πίστευε ότι θα αφήσει τα κόκαλα σε αυτό το άθλιο μπουντρούμι, με ψυχάκια, κανίβαλους και serial killers. Ωστόσο το καθεστώς έκρινε ότι δεν ήταν τελικά και τόσο επικίνδυνος και τον έστειλε σε μία άλλη φυλακή της πόλης Ανγκάρστ της περιοχής Ιρκούτσκ, απ’ όπου  πήρε το αποφυλακιστήριο.

Τότε τον πλησίασε ο Ζένια ένας από τους μεγαλύτερους νονούς της Μόσχας.

«Брат Брат²», του είπε, «έλα να δουλέψεις κοντά μου και δεν θα χάσεις».

Ήταν ήδη 30αρης και με ένα πτυχίο από τις δύο φυλακές δεν είχε προοπτική να δουλέψει ούτε σαν χαμάλης στο λιμάνι. Ειδικά σε μία χώρα κρατικού καπιταλισμού, όπου η αναξιοκρατία κυβερνούσε.

Το πρώτο  του συμβόλαιο ήταν το πρώην δεξί χέρι του Ζένια. Θεώρησε καλό να αυτονομηθεί και να διεκδικήσει ένα μερίδιο από την πίτα: Πουτάνες, όπλα και ναρκωτικά.

Μπήκε στο κυριλέ εστιατόριο με την φθαρμένη καμπαρντίνα κουμπωμένη μέχρι πάνω, δεν είχε καθόλου κόσμο για να προσέξει την φαρδιά καμπαρντίνα να φουσκώνει μπροστά. Ξεκούμπωνε την καμπαρτίνα πριν φθάσει  μπροστά του, όταν άνοιξε και το τελευταίο κουμπί αποκαλύφθηκε ένα Καλάς κρεμασμένο με ιμάντα. Ο Βιλέν δεν δίστασε καθόλου. Το έβγαλε και τον γάζωσε. Δεν πρόλαβε να βγάλει κίχ. Η ριπή τον έσκισε στην μέση. Την υπόλοιπη γεμιστήρα την άδειασε πάνω στους μπράβους και το πρωτοπαλίκαρο του, έναν κακομούτσουνο Γεωργιανό. Σκέφτηκε ότι το αφεντικό του δεν του είχε εμπιστοσύνη και του έδωσε το Καλάς για σίγουρο αποτέλεσμα.

(Τέλος επεισοδίου. Όλα τα επεισόδια εδώ)

(1) Κατά τα πρώτα χρόνια του σοβιετικού κράτους, οι κομμουνιστές προωθούσαν ενεργά τα νέα ονόματα, τα οποία αντανακλούσαν στη νέα εποχή. Συνήθως επρόκειτο για συντομευμένες συνθέσεις από ονόματα των ηγετών της Επανάστασης Π.χ. Βιλέν: από το Βλαντίμιρ-Ιλίτς-Λένιν, Μελόρ: από το Μαρξ-Ένγκελς-Λένιν-Οκτωβριανή Επανάσταση, το γυναικείο όνομα Νινέλ είναι αναγραμματισμός του Λένιν.

(2) Αντίστοιχο του bro στα Ρώσικα

Το red n’ noir προτείνει βιβλία: