Ο στενός δρόμος σκαρφάλωνε την πλαγιά του βουνού που ήταν κατάφυτη με δρύες. Υπήρχε ένα μικρό ποταμάκι στο κάτω μέρος της κοιλάδας και πηγές νερού ξεπηδούσαν από την πλαγιά. Θα ήταν ένα ήσυχο μέρος όταν στη διάρκεια της μέρας ο ήλιος θα διαπερνούσε τα σύννεφα ένας όμορφος τόπος για να ζεις. Το μικρό μονοπάτι δεν είχε μεγάλη δυσκολία. Ανέβαινε γλυκά για να συναντήσει το βουνό, παίρνοντας διαρκώς στροφές προς κάθε κατεύθυνση, σαν να είχε πολύ χρόνο για ξόδεμα. Αυτή η απομονωμένη περιοχή, μακριά από τους βασικούς δρόμους που πλημμύριζαν από τουρίστες, είχε καταφέρει να διατηρήσει τη βουκολική γοητεία μιας άλλης εποχής. Δεν υπήρχαν κολώνες και καλώδια του ηλεκτρικού ή του τηλεφωνικού δικτύου, και μόνο το αεράκι ανάμεσα στο φύλλωμα των δρυών έσπαγε τη σιωπή.
Η Eliane καθόταν στο πίσω κάθισμα, μαζί με το Ισπανικό Άλογο. Πότε-πότε έριχνε μια ματιά σ’ αυτόν τον άντρα που το σκοτεινό του προφίλ τον έκανε να φαίνεται σαν αρπακτικό. Δεν είχε ανοίξει το στόμα του από την ώρα που έφυγαν.
Πήραν ακόμα μια στροφή και ξαφνικά βρέθηκαν αντίκρυ σε κάποια κτίσματα. Ήταν τρία ρημαγμένα κτίρια από τα οποία δεν έβγαινε κανένα φως. Ο οδηγός σταμάτησε και το ίδιο έκαναν τα οχήματα που ακολουθούσαν.
«Σίγουρα αυτό το μέρος είναι ερημωμένο;» ρώτησε το Ισπανικό Άλογο.
«Πώς θα μπορούσα να ξέρω;» απάντησε η Eliane. «Εγώ έφερα απλώς ένα μήνυμα».
Το Ισπανικό Άλογο δεν είπε τίποτα. Σε λίγο διέταξε κάποιον από τους φαλαγγίτες να κάνει έναν γύρο και να ελέγξει την περιοχή. Ένα ρίγος διέτρεξε την Eliane. Έκανε κρύο εδώ στο βουνό.
Σε λίγο ο φαλαγγίτης είχε επιστρέψει. «Ούτε ψυχή. Μοναχά μια κουκουβάγια.»
«Ας μπούμε μέσα», αποφάσισε το Ισπανικό Άλογο. «Σύμφωνα με τις πληροφορίες που μου διαβίβασε ο Escobar, η μάζωξή τους θα γίνει στην αγροικία που είναι στα δεξιά. Εμείς θα περιμένουμε σε ένα από τα άλλα κτίρια, στα αριστερά.»
«Οι πόρτες είναι κλειστές», είπε ο Camillo, ένας από τους φαλαγγίτες.
Το Ισπανικό Άλογο ανασήκωσε τους ώμους του. «Και τι έγινε; Ασχολήσου με το να κρυφτούν τα αυτοκίνητα.»
Καθώς ο δρόμος τερμάτιζε σε αυτό ακριβώς το σημείο, έχωσαν το αυτοκίνητα στο δάσος, ανάμεσα στις δρύες. Ένας από τους φαλαγγίτες έσπασε την πόρτα ενός παρατημένου αχυρώνα από τον οποίο πετάχτηκαν νυχτερίδες.
Στη γωνιά του αχυρώνα υπήρχε ένα κατεστραμμένο τζάκι ενώ, παραδόξως, σε ένα άλλο σημείο υπήρχε ένα σχεδόν στεγνό πηγάδι. Το αδιαπέραστο σκοτάδι και η καταθλιπτική εικόνα των κτιρίων είχαν αναστατώσει την Eliane.
«Κάθισε», της είπε επιτακτικά το Ισπανικό Άλογο, «και μη βγάζεις άχνα».
Όλοι είχαν μια αίσθηση ότι η αναμονή τους ήταν αιώνια. Στο μέσο ενός σωρού με άχυρα είχε τοποθετηθεί ένας φακός. Η λάμψη του αντανακλούσε σε δέκα πρόσωπα, τονίζοντας τα χαρακτηριστικά τους και βαθαίνοντας τις ρυτίδες και τις εσοχές των ματιών, τόσο που φαίνονταν σαν πτώματα.
Την Eliane την είχε πιάσει ένα τρέμουλο. Όσο κι αν στον τρόπο σκέψης της κυριαρχούσε η λογική, ένας προληπτικός τρόμος ξεπηδούσε σταδιακά από μέσα της. Άναψε ένα τσιγάρο που την ηρέμησε λίγο και σκόρπισε τα ξόρκια αυτής της ανείπωτης σύναξης φαντασμάτων.
Έξω, κυριαρχούσε η σχετική νυχτερινή σιγαλιά, φτιαγμένη από μυστήρια τριξίματα καθώς περιδιάβαιναν μικρά ζώα. Πότε-πότε ακουγόταν πάνω από τα κεφάλια τους, στη στέγη, το περπάτημα κάποιου ποντικιού.
«Θα βγω να ρίξω μια ματιά», είπε ένας από τους φαλαγγίτες. «Θέλω και να κατουρήσω.»
«Θα έρθω μαζί σου, Ramon», είπε ο Camillo.
«Πηγαίντε πίσω από τις αγροικίες και να είστε προσεκτικοί» διέταξε το Ισπανικό Άλογο μένοντας ακίνητος. Κάποιος θα μπορούσε να υποθέσει ότι αυτός ο τύπος θα μπορούσε να μην κάνει την παραμικρή κίνηση για ώρες.
Η Eliane μπορούσε πια να νιώσει τον φόβο να μεγαλώνει μέσα της. Δεν άντεχε αυτή τη θανάσιμη αναμονή σ’ αυτό το νεκρό σπίτι, σ’ αυτό το βουνό στη μέση του πουθενά.
Οι δύο μπράβοι του Ισπανικού Αλόγου βγήκαν έξω και με ένα τρίξιμο έκλεισαν την πόρτα πίσω τους.
«Σίγουρα δεν έχεις κάνει λάθος στην ώρα;» τη ρώτησε το Ισπανικό Άλογο, κοιτώντας για μία ακόμα φορά το ρολόι του.
«Πώς μπορώ να ξέρω;» απάντησε η νεαρή γυναίκα. «Εγώ σου έφερα το γράμμα του Escobar. Αυτός συγκέντρωσε τις πληροφορίες.»
«Το καλό που σου θέλω, να μην έχει γίνει κάποιο λάθος.»
Έξω ακουγόταν το τραγούδι ενός τριζονιού μέσα από το καλοκαιρινό χορτάρι.
*
Ο Hernandez εγκατέλειψε το αυτοκίνητο που είχε «δανειστεί» από έναν δρόμο του Banyuls στους πρόποδες του βουνού. Ήταν μια ήρεμη νύχτα, γεμάτη με ευχάριστα αρώματα, ζεστή σαν χάδι. Τόσο, που μια στιγμή μπήκε σε πειρασμό να ξαπλώσει στο ζεστό γρασίδι.
Έβγαλε το πιστόλι από τη θήκη, τράβηξε το κλείστρο ώστε η σφαίρα να γλιστρήσει στη θαλάμη, έλεγξε την ασφάλεια, κι ύστερα το έβαλε στην τσέπη του. Προχωρούσε γρήγορα και αθόρυβα. Ο λαιμός του είχε στεγνώσει από την ένταση της επερχόμενης μάχης, ήταν όμως χαρούμενος που αυτή η ιστορία έφτανε στο τέλος της.
Ένα σκυλί γαύγισε καθώς περνούσε από έναν μικρό οικισμό που κοιμόταν, εκείνος όμως συνέχισε διασχίζοντας ένα ρέμα. Το Cosprons ήταν τώρα από πάνω του, σε ένα πλάτωμα. Για κάποιο κοράκι θα ήταν απλώς ένα πέταγμα εκατό μέτρων. Ήταν ακριβώς η στιγμή που άκουσε πίσω του μηχανές αυτοκινήτων.
«Τόσο νωρίς;» μουρμούρισε. Τσέκαρε το ρολόι. Τριάντα λεπτά πριν την ώρα της υποτιθέμενης συνάντησης. Σάλταρε σε ένα σύδεντρο και κρύφτηκε. Είδε να περνάνε τρία αυτοκίνητα που κατευθύνονταν προς τον εγκαταλελειμμένο οικισμό στο τέρμα του δρόμου.
Αποφάσισε να μη συνεχίσει στον δρόμο αλλά να ακολουθήσει μια διαδρομή μέσα από το δάσος. Έφτασε σε ένα ύψωμα απ’ όπου μπορούσε να βλέπει τους φαλαγγίτες που έβγαιναν από τα αυτοκίνητα. Θα μπορούσε έτσι απλά να τους καθαρίσει απ’ αυτό το σημείο.
Και τότε διέκρινε μια γυναίκα ανάμεσά τους. Ο Hernandez έτριξε τα δόντια του. Το Ισπανικό Άλογο δεν θα έπαιρνε μια γυναίκα μαζί του σε μια τέτοια αποστολή, εκτός και αν επρόκειτο για μια πολύ συγκεκριμένη γυναίκα. Σίγουρα θα είχε αναγκάσει την Eliane να τον ακολουθήσει ως όμηρος.
«Ο μπάσταρδος» γρύλισε ο Hernandez.
Ήταν αλήθεια πως αν πάθαινε κάτι η Eliane, θα έβρισκαν τον Escobar να επιπλέει στα νερά του λιμανιού. Κι ο Simon δεν ήταν άνθρωπος που θα του πρόσφερε έναν ήρεμο θάνατο. Αυτό όμως δεν θα έλυνε κάτι. Χώθηκε μέσα στους θάμνους και περίμενε. Γύρω δεν ακούγονταν παρά οι θόρυβοι του βουνού. Δεν είχε παρά να περιμένει. Προσπαθούσε απεγνωσμένα να ακούσει τι συνέβαινε. Τίποτα.
Ξαφνικά, κάτι πετάχτηκε μέσα από τους θάμνους. Ένιωσε σαν να τον πίεζε στο έδαφος ένα τεράστιο βάρος, κάποιος που καταιγιστικά τον γρονθοκοπούσε στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Προσπάθησε να γυρίσει το σώμα του αλλά, πρηνής όπως ήταν, κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο.
Κάποια στιγμή τα χτυπήματα σταμάτησαν και χέρια σαν τανάλιες τον έστρεψαν. Ήρθε αντιμέτωπος με δυο οργισμένα και ανήσυχα πρόσωπα.
«Τι κάνεις εδώ πάνω;» τον ρώτησε ο ένας. «Τι σκαρώνεις;»
«Βγήκα για μια βόλτα. Τι θέλετε από μένα;»
«Κι αποφάσισες να έρθεις ειδικά εδώ για να πάρεις τον αέρα σου; Κράτα τον, Camillo. Θα τον πάμε στο αφεντικό.»
Ο άλλος του έχωσε μια μπουνιά τη στιγμή που ο φίλος του έβγαζε ένα μεγάλο πιστόλι.
«Δες μήπως έχει όπλο επάνω του.»
Ο Camillo τον έψαξε στα γρήγορα και έβγαλε ένα σφύριγμα καθώς του αφαιρούσε το πιστόλι του.
«Ώστε έτσι; Βγήκες για μια βολτούλα; Θα μπορούσε να είσαι λαθρέμπορος. Θα το δούμε.»
Ο Hernandez έκανε μια γκριμάτσα. Το Ισπανικό Άλογο δεν θα του φερόταν με το μαλακό, κι ο χρόνος έτρεχε εναντίον του. Είχε υπερεκτιμήσει τις δυνατότητές του, ξεκινώντας μόνος του για να φέρει σε πέρας μια πολύ δύσκολη δουλειά. Ως τώρα είχε σε κάποιο βαθμό την τύχη μαζί του, αλλά απόψε η τύχη τον είχε εγκαταλείψει, σαν να τον είχε βαρεθεί.
Οι δύο άντρες τον έσερναν στον δρόμο. Ο ένας απ’ αυτούς άνοιξε την πόρτα της αγροικίας. «Κοίτα τι φέραμε, αφεντικό» ανακοίνωσε ο Camillo.
Ο Hernandez ένιωσε σαν να είχε μεταφερθεί πέντε αιώνες πίσω, σε μια συνεδρίαση της Ιεράς Εξέτασης, έχοντας τριγύρω του αυτά τα κέρινα πρόσωπα που φωτίζονταν από το φακό που ήταν τοποθετημένος στον σωρό με τα άχυρα.
«Ποιος είναι αυτός;» γρύλισε το Ισπανικό Άλογο καθώς σηκωνόταν. «Πού τον βρήκατε;»
«Σε κάτι θάμνους. Ήταν ξαπλωμένος μπρούμυτα και παρακολουθούσε το σπίτι. Και κοίτα τι βρήκαμε πάνω του.»
Ο δεύτερος φαλαγγίτης πέταξε στα πόδια του Αλόγου το πιστόλι του Hernandez.
Επικράτησε σιωπή για μια στιγμή. Ο Hernandez έριξε μια ματιά τριγύρω του και εστίασε στο τρομαγμένο βλέμμα της Eliane.
«Τι έκανες εκεί έξω;» ρώτησε το Ισπανικό Άλογο.
Ο Hernandez ανασήκωσε τους ώμους του. «Περίμενα κάποιους φίλους. Θα περάσουμε λαθραία ποτά από τη Γαλλία στην Ισπανία.»
«Αλήθεια; Από αυτό ακριβώς το σημείο; Δεν μας τα λες καλά. Ανάψτε κι άλλους φακούς».
Οι διασταυρούμενες λάμψεις φώτισαν τον αχυρώνα.
«Ο Hernandez», αναφώνησε κάποιος.
Εκείνος στράφηκε και τον κοίταξε. Αναγνώρισε αμέσως τον φαλαγγίτη που φρουρούσε τον Escobar την πρώτη φορά που είχε πάει στο σπίτι του. Ήταν εκείνος που του είχε ανοίξει την πόρτα.
«Γάμησέ τα» σκέφτηκε ο Hernandez. Δεν είχε πια νόημα να συνεχίσει το παραμύθι. Ας τέλειωνε τουλάχιστον το συντομότερο. Αν είχε ακόμα το πιστόλι του, θα τίναζε ο ίδιος τα μυαλά του. Ήξερε καλά τι τον περίμενε. Θα έπρεπε όμως να κερδίσει χρόνο. Παρά τη νυχτερινή δροσιά του βουνού, το πουκάμισο είχε κολλήσει πάνω του από τον ιδρώτα.
«Ο Hernandez» μουρμούρισε το Ισπανικό Άλογο. «Είσαι αυτός που προσπάθησες να μπεις στις γραμμές μας ως πληροφοριοδότης.»
«Αυτό θέλω. Να περάσω στη δική σας πλευρά. Τα εξήγησα όλα στον Escobar.»
«Αυτό θέλεις;» κάγχασε το Ισπανικό Άλογο.
«Οι αναρχικοί ήθελαν να με σκοτώσουν. Έκαναν κόσκινο το αμάξι μου. Ήταν καθαρά θέμα τύχης που βγήκα ζωντανός.»
«Και γιατί βρίσκεσαι τώρα εδώ; Πώς έμαθες τον τόπο και τον χρόνο αυτής της συνάντησης;»
«Εξαιτίας μιας σύμπτωσης.»
Το Ισπανικό Άλογο γράπωσε την Eliane από το χέρι και την έσπρωξε βίαια προς το φως.
«Κι αυτή;» φώναξε. «Θέλεις να μας πεις πως δεν την ξέρεις;»
Η νεαρή γυναίκα έριξε στον Hernandez μια απελπισμένη ματιά και σωριάστηκε στα γόνατά της.
«Μη στεναχωριέσαι μικρή μου», της είπε απαλά ο Hernandez. «Δεν χάθηκαν όλα ακόμα.»
Το Ισπανικό Άλογο έκανε ένα βήμα μπρος και χτύπησε τον Hernandez με όλη του τη δύναμη. Εκείνος σκούπισε τα ματωμένα του χείλη και κοίταξε το ρολόι του.
«Δεν βρίσκεσαι στην Ισπανία, Άλογο. Εδώ είναι Γαλλία. Δεν θα τη βγάλεις καθαρή σ’ αυτή την ιστορία. Ούτε εσύ, ούτε οι μπράβοι σου.»
Το Ισπανικό Άλογο στράφηκε εξαγριωμένος προς την Eliane. Έσφιξε τις γροθιές του προσπαθώντας να διατηρήσει την αυτοκυριαρχία του.
«Ήταν, λοιπόν, παγίδα. Το υποπτευόμουν. Τώρα, όμως, αντί για έναν όμηρο, έχω δύο. Camillo, πήγαινε στο αμάξι και φέρε το σχοινί.»
«Τι σκοπεύεις να κάνεις;» ρώτησε ο Hernandez.
Το Ισπανικό Άλογο φώτισε με το φακό του προς την οροφή. «Βλέπω εκεί πάνω ένα στέρεο δοκάρι. Λέμε να σε κρεμάσουμε, Hernandez. Πρώτα όμως θα σου προσφέρουμε ένα συναρπαστικό θέαμα. Φέρτε την αυτή» πρόσταξε με διαπεραστική φωνή.
Τρεις άντρες όρμησαν πάνω στην Eliane και την ακινητοποίησαν. Εκείνη πάλευε με φωνές και χτυπήματα αλλά ήταν αδύνατο να ελευθερωθεί από αυτή τη μέγγενη.
«Έχω κάτι πολύ ξεχωριστό στο μυαλό μου γι’ αυτή» είπε το Ισπανικό Άλογο. «Δεν είναι και πολύ συνηθισμένο να έχεις ένα πηγάδι μέσα στο σπίτι.» Περπάτησε ως το χείλος του πηγαδιού και φώτισε με το φακό. «Δεκαπέντε μέτρα βάθος. Και στον πάτο μάλλον υπάρχει ελάχιστο νερό, ίσα που να καλύπτει τις πέτρες. Θα στείλουμε κάτω τη φίλη σου να μας πεις αν το νερό είναι πόσιμο».
«Δεν μπορείς να το κάνεις. Δεν μπορείς να πάρεις μια τέτοια εκδίκηση απ’ αυτή τη γυναίκα», είπε ο Hernandez, έχοντας χλομιάσει στη θέα της Heliane που φώναζε με όλη τη δύναμη των πνευμόνων της.
«Φυσικά και μπορώ» είπε ειρωνικά το Ισπανικό Άλογο. «Μέχρι να έρθουν τα φιλαράκια σου, αυτή θα βρίσκεται στον πάτο του πηγαδιού και εσύ θα αιωρείσαι από το δοκάρι σαν σκιάχτρο».
Ο Camillo είχε επιστρέψει με το σχοινί. «Εμπρός, τελειώνετε» διέταξε τους φαλαγγίτες το Ισπανικό Άλογο.
O Hernandez έκανε ένα σάλτο προς τα μπρος κι έπεσε πάνω στο Άλογο. Βρέθηκαν και οι δύο να κυλιούνται στο πάτωμα. Παλεύοντας να ανασάνει και τυφλωμένος από οργή, ο Hernandez έσφιγγε τον λαιμό του φαλαγγίτη με το ένα χέρι ενώ με το άλλο τού κατάφερε καταιγιστικά χτυπήματα στο πρόσωπο.
Μια φρικτή γυναικεία φωνή ακούστηκε να βουλιάζει στην άβυσσο, ακολουθούμενη από έναν υπόκωφο γδούπο.
Ο Hernandez έσφιγγε όλο και περισσότερο. Όμως, πολλά χέρια τον τραβούσαν από το θήραμά του. Ένας από τους φαλαγγίτες είχε κάνει ένα βήμα πίσω και είχε τραβήξει το όπλο του. Ο Hernandez έκλεισε τα μάτια. Ακούστηκε ένας πυροβολισμός.
Το red n’ noir προτείνει βιβλία του Δαίμονα:
-
Προϊόν σε προσφορά
Η δικαιοσύνη των περιπλανώμενωνOriginal price was: €2,12.€1,48Η τρέχουσα τιμή είναι: €1,48. -
Προϊόν σε προσφορά
Ο Simenon έχει ένα προαίσθημαOriginal price was: €2,12.€1,48Η τρέχουσα τιμή είναι: €1,48. -
Προϊόν σε προσφορά
Ο άνθρωπος που σκότωσε τον NτουρούτιOriginal price was: €5,00.€3,50Η τρέχουσα τιμή είναι: €3,50.
Το red n’ noir προτείνει βιβλία του D:
-
Προϊόν σε προσφορά
Δίχως ίχνος μεταμέλειαςOriginal price was: €8,48.€5,94Η τρέχουσα τιμή είναι: €5,94. -
Προϊόν σε προσφορά
Το πάθος ενός ανθρώπουOriginal price was: €2,12.€1,48Η τρέχουσα τιμή είναι: €1,48.
