Συγκεκριμένα

Με συγκεκριμένο φωτισμό, φαίνονται ακόμη κι οι ρωγμές στο ταβάνι.

Τα μπαλώματα, τα στοκαρίσματα, οι φθορές.

Έτσι κι εγώ.

Με συγκεκριμένους ανθρώπους φαίνομαι πιο χρησιμοποιημένη.

Άλλοτε ανοιχτές πληγές, άλλοτε κλειστές.

Ή πληγές που ανοιγοκλείνουν.

Αν περπατήσω στο κάγκελο του μπαλκονιού και πέσω,

τάχα θα πουν ατύχημα;

Αν αγαπήσω με συγκεκριμένο τρόπο,

τον συγκεκριμένο άνθρωπο,

τη συγκεκριμένη στιγμή,

τάχα θα πουν πως ξέχασα;

Κι αν δεν ανάψω το συγκεκριμένο φως,

τη συγκεκριμένη ώρα της ημέρας,

τάχα θα φύγουν οι ρωγμές;

Κι αν μπει το καλοκαίρι,

κι αυτή τη φορά δε μου λείψεις,

κι αφήσω ανοιχτές τις πληγές,

και φωτισμένες τις φθορές

και δε νιώσω χρησιμοποιημένη

-λέω, αν μπει το καλοκαίρι κι είμαι χαρούμενη έτσι για την αλλαγή-

και δεν επιδιορθώσω τίποτα στο σπίτι,

αν δε κλείσω καμιά ανοιχτή πληγή, θα μπορέσω επιτέλους να πω:

«αυτή είμαι;»

Κι αν για συγκεκριμένο λόγο δεν με βρει χαρούμενη το καλοκαίρι

κι είσαι εσύ ο λόγος

ή δεν είσαι εσύ,

ή είμαι εγώ-η ίδια εγώ-

κι αφήσω κλειστά τα μάτια

και δε δω, πληγές, φθορές,

μόνο εσένα,

πόση ώρα συγκεκριμένα μπορώ να μείνω στον αγύριστο;

Ας πουν ατύχημα.

Ή ας πουν, «τελείωσε»

Συγκεκριμένα;

Ας μη πουν και τίποτα.

Η Γωγώ Λιανού στο ηλεκτρονικό μας βιβλιοπωλείο: