Μια αδιανόητη καταδίωξη του Ελευθέριου Βενιζέλου στην λεωφόρο Κηφισίας το 1933

Είναι 7 Ιουνίου του 1933. Η απόπειρα δολοφονίας εναντίον του κύριου Ελευθέριου Βενιζέλου, της συζύγου του Ελένης και της ακολουθίας του, το βράδυ της προηγούμενης, θυμίζει τις απίστευτες μεθόδους των Αμερικάνων γκάγκστερ. Προκαλεί για την πολιτισμένη αθηναϊκή κοινωνία, όπως είναι φυσικό, ανεξάρτητα από πολιτικά φρονήματα, τάξεις και ηλικίες, κατάπληξη και συγκίνηση. Κάθε άλλο θέμα συζήτησης, δημόσιο ή και ιδιωτικό, καταπνίγεται από τη λαίλαπα της προκληθείσας εντύπωσης.

Οι συζητήσεις όλων, σε κάθε μέρος και σε κάθε γωνία, περιστρέφονται γύρω από το εγκληματικό συμβάν. Τα ανά μισάωρο εκδιδόμενα παραρτήματα των εφημερίδων γίνονται ανάρπαστα από την αδηφάγο για νεότερες και εκτενέστερες λεπτομέρειες της απίστευτης πράξης λαϊκή περιέργεια. Δεν είναι υπερβολή, ας σημειωθεί, ότι ο τακτικός ρυθμός της αθηναϊκής ζωής έχει παραλύσει.    

Η κοινή φήμη, τροφοδοτημένη και από την κατάθεση του αστυνόμου κύριου Πανόπουλου, θέλει ως υπεύθυνο και το περιβάλλον ακόμα του διευθυντή της Γενικής Ασφάλειας κύριου Πολυχρονόπουλου. Το όνομα εξ άλλου του πρώην λήσταρχου Καραθανάση, αποφυλακισθέντος πριν λίγο καιρό με εγγύηση για τη γνωστή υπόθεση του καζίνο Λουτρακίου, αναμιγνύεται επιμόνως.

Ανακρίσεις και επιτόπια έρευνα

Ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών κύριος Παπαθανασίου μαζί με τον Αντιεισαγγελέα κύριο Τράμπο και τον Ανακριτή κύριο Τζωρτζάκη παίρνουν στον Ευαγγελισμό καταθέσεις από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τη σύζυγό του και τα μέλη της σωματοφυλακής του που συνεπλάκησαν με τους δράστες. Έπειτα κατευθύνονται προς τη σκηνή του εγκλήματος. Κατά μήκος της ευρείας λεωφόρου όπου διαδραματίστηκε η άγρια σκηνή της καταδίωξης του αυτοκινήτου του Βενιζέλου, μαζί με τον αρχηγό της χωροφυλακής κύριο Μπαρμπάτση, τον διοικητή της Ανατολικής Διοίκησης Χωροφυλακής Αττικοβοιωτίας κύριο Αναγωνστόπουλο και τους υπασπιστές του, καθώς και τους διοικητές των αστυνομικών σταθμών Αμαρουσίου, Χαλανδρίου, Ψυχικού και Κηφισιάς κύριους Καραμπελόπουλο, Καπογιάννη, Νικητιάδη και Κουρεμπανά, επιδίδονται επί ώρα στην περισυλλογή των σφαιρών, σωρηδόν διεσπαρμένων μεταξύ 5^ου και 9^ου χιλιομέτρου της Λεωφόρου Κηφισίας.

Περισυλλέγονται πάνω από πενήντα κάλυκες διαφόρων τύπων. Οι είκοσι εξ αυτών είναι προφανές ότι προέρχονταν από περίστροφα μικρού διαμετρήματος. Μερικοί είναι χαραγμένοι. Πρόκειται για τους λεγόμενους ντουμ-ντουμ. Άλλοι είναι από όπλο παλιού τύπου Μάλινχερ και τέλος πολλοί από πολυβόλο.

Στον τοίχο ενός μικρού οικίσκου, πίσω από κάποιο οικοδομικό συγκρότημα στα αριστερά του Φάρου του Ψυχικού, έχει επέλθει μερική αποχρωμάτιση από τη σύγκρουση του οπίσθιου μέρους του αυτοκινήτου. Το αυτοκίνητο έχει αφήσει πλήρες το αποτύπωμά του, άρα προφανώς έχει υποστεί ελαφρά απόξεση.

Οι αρχές παίρνουν εκτός από τα αποτυπώματα των τροχών από το έδαφος και πενήντα καταθέσεις από άτομα που μπορεί να έχουν έστω και αμυδρά εντύπωση των δραματικών συμβάντων. Μέχρι το απόγευμα, έχουν εξεταστεί οδηγοί και εισπράκτορες λεωφορείων που διέρχονταν την ώρα της απόπειρας, υπάλληλοι σταθμών διοδίων, περίοικοι και ένας αυτόπτης μάρτυρα πρόσφυγας από τον Χολαργό.     

Μέχρι το απόγευμα, οι αρχές κατέχουν πλήρως όλη την πλοκή της απόπειρας και των κυριότερων χαρακτηριστικών των δύο αυτοκινήτων των δραστών. Ελπίζουν ότι μέχρι το βράδυ θα ξέρουν και την ταυτότητα των αυτουργών.

Το χρονικό

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η σύζυγός του Ελένη συντρώνε με την κυρία Πηνελόπη Δέλτα στο σπίτι της στην Κηφισιά. Περίπου στις έντεκα, αποχωρούν μαζί με τη συνοδεία τους. Στο πρώτο αμάξι βρίσκεται η σωματοφυλακή τους και στο δεύτερο το πρώην πρωθυπουργικό ζευγάρι.

Από το μικρό δρόμο, τον βαίνοντα προς Χαλάνδρι, πριν το κέντρο Παράδεισος, το γύρω μέρος του οποίου είναι αρκετά σκοτεινό, ξεμπουκάρει ένα μελί αυτοκίνητο που παρεμβάλλεται μεταξύ των δύο αυτοκινήτων του Βενιζέλου και κατόπιν ένα δεύτερο χρώματος μπλε. Το δεύτερο απέχει όχι παραπάνω από είκοσι μέτρα, αλλά δεν μπορεί να κρατήσει σταθερή την απόσταση, λόγω της μεγαλύτερης ταχύτητας του προπορευόμενού του.

Εκατό μέτρα έξω από τον Παράδεισο, πέφτουν πυροβολισμοί από τα δύο αυτοκίνητα. Οι επιβάτες του μπλε αυτοκινήτου πυροβολούν κατά του αυτοκινήτου του Βενιζέλου και το μελί εναντίον του αυτοκινήτου της σωματοφυλακής.

Σίγουρα δραστικότεροι είναι οι επιβάτες του μελί αυτοκινήτου. Αυτοί είναι και περισσότερο πολυάριθμοι. Έξι ή εφτά, κατά την αντίληψη του οδηγού του λεωφορείου Αθηνών Κηφισιάς, που γίνεται ακουσίως μερικώς αυτόπτης μάρτυρας της σκηνής, ενώ του μπλε είναι δύο ή τρεις.

Πέφτουν ταυτοχρόνως πυροβολισμοί και από τα δύο αυτοκίνητα. Οι σφαίρες βρίσκουν το αυτοκίνητο της σωματοφυλακής από δεξιά. Κάποιες σφηνώνονται στα λάστιχα, προκαλώντας δαιμονιώδη εξαέρωση. Τα τζάμια των αυτοκίνητων θρυμματίζονται. Ο Μαρκάκης τινάζεται για να πυροβολήσει, ενώ οι άλλοι σκύβουν στο εσωτερικό του οχήματος. Δέχεται τρεις σφαίρες στο μέτωπο και το κρανίο. Ο οδηγός του αυτοκινήτου κατορθώνει εγκαίρως να χωθεί κάτω από τα παράθυρα του αυτοκινήτου και να το σταθμεύσει επί τόπου. Η σωματοφυλακή του Βενιζέλου έχει αιφνιδιαστεί από την ομοβροντία, την απότομη στάθμευση και από τις οιμωγές του θανάσιμα τραυματισμένου Μαρκάκη. Χωρίς αποτέλεσμα πηδούν από το αυτοκίνητο. Πυροβολούν τους δράστες, τρέχοντας κατά πίσω τους χωρίς αποτέλεσμα. Το αμάξι εξαφανίζεται με μεγάλη ταχύτητα.

Το αυτοκίνητο του θανάτου απομακρύνεται από το σημείο συνεχίζοντας την καταδίωξη. Προσπερνάει το μπλε και πλησιάζει το όχημα του Βενιζέλου. Ο οδηγός του Βενιζέλου αναπτύσσει αμέσως ταχύτητα. Όλα τα οχήματα πλέον τρέχουν με τουλάχιστον εκατό χιλιόμετρα. Ο οδηγός του αυτοκίνητου του Βενιζέλου έχει πριν δέκα χρόνια βραβευτεί σε αγώνες αυτοκινήτου. Έχει βγει πρώτος σε αγώνα από την Τρίπολη στην Αθήνα. Βυθισμένος στο κάθισμά του τώρα, και με μόνο το μισό μάτι στο παρμπρίζ, κρατάει σταθερά το τιμόνι, ενώ διαδοχικές σφαίρες τον τραυματίζουν στα χέρια.

Το αυτοκίνητο του Βενιζέλου βάλλεται λυσσωδώς από το μελί αυτοκίνητο, άλλοτε στα πλάγια και άλλοτε από πίσω, και κατά διαστήματα και από το μπλε. Ο Βενιζέλος κατακάθεται στο εσωτερικό του αυτοκινήτου και ακούει τις σφαίρες να σφηνώνονται στις λαμαρίνες ή να σφυρίζουν δίπλα στο κεφάλι του. Παρασύρει κοντά του τη γυναίκα του, η οποία τραυματίζεται στους μηρούς λόγω της απειρίας της και της σχετικής ευσωμίας της, καθώς εξέχει ελαφρώς της νοητής οριζόντιας γραμμής του παραθύρου εκ του οποίου διέρχονται οι φονικές σφαίρες. Η σύζυγός του παραμένει αγκαλιασμένη πάνω του. Τη ρωτάει πώς είναι.

«Πώς είσαι Ελένη, σε χτύπησαν;»

«Άρπαξα μου φαίνεται μια σφαίρα αλλά είναι ελαφρά. Εσύ είσαι καλά;»

«Ναι, δεν έχω τίποτα», την καθησυχάζει, ενώ ταυτοχρόνως ακούει τον σοφέρ να βογκά από τους πόνους των τραυμάτων στο χέρι.

«Γιάννη μου, τρέχα! Κουράγιο λίγο και σωθήκαμε», του λέει. «Φθάσαμε στην Αθήνα!»   

Ο οδηγός του Βενιζέλου κατορθώνει να φύγει από τη ζώνη πυρός, όταν φτάνει στο ύψος του Φάρου Ψυχικού. Έχουν πλέον διανύσει τρία χιλιόμετρα και έχει περάσει ένα ολόκληρο λεπτό της ώρας. Βρίσκεται πια πριν το γηροκομείο και η βοηθητική για τα σχέδια των επιτιθέμενων ερημιά έχει τερματιστεί. Φαίνονται πια τα φώτα των Αμπελοκήπων και παραπλεύρως τα μικρά κέντρα του Φάρου Ψυχικού. Ένα οινομαγειρείο είναι ακόμα ανοικτό.

Κατά προδιαγεγραμμένο προφανώς σχέδιο και αφού εξαπολύουν μια τελευταία ομοβροντία, τα δύο αυτοκίνητα διαχωρίζονται. Το μεν ένα παίρνει την άγουσα προς το Χαλάνδρι και το δεύτερο προς τα Μεσόγεια. Το πρώτο προσκρούει στον οικίσκο, αλλά παρά τις μεγάλες βλάβες συνεχίζει την πορεία του…

Διαβάστε από τις εκδόσεις red n’ noir: