Περιγραφή
Τυφλός οδηγός δημιουργικότητας
Πρέπει να ήταν κάτι σαν φαντασίωση, όχι μόνο για τους μυημένους στην τέχνη της κωμωδίας αλλά για παντός είδους «ανάποδα» μυαλά: να γράψει ένα βιβλίο για τη δημιουργικότητα και για την προέλευσή της -αν υπάρχει- ο θρυλικός Monty Python Τζον Κλιζ, υπεύθυνος για μερικές από τις πιο αστείες και ανατρεπτικές σκηνές που έχουν παιχτεί ποτέ στη μικρή ή τη μεγάλη οθόνη.
Ξεκινώντας, βέβαια, να πούμε εδώ ότι δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να γράψει -ή και να διαβάσει- κανείς εξακόσιες σελίδες για το ζήτημα: «Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Κι επίσης κάνουν τους άλλους να βαριούνται». Ή αλλιώς: «Με συγχωρείτε που αυτό το γράμμα είναι τόσο μεγάλο, αλλά δεν είχα χρόνο να γράψω ένα μικρότερο».
Τυφλός οδηγός δημιουργικότητας
Γεννημένος στο Σόμερσετ, μοναχογιός και «ανάποδος» από νεαρή ηλικία πλην όμως επιμελής και φιλομαθής, σπούδασε στο κολέγιο Downing του Κέμπριτζ, έφτασε μάλιστα να εκλεγεί επί τριετία πρύτανης στο ιστορικό Πανεπιστήμιο του Saint Andrews στη Σκωτία (1970-3). «Σκράπας» ως φοιτητής στον χορό και το τραγούδι, αποδείχτηκε εξαιρετικό κωμικό ταλέντο στην παράσταση Clump of Plinths (1963) που μετονομαζόμενη σε Cambridge Circus έκανε μεγάλη αίσθηση στο Fringe Festival του Εδιμβούργου και στο λονδρέζικο West End, φτάνοντας μέχρι το Μπρόντγουεϊ. Επιστρέφοντας στην Αγγλία άρχισε συνεργασία με το BBC, έγινε δε πολύ δημοφιλής με τη ραδιοφωνική εκπομπή «I’m sorry, I’ll read that again» (1965-1974) και τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική σάτιρα The Frost Report (1966-7).
Η καριέρα του θα απογειωθεί όταν μαζί με τους Τέρι Γκίλαμ, Γκρέιαμ Τσάπμαν, Έρικ Άιντλ, Μάικλ Πάλιν και Τέρι Τζόουνς στήνουν το σπαρταριστό τηλεοπτικό σόου Monty Python’s Flying Circusπου ολοκληρώνει τέσσερις σεζόν μεταξύ 1969-1974 αποτελώντας «μαγιά» για τη σατιρική ταινία «Και τώρα κάτι εντελώς διαφορετικό» (1971), όπως επίσης για τη μετέπειτα εμβληματική κινηματογραφική τριλογία-ορισμό του μαύρου χιούμορ «Οι Monty Python και το Άγιο Δισκοπότηρο» (όπου ο Κλιζ δίνει ρέστα ως Μαύρος Ιππότης), «Ένας προφήτης μα τι προφήτης» και «Το νόημα της ζωής». Λέει ότι στην καριέρα του τον βοήθησε πολύ ο ψιλόλιγνος, ξερακιανός του σωματότυπος και η έκφραση του προσώπου του που καταφέρνει να προκαλεί θυμηδία ακόμα και στις παύσεις.
