Περιγραφή
Η τριλογία της Κοπεγχάγης
Η Τριλογία της Κοπεγχάγης αναγνωρίζεται σήμερα ως το αριστούργημα της Tove Ditlevsen, μιας από τις πλέον σημαντικές φωνές της δανέζικης λογοτεχνίας του 20ού αιώνα και πρωτοπόρου της εξομολογητικής γραφής. Η Παιδική ηλικία (1967) αφηγείται την ιστορία ενός «απροσάρμοστου» παιδιού που μεγαλώνει σε μια εργατική γειτονιά της Κοπεγχάγης και αποφασίζει, πάση θυσία, να γράψει ποιήματα· τα Νιάτα (1967) περιγράφουν τις πρώτες εμπειρίες μιας νεαρής γυναίκας στα άγνωστα εδάφη της σεξουαλικότητας, της εργασίας και της αυτονομίας. Στην Εξάρτηση (1971), η Ditlevsen συνεχίζει να αυτοβιογραφείται μιλώντας για τους τέσσερις γάμους της. Ο πρώτος της σύζυγος, γνωστός άνθρωπος των γραμμάτων, τη βοήθησε να εκδώσει τα ποιήματά της, ενώ ο τρίτος, ένας δόλιος και χειριστικός γιατρός, την ενθάρρυνε να βυθιστεί στον εφιάλτη της εξάρτησης από τα ναρκωτικά. Η αφηγήτρια, με χιούμορ και μελαγχολία, παλεύει διαρκώς στην πολυτάραχη ζωή της να συμφιλιώσει τη συγγραφική της κλίση με ρόλους διαδοχικούς και αντιμαχόμενους: κόρη, σύζυγος, μητέρα, εξαρτημένη… Η Ditlevsen γράφει για τη γυναικεία εμπειρία και ταυτότητα με ζωντάνια και εξαιρετικά σύγχρονο τρόπο, που συνομιλεί με τις φεμινιστικές αναζητήσεις του 21ου αιώνα. Παρουσιάζει καθηλωτικά την πορεία μιας γυναίκας προς την ενηλικίωση, σε έναν κόσμο με περίπλοκες φιλικές σχέσεις, παθιασμένους έρωτες και δύσκολους οικογενειακούς δεσμούς – και, μ’ αυτή την έννοια, είναι η απάντηση της Κοπεγχάγης στα ναπολιτάνικα μυθιστορήματα της Έλενα Φερράντε. Θεωρείται επίσης πρόδρομος αυτοβιογραφούμενων συγγραφέων όπως η Αννί Ερνό, η Ρέιτσελ Κασκ και η Ντέμπορα Λέβυ. Η τριλογία της αρδεύεται από τις δικές της εμπειρίες, αλλά διαβάζεται σαν το πιο συναρπαστικό είδος μυθοπλασίας.
Η τριλογία της Κοπεγχάγης
Στην «Τριλογία», με μια αμεσότητα που θυμίζει σελίδες ημερολογίου, ζωγραφίζει ένα πορτρέτο της δανέζικης κοινωνίας, μ’ έναν τρόπο ο οποίος άλλοτε μοιάζει με το απαράμιλλο ύφος του Τσέζαρε Παβέζε, άλλοτε με την κοριτσίστικη φρεσκάδα της Σαπιέντσα Γκολιάρντα: έρωτες, φιλίες, εκτρώσεις, σφάλματα, κι άλλα σφάλματα, εξαρτήσεις —στο οπιοειδές Demerol, αργότερα στη μεθαδόνη— μέσα από ένα «εκ των υστέρων» φίλτρο. Στον τρίτο τόμο περιγράφει τη σχέση της με το Demerol —και με τον προμηθευτή της— που την οδηγεί σ’ ένα σημείο χωρίς επιστροφή: «Είχα μόλις παραδώσει μια συλλογή διηγημάτων και για την ώρα είχα χάσει την επιθυμία να γράψω. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς θα έπειθα τον Καρλ να μου κάνει άλλη μια ένεση με Ντεμερόλ,» γράφει.
