Περιγραφή
Το σώμα του εγκλήματος: Το “Σώμα του εγκλήματος” είναι μια ανθολογία δεκατριών κλασικών αστυνομικών διηγημάτων, στην οποία κείμενα-σταθμοί του είδους εναλλάσσονται με άλλα λιγότερο γνωστά, έχοντας πάντα κατά νου την απαίτηση για εξαιρετική λογοτεχνική ποιότητα. Χωρίς να προσπαθεί να αποτελέσει εξαντλητική παρουσίαση του αστυνομικού είδους στις αναρίθμητες παραλλαγές του, η ανθολογία δίνει μια αντιπροσωπευτική εικόνα του, από τις προδρομικές μορφές και την καθιέρωσή του έως τη δεκαετία του 1920.
Πρώτο έρχεται ένα διήγημα του Χώθορν, που μπορεί να θεωρηθεί πρόγονος του είδους, και η ανθολογία συνεχίζει με ένα ελάχιστα γνωστό διήγημα του Πόου, συγγραφέα που έθεσε τις βασικές γραμμές της αστυνομικής αφήγησης. Ακολουθούν διηγήματα σπουδαίων συγγραφέων που την καλλιέργησαν με τρόπο έμμεσο, όπως ο Ντίκενς, άριστος γνώστης του υποκόσμου, ο Ουίλκι Κόλλινς, ο Τζακ Λόντον, ο Όσκαρ Ουάιλντ και ο Μαρκ Τουέην, συνδυάζοντάς την όλοι, με ένα υποδόριο και ευχάριστο χιούμορ. Ανθολογείται βεβαίως και ένα από τα διάσημα διηγήματα του Κόναν Ντόυλ με πρωταγωνιστή τον αδιαφιλονίκητο ήρωά του, τον Σέρλοκ Χόλμς, αλλά δεν παραλείπονται και λιγότερο γνωστές ιστορίες, όπως της Βαρόνης Όρτσυ η του Ρίτσαρντ Ώστιν Φρήμαν, συγγραφέων που αφιερώθηκαν κατά αποκλειστικότητα στην αστυνομική λογοτεχνία και γνώρισαν μεγάλη επιτυχία και δημοτικότητα στην εποχή τους. Περιλαμβάνεται επίσης μια ιστορία με τον Αρσέν Λουπέν, τον τζέντλεμαν διαρρήκτη, δημιούργημα του Γάλλου Μωρίς Λεμπλάν, καθώς και ένα διήγημα του Αμερικανού Ζακ Φουτρέλ, με πρωταγωνιστή τον καθηγητή Βαν Ντούσεν που είναι γνωστός με το παρατσούκλι “Ο Υπολογιστής”. Η συλλογή κλείνει με ένα από τα διηγήματα του Τσέστερτον με τον διάσημο ήρωά του Πατέρα Μπράουν, που προτιμά πάντα να απελευθερώνει τον μικροεγκληματία του παρά να τον παραδίδει στις αρχές για τιμωρία.
Η έκδοση συνοδεύεται από εμπεριστατωμένη εισαγωγή του Juan Antonio Molina Foix, που αναζητά τις ρίζες της αστυνομικής αφήγησης σε βιβλικά κείμενα, στον “Οιδίποδα”ή στις “Χίλιες και μία νύχτες” και αναλύει τη διαμόρφωση και την καθιέρωση του είδους κατά τον 19ο και τις αρχές του 20ού αιώνα. (Το σώμα του εγκλήματος)
