Περιγραφή
…Αυτό που με συνεπήρε κατευθείαν στο “Μαύρο Καράβι” του Μπρεχτ ήταν η οικειότητα που ένοιωσα για τη σκέψη της ηρωίδας. Συχνά καταστρώνω λεπτομερείς φαντασιώσεις για την τέλεια εξολόθρευση όλων όσων κάνουν το λάθος να με καταστείλουν, είτε πρόκειται για μεθυσμένους νεαρούς σε γρήγορα αμάξια, είτε για τη Θάτσερ. Με τον τελευταίο του στίχο, ο Μπρεχτ μας λέει πως η φαντασίωση αυτή δεν αρκεί. Και μόνο, όμως, η συνειδητοποίηση του γεγονότος, ότι δηλαδή πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από τη φαντασία, είναι ένα βήμα προς ένα κόσμο που δεν θα χρειάζεται πια να συνωμοτεί ενάντια στους καταπιεστές.
