Περιγραφή
Η θέληση και η τύχη
“Είδα τι ήταν η εξουσία: το βλέμμα μιας τίγρης που σε υποχρεώνει να κατεβάσεις τα μάτια και να νιώσεις φόβο και ντροπή”. Απαλά νυχτερινά κύματα γλείφουν το κομμένο κεφάλι του Χοσουέ Ναδάλ σε μια παραλία του Ειρηνικού. Το κεφάλι θυμάται, αφηγείται, λοξοδρομεί. Ξέρει ότι για φέτος, μέχρι στιγμής, είναι ο υπ’ αριθμόν 1.000 φόνος, ότι στο Μεξικό κυβερνά το ατιμώρητο έγκλημα κι ότι στη χώρα αυτή δεν υπάρχει τραγωδία, τα πάντα μετατρέπονται σε σαπουνόπερα. Ο Χοσουέ φιλοδοξούσε να κατανοήσει τον κόσμο, ενώ ο στενός του φίλος Χερικό κατέληξε να θαυμάζει τον Κάιν. Η σχέση τους θα επιβαρυνθεί εξαιτίας της προμελετημένης προδοσίας μιας αδάμαστης γυναίκας, της Ασούντα Χορντάν. Γύρω από τους δύο φίλους μια σειρά από αξέχαστα πρόσωπα: Η Λούτσα Σαπάτα, που εκπροσωπεί τον κίνδυνο της γενναιοδωρίας και του έρωτα, ο επαναστάτης ιερέας Φιλοπάτερ, ο μεγιστάνας Μαξ Μονρόι, ο δαιμόνιος δικηγόρος Αντόνιο Σανχινές, ο Μιγκέλ Απαρεσίδο, φυλακισμένος με τη θέλησή του, και πάνω απ’ όλους αυτούς η μητριαρχική Αντίγουα Κονσεπσιόν. Γιατί όμως αν πέντε τίγρεις βρεθούν σε ένα κλουβί, οι τέσσερις συμμαχούν για να σκοτώσουν την πέμπτη; Αυτό το μυθιστόρημα μύησης, πυκνό σαν την καρδιά του σκότους, προτείνει κάποιες απαντήσεις. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Οι δύο πρωταγωνιστές είναι σαν να βγαίνουν από σελίδες του Σπινόζα. Όμως ο Μονρόι είναι μακιαβελικός ήρωας, όπως άλλωστε και ο παραιτηθείς πρόεδρος του Μεξικού Βαλεντίν Πέδρο Καρέρα που προσφέρει θεάματα στον λαό για να τον κρατά εν υπνώσει. Σε μια χώρα όπου τα όνειρα και οι επιθυμίες, αυτά που θέλουν οι ήρωες και εκείνα που αποκτούν ή χάνουν, δεν είναι παρά ένας “παραπλανητικός παράδεισος”, στον οποίο δεν διακρίνει κανείς το κλουβί, όπου αν βρεθούν πέντε τίγρεις οι τέσσερις ενώνονται για να κατασπαράξουν τη μία.
Η εξουσία είναι “το βλέμμα μιας τίγρης που σε υποχρεώνει να κατεβάσεις τα μάτια και να νιώσεις φόβο και ντροπή”. Η εξουσία λοιπόν συνεπάγεται ανθρωποθυσίες. Και το βιβλίο τούτο είναι η εκπληκτική, ειρωνική, πολιτική αλλά και φαντασιακή μαύρη ποίηση των θυμάτων που επιστρέφουν από το βασίλειο του θανάτου, τη θρησκευτική ή κοσμική κόλαση, για να εγκατασταθούν στις σελίδες του και να σταθούν απέναντι στην Ιστορία. (ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΒΙΣΤΩΝΙΤΗΣ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 27/11/2011)
