Περιγραφή
Τα βρόμικα σαλόνια της Μπουρζουαζίας
Το τελευταίο και ανολοκλήρωτο σπονδυλωτό µυθιστόρηµα του Τρούµαν Καπότε, αποτυπώνει την ξέφρενη πορεία τού φέρελπι ηδονοθήρα συγγραφέα Π. Μπ. Τζόουνς (σκοτεινού άλτερ έγκο του ίδιου του συγγραφέα), από τα λογοτεχνικά σαλόνια και τα δείπνα διασηµοτήτων στη Νέα Υόρκη και το Παρίσι του ’50 και του ’60, µέχρι τους άθλιους ξενώνες και την ερηµιά των κακόφηµων µπαρ της Ταγγέρης. Ανήθικοι τυχοδιώκτες, εκµαυλισµένοι κροίσοι, απεγνωσµένοι καλλιτέχνες και αδίστακτες καλλονές περιδινούνται ακούραστα γύρω από τολµηρές εκµυστηρεύσεις και απαγορευµένες απολαύσεις, συνθέτοντας µια «τοιχογραφία τεράτων» που παρελαύνουν µε όλη τους τη γύµνια µπροστά στο παραφθαρµένο µα αλάθητο βλέµµα ενός από τους τελευταίους µεγάλους στυλίστες της γραφής.
Ένα βιβλίο το οποίο ο Καπότε προσπαθούσε να ολοκληρώσει για περίπου 15 χρόνια παλεύοντας με τον εαυτό του και με το θέμα του. Μάλιστα, σε συνέντευξή του είχε αναφέρει ότι αυτό το βιβλίο «είτε θα με σκοτώσει, είτε θα το σκοτώσω εγώ!».
Τα πρώτα κεφάλαια δημοσιεύτηκαν σε συνέχειες στο περιοδικό Esquire, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων από τους διάσημους φίλους του, οι οποίοι θεώρησαν ότι «βγάζει στη φόρα τα άπλυτα της υψηλής κοινωνίας».
Τα βρόμικα σαλόνια της Μπουρζουαζίας
Ο Τρούμαν Καπότε (Νέα Ορλεάνη, 30 Σεπτεμβρίου 1924 – 25 Αυγούστου 1984) γεννήθηκε ως Τρούμαν Στρέκφας Πέρσονς στη Νέα Ορλεάνη και μεγάλωσε στο Μόνροβιλ της Αλαμπάμα. Μαζί με την Κάρσον ΜακΚάλλερς, τη Γιουντόρα Γουέλτυ, τον Γουίλλιαμ Φόκνερ, εκπροσωπεί (με τον δικό του εκκεντρικό τρόπο) τη λογοτεχνία του αμερικανικού Νότου. Μάλιστα, στο περίφημο μυθιστόρημα της Χάρπερ Λι “To Kill a Mockingbird” (ελληνική απόδοση: “Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια” εκδόσεις Bell, 1984, 2005) ο χαρακτήρας του νεαρού, ιδιόρρυθμου Ντιλ είναι εμπνευσμένος από τον Καπότε. Η λογοτεχνική του καριέρα άρχισε όταν μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου μέσα σε λίγο καιρό είχε γίνει σχεδόν διάσημος: τόσο για τα διηγήματά του όσο και για το παράξενο ντύσιμό του. Το πρώτο του μυθιστόρημα, “Άλλες φωνές, άλλοι τόποι”, κυκλοφόρησε το 1948 και προκάλεσε σκάνδαλο γιατί έθιγε το ζήτημα της ομοφυλοφιλίας. Στη συνέχεια, ο Καπότε ταξίδεψε στην Ευρώπη, εξέδωσε μια συλλογή διηγημάτων και κατάφερε να γίνει εκ των ων ουκ άνευ στα πάρτι και των δύο ηπείρων. Ακολούθησε το μυθιστόρημα “Η άρπα από χορτάρι” (1951), και το “Πρόγευμα στο Τίφφανυς” (1958), που εξυμνεί την πόλη της Νέας Υόρκης και τη ζωή έξω από τους κοινωνικούς θεσμούς. Tιμήθηκε δύο φορές με το O. Henry Short Story Prize, το National Institute of Arts and Letters Creative Writing Award και το Edgar Award. Η ενασχόληση του Καπότε με τη δημοσιογραφία κατέληξε στο μυθιστόρημα-ρεπορτάζ “Εν ψυχρώ”, το οποίο εμπνεύστηκε από ένα ειδεχθές έγκλημα που συνέβη στο Κάνσας. Όπως γράφουν οι κριτικοί και οι βιογράφοι του (όπως ο Τζόσεφ Γουολτμέιρ και ο Τζόρτζ Πλίμπτον), ο Τρούμαν Καπότε ήταν “ένας Νότιος, γοτθικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και γλεντζές”.
