Περιγραφή
Το γκράφικ νόβελ «Η σκιά του εαυτού μας»
Πρόκειται για την μεταφορά σε γκράφικ νόβελ του ομώνυμου μυθιστορήματος του Λούις Σεπούλβεδα.
Η «Σκιά» μονολογεί…
Στο πρώτο κεφάλαιο η «Σκιά» μονολογεί: «Ο παππούς τίναξε τα μυαλά του στον αέρα με ένα 38άρι Smith and Wesson. Το ίδιο σιδερικό που το έχω φυλάξει εδώ και δεκαετίες καλο-λαδωμένο, με τις έξι σφαίρες του στη θαλάμη, τυλιγμένο σ’ ένα μαυρο-κόκκινο βελούδινο πανί, άτρωτο απ’ την υγρασία, τους σκόρους και τη λήθη…»
Ο Ντουρούτι
Έπειτα περιγράφει μια ληστεία τράπεζας που διέπραξε ο Ντουρούτι με την ομάδα στην οποία συμμετείχε και ο παππούς της «Σκιάς». Χρησιμοποιώντας μάλιστα εκείνο το ίδιο περίστροφο με το οποίο το 1923 είχαν σκοτώσει τον Χουάν Σολδεβίλα Ι Ρομέρο. Τον Αρχιεπίσκοπο της Θαραγόθας. Ακούμε τον διευθυντή της τράπεζας να σχολιάζει: «Τέσσερις ήταν, όλοι οπλισμένοι, αλλά δεν φοβήθηκαν ούτε στιγμή, γιατί οι τύποι μου ενέπνευσαν περισσότερη εμπιστοσύνη από ότι οι τακτικοί πελάτες της τράπεζας».
Στο τέλος του πρώτου κεφαλαίου ο μονόλογος της «Σκιάς» καταλήγει: «Είμαι η σκιά αυτού που υπήρξαμε και θα υπάρχουμε όσο υπάρχει φως».
Το Σαντιάγο υπό βροχή και το φονικό πικάπ
Στο δεύτερο κεφάλαιο εμφανίζεται ο Κάτσο Σαλίνας. Περιγράφει το Σαντιάγο της Χιλής υπό βροχή κάνοντας τον Αθηναίο αναγνώστη να ταυτιστεί: «Το Μπιλμπάο γεμάτο φιλόξενους χώρους να προφυλαχτείς. Η Χιχόν, που σε καλεί να περπατήσεις κάτω από την νεροποντή κατά μήκος του τείχους του Σαν Λορένθο. Το Αμβούργο, που οι πλακόστρωτοι δρόμοι πολλαπλασιάζουν τα φώτα. Το Σαντιάγο με βροχή δεν θα μπορούσε να ‘ναι πιο θλιβερό.»
Στο τρίτο κεφάλαιο η «Σκιά» σκοτώνεται κατά λάθος από την πτώση ενός πικάπ. «Η πτώση του πικάπ όμως σταμάτησε στο κεφάλι ενός ατόμου, το οποίο έχοντας στη διάθεση του μια ολόκληρη πολιτεία για να περπατήσει. Διάλεξε αυτόν τον δρόμο, αυτή τη βροχερή νύχτα κι αυτή τη στιγμή του κάθετου μοιραίου. Δέχτηκε το χτύπημα, σταμάτησε, τρέκλισε, ένιωσε τη βροχή και τη νύχτα του Σαντιάγο να σβήνουν. Ακούμπησε με τον ώμο του σ’ έναν τοίχο, το σώμα του άρχισε να πέφτει, και στο τέλος έπεσε με το πλάι. Στο κεφάλι είχε ένα άνοιγμα απ’ όπου έφευγε το αίμα βορβορύζοντας, καθώς και εκείνη η φαιά ουσία που επί εξήντα πέντε χρόνια κρυβόταν κάτω από το ασβεστώδες κέλυφος.»
Η κατάσταση περιπλέκεται και η ιστορία ξεκινάει…
Έπειτα ένας έντρομος σινεφίλ σύζυγος! Ο πραγματικός στόχος του φονικού πικάπ, προσπαθεί να συγκαλύψει τον φόνο που άθελα της προκάλεσε η γυναίκα του. Και έτσι κάπως η κατάσταση αρχίζει να περιπλέκεται…
