Περιγραφή
Σανταράμ
Το Σανταράμ είναι ένα ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα επικών διαστάσεων με εκατομμύρια φανατικούς αναγνώστες ανά τον κόσμο. Η διεθνής κριτική το υποδέχτηκε με διθυράμβους, χαρακτηρίζοντάς το ως ένα λογοτεχνικό αριστούργημα ανεκτίμητης ομορφιάς.
Ο αφηγητής είναι φυγάς. Μετά τον χωρισμό από τη γυναίκα του και αφού χάνει την επιμέλεια της κόρης του η ζωή του μεταμορφώνεται σε μια σκοτεινή άβυσσο. Από μελετητής της φιλοσοφίας και πολιτικός ακτιβιστής στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης μετατρέπεται σε έναν επαναστάτη που χάνει τα ιδανικά του στην ηρωίνη, σε έναν φιλόσοφο που χάνει την ακεραιότητά του στο έγκλημα σε έναν ποιητή που χάνει την ψυχή του σε μια φυλακή υψίστης ασφαλείας· σε έναν από τους πλέον καταζητούμενους ανθρώπους στην Αυστραλία.
Καταδικάζεται σε είκοσι χρόνια φυλάκιση για ένοπλη ληστεία, αλλά καταφέρνει να δραπετεύσει από τη φυλακή του Πέντριτζ. Και όταν ως φυγάς καταφεύγει στη Βομβάη, αρχίζει το απίθανο οδοιπορικό του προς κάτι απροσδιόριστο· ίσως προς αυτό που κάποιοι αποκαλούν νόημα της ζωής.
Μπλέκεται με τους ανθρώπους της πόλης δημιουργώντας δεσμούς ζωής με κάποιους από αυτούς, ερωτεύεται, προδίδει και προδίδεται, ζει κατ’ επιλογή σε παραγκούπολη βιώνοντας την απόλυτη φτώχεια, σκαρφαλώνει στα ανώτερα κλιμάκια της μαφίας της Βομβάης, φυλακίζεται και βασανίζεται βάναυσα, συμμετέχει σε ταινίες του Μπόλιγουντ, πολεμάει στο Αφγανιστάν βιώνοντας τη φρίκη και το παράλογο του πολέμου, μα κυρίως προκαλεί τα όριά του βουτώντας στα απύθμενα βάθη της ανθρώπινης ύπαρξης.
«Πραγματικό αριστούργημα!» – Daily Telegraph
«Δυνατό και μοναδικό… ένα ανεπανάληπτο επίτευγμα». – Sunday Telegraph
«Ένα εκδοτικό φαινόμενο!» – Sunday Times
«Λίγα μυθιστορήματα μπορούν να ανταγωνιστούν το Σανταράμ… αδιανόητα διασκεδαστικό!» – The New York Times
«Το Σανταράμ είναι μια από τις πιο συναρπαστικές ιστορίες προσωπικής εξιλέωσης που θα διαβάσετε στη ζωή σας». – Giant Magazine
O Γκρέγκορι Ντέιβιντ Ρόμπερτς γεννήθηκε το 1952 στη Μελβούρνη. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων προσχωρεί σε ομάδες του αριστερού και αναρχικού χώρου και ηγείται του φοιτητικού κινήματος. Αποκτά τη φήμη του «ευγενικού ληστή» εξαιτίας της μη βίαιης συμπεριφοράς του κατά τη διάρκεια των ληστειών.
