Περιγραφή
«Βεβαίως κύριε Εισαγγελέα, στα δεκατρία χρόνια στο μπουντρούμι, μου ξεριζώσατε τα πιο απλά πράγματα. Δεν θυμάμαι καν πλέον την απέραντη απαλότητα των μηρών μια γυναίκας.
Αντιθέτως όμως, οφείλω να σας ομολογήσω ότι θα μπορούσα ακόμα να λύσω και να ξαναδέσω ένα COLT 0,45 με τα μάτια δεμένα και με την ίδια δεξιοτεχνία που σας χρειάζεται για να διεκπεραιώσετε την δικογραφία ενός φτωχοδιάβολου. Θα μπορούσα να γλιστρήσω τις σφαίρες μέσα στον γεμιστήρα με αυτή την αυθάδεια που έχετε όταν γυρνάτε τις σελίδες. Μία σφαίρα, μία σελίδα, μία σφαίρα, μία σελίδα…»
Είναι η τρίτη φορά που τυπώνεται αυτό το βιβλίο και κάθε φορά είναι σαν να σημαίνει έναν καινούριο κύκλο. Ήταν εξάλλου, το 2005, το πρώτο βιβλίο που κυκλοφόρησε από τον Δαίμονα του Τυπογραφείου. Και τίποτα δεν έδειχνε πως και αυτό το εγχείρημα θα πήγαινε τόσο μακριά.
Η δεύτερη έκδοση του “μια σελίδα…”, πέντε χρόνια μετά, βρήκε τον Δαίμονα να έχει κάνει έντεκα εκδόσεις βιβλίων. Και φαινόταν πως αυτή η μηχανή που ήλπιζε να συνενώσει τον λόγο και την πράξη, είχε πάρει για τα καλά μπροστά.
Σήμερα βρισκόμαστε πια στο 2019 και έχουν εκδοθεί πάνω από σαράντα τίτλοι βιβλίων (που μαζί με τις πάντοτε εμπλουτισμένες επανεκδόσεις φτάνουν τα πενήντα πέντε). Κι είπαμε να ξαναπιάσουμε την ιστορία που αφηγούνται ο Jan-Marc, η Nathalie, η Joelle, ο Georges, ο Regis. Μια ιστορία ανυποχώρητης αντίστασης. Στους δρόμους και στις φυλακές.
Την αφήγηση ξεκινά ο Jan-Marc, με το τόσο κοντινό μας MIL, το Ιβηρικό Κίνημα Απελευθέρωσης στο οποίο στρατεύτηκε στην πρώτη νιότη του. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσές του είχαν ξεκινήσει κι αυτοί τις μαχητικές διαδρομές τους. Για να συναντηθούν στην Action Directe, μια οργάνωση που θέλησε «…να μάθει από τις εμπειρίες του Che, του μαοϊσμού, του συμβουλιακού κομμουνισμού, όπως και από τους αγώνες των ισπανών αναρχικών».
Την ιστορία τους την πήγαν μέχρις τέλους, με τους περισσότερους να είναι βαριά χτυπημένοι από τα σημάδια που άφησε στην υγεία τους ο υπερ-εικοσαετής (ως και εικοσιπέντε για κάποιους απ’ αυτούς) εγκλεισμός, με πολλά από αυτά τα χρόνια να κυλάνε σε εξοντωτικές συνθήκες απόλυτης απομόνωσης. […]
