Περιγραφή
Απόσπασμα από την παλπ νουβέλα: Πλατεία Ανταρκτικής
[…] Κατεβάζει το κοτλέ παντελόνι του και κάθεται στην καρέκλα του. Το σχέδιο μου είναι μαλακία. Αδύνατον να χρησιμοποιήσω το πιστόλι γονατισμένη κάτω απ’ το γραφείο του. Πλαν μπε, λοιπόν. Δήθεν ξεκινάω, τον αγγίζω αηδιασμένη. Θυμάμαι το κοπίδι που έχω στο μανίκι του μπουφάν μου, το αφήνω να πέσει αργά στην παλάμη μου, νομίζω ότι έτσι είναι καλύτερα, ακόμα δεν ξέρω τι κάνω, αλλά δεν μπορώ να τον αφήσω έτσι. Το αξίζει το κάθαρμα. Τη στιγμή που η αιχμή της κρύας λάμας αγγίζει τη βάση της ψωλής του, η πόρτα ανοίγει απότομα. Νομίζω μπαίνουν δύο άντρες. Πυροβολούν σχεδόν χωρίς ήχο, υπόκωφα. Ο μεταλλικός ήχος από τους αμέτρητους άδειους κάλυκες στο φθαρμένο μωσαϊκό γαργαλάει ευχάριστα τα αυτιά μου σα μουσική. Το αίμα του Σούλη καλύπτει τα πάντα. […]
[…] Οι εκκωφαντικές εκρήξεις από τα πιστόνια της γερασμένης κόκκινης ντιζελάμαξας διασαλεύουν την ηρεμία του λευκού βιομηχανικού τοπίου και κάνει τα αδέσποτα σκυλιά του σταθμού να ουρλιάζουν. Από μία οπή στη ράχη του χαλύβδινου κήτους ξεπηδάει ένας πίδακας από πορτοκαλοκόκκινες φλόγες και πυκνό μαύρο καπνό που λιώνει τις νωχελικές νιφάδες χιονιού που χορεύουν ανέμελες στον αέρα. Μία ακόμη ντιζελάμαξα MLW ίδια με την πρώτη και κάπου τρεις ντουζίνες από βρώμικα εμπορικά βαγόνια ακολουθούν. Αφήνει πίσω της μία πληθωρική μυρωδιά πετρελαίου, γράσου και κάπνας που κάθεται για τα καλά μέσα στα ρουθούνια. […]
Η Πλατεία Ανταρκτικής κυκλοφορεί από τις εκδόσεις red n’ noir στην σειρά red n’ noir pulp!
