Περιγραφή
Νεκροτομείο πλήρες
Η Αστυνομία βρίσκεται παντού Ακόμα και στη δουλειά του ιδιωτικού ντετέκτιβ. Στη ζωή του σε ένα διαμέρισμα δύο δωματίων, στην πλήξη της σωματικής άσκησης, όταν διώχνει ευγενικά τους Μάρτυρες του Ιεχωβά και όταν απλώνει στην κουζίνα του, πάνω από το νεροχύτη, μερικά ρούχα να στεγνώσουν… Στο καθημερινό, με λίγα λόγια. Και η συνηθισμένη καθημερινότητα παρασύρεται και μετατρέπεται σε φυλετικό μένος και οδηγεί σε αλυσιδωτές δολοφονίες μόλις ο ντετέκτιβ Εζέν Ταρπόν εμπλέκεται παρά τη θέλησή του στη διάσωση ενός ορφανού. Τα «περιστατικά», παράξενα και ανατριχιαστικά, πολλαπλασιάζονται. Η τρέλα γίνεται κοινή. Η επιβίωση και η κατανόηση απαιτούν πια μεγάλη δεξιότητα.
Νεκροτομείο πλήρες
Ο πρώην αστυνομικός, νυν ιδιωτικός, ντετέκτιβ Εζέν Ταρπόν, που ως ένστολος σκότωσε κάποιο νεαρό φτωχοδιάβολο, βρίσκεται σε κατάσταση παρακμής. Εγκλωβισμένος στο ακατάστατο δυαράκι του, χωρίς υποθέσεις, σχεδόν αλκοολικός και βεβαίως σε οικτρή οικονομική κατάσταση, απορρίπτει διάφορες υποθέσεις για να μπερδευτεί σε ένα απίστευτο γαϊτανάκι φόνων με αφορμή την άγρια σφαγή νεαρής γυναίκας. Και ο ίδιος πιέζει μερικές φορές τη σκανδάλη, αλλά, καθώς τα πτώματα πέφτουν τριγύρω του, αυτός, παρ’ όλες τις πληγές του, επιβιώνει χάρη στην ετοιμότητά του και τη βοήθεια ενός βετεράνου Εβραίου δημοσιογράφου ονόματι Χεϊμάν, που, αν και απόστρατος, αναζητεί πάντα την αλήθεια των πραγμάτων. Ένας πλούσιος αδελφός αναζητά την αδελφή του, στενή φίλη του θύματος, και ενώ τον κυνηγούν αστυνομικοί, πράκτορες της Μοσάντ, «υποπρολετάριοι μαοϊκοί», μαφιόζοι κ.ά., ο Ταρπόν, με την ασίγαστη τρέλα και την κοινωνική του εμπειρία, τα βγάζει πέρα με μπλαζέ άνεση.
Μεγάλο ατού του «Νεκροτομείου», ο τρόπος αφήγησης: κοφτός ρυθμός, μικρές, ενίοτε, φράσεις, ακατάπαυστο χιούμορ και έντονη διάθεση διακωμώδησης των γεγονότων – οι περιγραφές του αστικού σκηνικού. Το νέο – πολάρ, ιστορίες της μεγάλης πόλης. Η γραφή λειτουργεί με συμπυκνώσεις – κορυφώσεις και βυθίσεις, με τον συγγραφέα να χρησιμοποιεί γλώσσα επεξεργασμένη ένθα στη μοντέρνα ομιλία εμφυτεύει λέξεις και φράσεις μιας λαϊκής αργκό, εδώ, στρωτά μεταφρασμένης. Υπάρχουν αλλεπάλληλες σκηνές βίας που χτίζουν μοναδική σουρεαλιστική ένταση, σήμα κατατεθέν της μανσετικής ίντριγκας. Και, όπως γράφει ο Κώστας Καλφόπουλος στο ξεχωριστό δοκίμιό του, «ο Μανσέτ, αδιαμφισβήτητα, πολιτικοποιεί ακραία, δηλαδή εξτρεμιστικά, το ‘αστυνομικό’ και αυτή είναι, ίσως, η θεμελιώδης ριζική ανατροπή που επιφέρει στις συμβάσεις του είδους. Παράλληλα διεξάγει και μια ολομέτωπη, ιδεολογική επίθεση από τα άκρα αριστερά», με πρωταγωνιστές αντιήρωες απέναντι στο χάος και στην τρέλα του σύγχρονου καπιταλισμού.
(Α. Φράγκος)
