Περιγραφή
Μοιραία
Αυτό είναι ένα μαύρο μυθιστόρημα. Είναι η ιστορία όπου μια επαγγελματίας δολοφόνος, μοναχική και αλλοτριωμένη, διαπράττει το αιματηρό έργο της. Είναι ιστορία ενός ασυνήθιστου συμβολαίου, σε μια πόλη διεφθαρμένη από το χρήμα.
Η “Μοιραία” είναι το προτελευταίο μαύρο μυθιστόρημα που δημοσιεύτηκε όσο ζούσε ο Ζ.-Π. Μανσέτ. Χρονολογικά εκδίδεται ανάμεσα στο “Μελαγχολικό κομμάτι της Δυτικής Ακτής” και την “Πρηνή θέση του σκοπευτή”. Η κεντρική ηρωίδα, η Αιμέ Ζουμπέρ, μετακινείται από πόλη σε πόλη, αλλάζοντας τα εξωτερικά χαρακτηριστικά της, συγχρωτίζεται με την άρχουσα κοινωνία κάθε πόλης και οργανώνει φόνους επί χρήμασι. Η ιστορία θα τελειώσει άσχημα γι’ αυτήν. Η “Μοιραία” είναι κυρίως η αφήγηση μιας αποτυχίας. Όμως αυτή η αποτυχία της γυναίκας φαίνεται πολύ πιο ανδρεία από τις αποτυχίες των ανδρών στα άλλα βιβλία του συγγραφέα.
Ο Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ ήταν παθιασμένος με την τζαζ, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία. Μπόρεσε, ως πρόδρομος, να βρει τον τόνο των μεγάλων μαύρων μυθιστορημάτων όπου ανακατεύονται περιπέτειες, η κοινωνική κριτική και η περιγραφή της καθημερινής ζωής.
Μοιραία
O ΖΑΝ-ΠΑΤΡΙΚ ΜΑΝΣΕΤ (1942-1995) θεωρείται ο επιφανέστερος συγγραφέας του νεοπολάρ, του νέου γαλλικού αστυνομικού μυθιστορήματος, που εισήγαγε το στοιχείο της πολιτικής και τους εξωκοινοβουλευτικούς προβληματισμούς του Μάη του 1968 στο είδος. Ο Μανσέτ έγραψε το Μελαγχολικό κομμάτι της Δυτικής Ακτής, ένα από τα καλύτερα βιβλία του, το 1976 (Άγρα, 2001) και τη Μοιραία το 1977 (Άγρα, 2006). Μετά την Πρηνή θέση του σκοπευτή (1981 –Άγρα, 1998), το σπουδαιότερο ίσως βιβλίο του, σταμάτησε απότομα την εκρηκτική πορεία του στο γαλλικό αστυνομικό μυθιστόρημα, την οποία είχε αρχίσει το 1971 με ρυθμό ένα βιβλίο το χρόνο. Μετά θάνατον (1996) κυκλοφόρησε και η Πριγκίπισσα του αίματος (Άγρα, 2002). Τοποθέτησε στον πυρήνα του έργου του το χάος του κόσμου και την τρέλα των ανθρώπων, με αντιήρωες χαμένους σε μια κοινωνία της υπεραφθονίας, που αντιμετωπίζεται τελικά ως μια κοινωνία άδεια. Μέγας στυλίστας –τα βιβλία του επαινέθηκαν από πολλούς συγγραφείς, όπως ο James Ellroy, ο Gary Indiana, ο Jerome Charyn, ο Paco Ignacio Taibo ΙΙ, ο Jean Echenoz μεταξύ άλλων–, χρησιμοποιεί ένα μίνιμαλ, αποστασιοποιημένο ύφος.
