Περιγραφή
Κολοκοτρωνέικο (μικρόΜέγα)
Διαβάζοντας το Κολοκοτρωνέικο, πέραν των αμιγώς επαναστατικών “ρεπορτάζ”, ο αναγνώστης έχει πρόσβαση και σε πλήθος “λεπτομερειών” που η επίσημη ιστορία αποσιωπά εκ συστήματος, όπως λόγου χάρη:
-Ότι στη Λευκάδα (Santa Maura), λίγο πριν την έκρηξη της Επανάστασης, κυκλοφορούσε ένας καουμπόης με την παραδοσιακή στολή του (καπέλο αλά Τζον Γουέιν, μπότες με σπιρούνια κτλ.).
-Ότι στα 1824, όταν ο λόρδος Μπάιρον εγκαταστάθηκε στην Κεφαλονιά ως “τουρίστας”, ακολούθησε επακριβώς το… παραδοσιακό παιδοφιλικό πρόγραμμα (όπως γράφει η βιογράφος του Βύρωνα Μπενίτα Άισνερ) που “προσέφερε” η νήσος σ’ εκείνους που είχαν το πουγκί με τους απαιτούμενους παράδες· ξεναγός δε του ρομαντικού Άγγλου ποιητή ο γνωστός μας εθνικός ήρως Ανδρούτσος.
– Ότι ο Ιμπραήμ διέδιδε πως ο Κολοκοτρώνης δεν αξίζει ούτε μία πρέζα ταμπάκο και πως ο Κολοκοτρώνης από τη μεριά του τον καλούσε να παλέψουν (σε μονομαχία).
– Ότι ο Καποδίστριας δεν ήταν Έλληνας, αλλά ένας ελληνοποιημένος αριστοκράτης Βενετζάνος (Βενετσιάνος).
– Ότι ο προαναφερόμενος Καποδίστριας είχε σκεφθεί να εποικήσει την Ελλάδα με Ελβετούς χωρικούς.
– Ότι η παροιμία “Ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα” στα απομνημονεύματα του Κολοκοτρώνη παρουσιάζεται παντελώς αντεστραμμένη, διέπεται από το δίκαιο των αγρίων και ουχί το αντίθετο: “τα ήμερα δεν θα διώξουν τα άγρια, όλα φεύγουν, ο σπουργίτης πάντοτε μένει”. Που πάει να πει πως από τότε (1821) μέχρι και σήμερα πολλά άλλαξαν, ακόμη και η σημασία των παροιμιών…
Κολοκοτρωνέικο (μικρόΜέγα)
ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ είναι αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα στο χώρο του βιβλίου. Ξεκίνησε το 2009 ως μια εκδοτική πρωτοβουλία στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής και σταδιακά αυτονομούμενο και διευρυνόμενο μετεξελίχθηκε σε μια αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα για την προώθηση ενός διαφορετικού πολιτισμού και μιας άλλης σχέσης με το βιβλίο, έξω από τη στυγνή λογική της «αγοράς» και του κέρδους, έξω από τα δεσμά της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Ως εκ τούτου, οι Εκδόσεις των Συναδέλφων – Αυτοδιαχειριζόμενη Κοινότητα του Βιβλίου παρότι είναι τύποις μια κοινωνική συνεταιριστική επιχείρηση λειτουργεί αντιιεραρχικά, χωρίς διευθύνοντες και διευθυνόμενους, αποφασίζει –στο πνεύμα της συναίνεσης– συλλογικά και δεν αποσκοπεί, φυσικά, στο κέρδος και στον πλουτισμό των μελών της αλλά στον ισότιμο και αξιοπρεπή βιοπορισμό τους. Ωστόσο το εγχείρημα, παρά τις προφανείς πολιτικές διαστάσεις του, δεν είναι αμιγώς πολιτικό. Δεν αποτελούμε μια ιδεολογικά συγκροτημένη μονολιθική συλλογικότητα που επιθυμεί να «επιβάλει» μια συγκεκριμένη συνολική άποψη περί του κοινωνικώς πρακτέου αλλά μια εργασιακή κοινότητα που επιχειρεί εμπράκτως (όπως και άλλες) να μη συνθλιβεί ανάμεσα στις συμπληγάδες της ιδιωτικής οικονομίας και του κρατισμού. Χρόνια εργαζόμενοι (οι περισσότεροι) στο χώρο του βιβλίου και πιστεύοντας πως η γνώση είναι δύναμη στον αγώνα για μια κοινωνία διαφορετική από αυτήν όπου ζούμε, για μια κοινωνία όπου οι εργαζόμενοι θα έχουν λόγο για το τι παράγουν και πώς το παράγουν, ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια. Θεωρούμε (χωρίς να τρέφουμε αυταπάτες) ότι το σπέρμα του καινούργιου κόσμου οφείλει να ενυπάρχει μέσα στον παλιό και ότι, εάν θέλουμε κάποτε να αλλάξουμε αυτό τον κόσμο, είναι ανάγκη από σήμερα να προετοιμαζόμαστε και στο υλικό αλλά και στο ανθρώπινο επίπεδο, μαθαίνοντας εμείς οι ίδιοι, ενίοτε και μέσα από συγκρούσεις, να λειτουργούμε «εδώ και τώρα» στο μέτρο των υποκειμενικών δυνατοτήτων μας και των ασφυκτικών αντικειμενικών συνθηκών, κατά πώς ευαγγελιζόμαστε ότι θα λειτουργούμε αύριο.
