Περιγραφή
Μακρόνησος: Απόψε χτυπούνε τις γυναίκες.
Όλες ωραίες – ωραίες όλες – ως τη μια.
Για να περάσουνε πετούμε τις πληγές μας-
γιασεμιά…
Λευκές ολόρθες που εθροούσατε μακρυά μας
τρεις αργοκίνητους αιώνες, τρεις χρονιές.
Σήμερα θύελλα, αύριο πείνα- οι παγωνιές.
Ζούσατε κάτω απ’ τη βροχή κι απ’ τη στοργή μας
(μια βαρβαρότητα όλη η μέρα σας ωμή)
Με λίγα ψίχουλα από ελπίδα και ψωμί.
Α, τα τραγούδια που θα λέαμε στη χαρά μας…
Τάπαμε κλάματα τρεις χρόνους στη σειρά,
για τα χαμένα καλοκαίρια – τα παιδιά μας,
που άφησαν βίαια τη ζωή με μια κραυγή,
και το γαρούφαλο του έρωτα απ’ το στόμα
τους το φορέσανε στο στήθος μια πληγή.
Και τα κορίτσια, τ’ ανθισμένα, ωραία, κορίτσια.
Που ακινητούν σε κοιμητήρια βραδυνά,
λιγνά φυτά, κεραυνωμένα απ’ το δρολάπι,
πούφυγαν άξαφνα απ’ το πλάι σας με ένα “αχ”!…
πριν να προφτάσουν να στενάξουν απ’ αγάπη.
Μα ας τη σκορπίσουμε τη θλίψη αυτή την ώρα.
Κι ας ξεδιπλώσουμε στον ήλιο τη χαρά.
Καλωσορίσατε! Κι οι γάζες μας μαντήλια!
(Α, τι γλυκά η πληγή μας τώρα που πονεί…)
Καλωσορίσατε! Ξεβράχνιασε η φωνή!
Ω, εσύ, γυναίκα, οπτασία λησμονημένη…
Μικρή παιδούλα, μάνα, κόρη αυριανή…
Μέσα στα σπλάχνα σου βογγούνε οι σκοτωμένοι
Και τραγουδούν οι αυριανοί μας ζωντανοί.
Η Νίτσα Γαβριηλίδου γεννήθηκε το 1925 στην Κοκκινιά του Κιλκίς. Ήταν κόρη του ιστορικού ηγέτη του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας, Κώστα Γαβριηλίδη και της Θεοδώρας Στολτίδου. Οργανώθηκε το 1943 ως μαθήτρια στην ΕΠΟΝ. Μετά τα Δεκεμβριανά συνελήφθη και κρατήθηκε στις φυλακές Θεμιστοκλέους. Αποφυλακίστηκε μετά την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας, αλλά τον Απρίλιο του 1947 συνελήφθη εκ νέου και για πολλά χρόνια παρέμεινε εξόριστη στα στρατόπεδα της Χίου, του Τρικερίου και της Μακρονήσου. Το 1956 κατάφερε να διαφύγει στη Γαλλία και επέστρεψε στην Ελλάδα το 1985. Διετέλεσε επί σειρά ετών Γραμματέας την Πανελλήνιας Ένωσης Κρατουμένων Αγωνιστών Μακρονήσου (ΠΕΚΑΜ). Έφυγε από τη ζωή στις 16 Σεπτεμβρίου του 2019. (Από την παρουσίαση του βιβλίου Μακρόνησος: Απόψε χτυπούνε τις γυναίκες)
