Περιγραφή
Κάποτε στη Μαδρίτη
«Άκουγα την λέξη «τρένο» και πονούσα. Την θυμόμουν με τα δάκρυά της, με τις μπούκλες των μαλλιών της ανάκατες εκείνο το πρωινό, και το χέρι της έξω από το παράθυρο να με αποχαιρετάει, να ξεμακραίνει αδυσώπητα ως τη στροφή, όπου έπαψα πια να την βλέπω, ίσως για πάντα. Με βασάνιζε χωρίς ανακωχή, ένας κόμπος στο λαιμό, η πίκρα μού περόνιαζε το κορμί και μου έφερνε δάκρυα στα μάτια. Το είχα δοκιμάσει στην ίδια μου την σάρκα και κατάλαβα πως τα βογκητά, τα «άι, άι, άι» και οι αναστεναγμοί του Δον Κιχώτη και των άλλων περιπλανώμενων συναδέλφων του δεν ήταν μια υπερβολή των ιπποτικών μυθιστορημάτων. Κατάλαβα πως το πλακωμένο στήθος των άτυχων ερωτευμένων είναι στ’ αλήθεια πλακωμένο και είναι γεμάτο με αβάσταχτο βάρος.»
Το 1953, πάνω σ’ ένα πλοίο που σαλπάρει από τη Λατινική Αμερική με κατεύθυνση τη Μαδρίτη, ο Ντανιέλ Τσαβαρία συναντά την γυναίκα που του αποσπά το χαρακτηρισμό: «Είναι πιο όμορφη και από το Παρίσι!». Σαράντα χρόνια αργότερα, αρχίζει να συνθέτει το πρώτο του αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα που φωτίζει πολλές από τις πτυχές της ζωής του. Έρωτας, οπωσδήποτε, αλλά και μυστήριο, έρευνα, αναζήτηση της αλήθειας πίσω από δεκάδες ψέματα, ανατροπές, κι ένα ολωσδιόλου αναπάντεχο τέλος από τον τιμημένο με τα βραβεία Hammett, Planeta και Flaiano ουρουγουανό συγγραφέα.
Είναι απολύτως βέβαιο, αν και παράδοξο, το γεγονός ότι ο Ντανιέλ Τσαβαρία (Ουρουγουάη 1933) δεν έγραψε ούτε μία γραμμή τα πρώτα πενήντα χρόνια της ζωής του. Στα είκοσι μπάρκαρε σ’ ένα πλοίο για την Ισπανία. Διέσχισε την Ευρώπη και εργάστηκε ως φορτοεκφορτωτής στο λιμάνι του Αμβούργου, ναύτης σε ελληνικό πλοίο και περιπλανήθηκε στην Ιταλία. Επιστρέφοντας στη Λατινική Αμερική ολοκλήρωσε τις σπουδές φιλολογίας και εργάστηκε ως ηθοποιός στο Μοντεβίδεο. Στα 1964, όπως πολλοί αριστεροί διανοούμενοι, έτσι και ο Τσαβαρία βρίσκεται στη Βραζιλία. Το στρατιωτικό πραξικόπημα ανατρέπει τον δημοκρατικό πρόεδρο Joao Goulart και ο Τσαβαρία καταφεύγει στον Ταπαζός, παραπόταμο του Αμαζονίου έχοντας μαζί του τα “Ποιήματα” του Οράτιου και τις “Μεταμορφώσεις” του Οβίδιου. Μετά από οκτώ μήνες παραμονής στη ζούγκλα καταλήγει στις ακτές του Ειρηνικού. Εκεί εργάζεται στο Duty Free του τοπικού αεροδρομίου και κάνει λαθρεμπόριο ουίσκι και τσιγάρων. Παράλληλα συνδέεται με το E.L.N., το κίνημα των ανταρτών του Φιντέλ Κάστρο. Στις 27 Οκτωβρίου 1969, το στρατηγείο του E.L.N. του διαμηνύει ότι ένας αντάρτης αυτομόλησε δίνοντας στην αστυνομία μία λίστα με ονόματα όπου εμφανιζόταν και το δικό του. Αναγκάζεται να ξαναφύγει. Την επομένη επιβιβάζεται σ’ ένα μικρό αεροπλάνο και οπλισμένος μ’ ένα περίστροφο αναγκάζει τον πιλότο ν’ αλλάξει πορεία προς την Κούβα. Όπως λέει ο ίδιος, “Τη χρονιά εκείνη έγιναν εξήντα πέντε αεροπειρατίες με προορισμό την Κούβα”. Έκτοτε ζούσε στην Αβάνα και δίδασκε αρχαία ελληνικά, λατινικά και κλασική φιλολογία.
Έφυγε από τη ζωή στις 6 Απριλίου 2018.
