Home Κατηγορία Πεζογραφία Ξένη Πεζογραφία Δεν ήμουν πια άνθρωπος
-30%

Δεν ήμουν πια άνθρωπος

Original price was: €10,00.Η τρέχουσα τιμή είναι: €7,00.

Εκδόσεις: Gutenberg – Γιώργος και Κώστας Δαρδανός

Χρονολογία έκδοσης: Σεπτέμβριος 2022

Αριθμός σελίδων: 175

Διαστάσεις: 20×13 εκ

Είδος: Βιβλίο – Μαλακό εξώφυλλο

Συγγραφέας: Osamu Dazai

}
ISBN: 978-960-01-2394-4

Περιγραφή

Δεν ήμουν πια άνθρωπος

Μπροστά στους ανθρώπους έτρεμα πάντα από φόβο. Επειδή δεν είχα την παραμικρή αυτοπεποίθηση στα λόγια μου και στη συμπεριφορά μου κρατούσα μυστική, μόνο για τον εαυτό μου, την αγωνία και το άγχος μου, βαθιά σ᾽ ένα μικρό κουτί μέσα στο στήθος. Κι έτσι, κρύβοντας καλά καλά όλη τη μελαγχολία και τη νευρικότητά μου, για να μη φανούν, προσποιούμενος με όλη μου τη δύναμη μια ουράνια αισιοδοξία, βαθμηδόν τελειοποιούσα τον εαυτό μου στο ρόλο του εκκεντρικού γελωτοποιού. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πώς οτιδήποτε ήταν καλό, αρκεί να έκανε τους ανθρώπους να γελάσουν. Μ᾽ αυτό τον τρόπο δεν έδιναν και πολλή σημασία στο ότι εγώ ήμουν έξω από τη λεγόμενη “ζωή” τους.

Το Δεν ήμουν πια άνθρωπος είναι το αριστούργημα του Οσάμου Νταζάι (1909-1948) και διαχρονικά το δεύτερο μυθιστόρημα σε πωλήσεις στην Ιαπωνία.

Ο Οσάμου Νταζάι (太宰 治 Νταζάι Οσάμου) γεννήθηκε (ως Σούτζι Τσουσίμα) στις 19 Ιουνίου του 1909, στην πόλη Κανάγκι του νομού Αομόρι. Ήταν το δέκατο παιδί (από τα έντεκα) μιας οικογένειας γαιοκτημόνων, η οποία ήταν από τις πιο ευκατάστατες της περιοχής, ενώ ο πατέρας του είχε εξασφαλίσει και θέση στην Άνω Βουλή (貴族院)*. Το νοικοκυριό τους αποτελούσαν ένα σωρό συγγενείς και υπηρετικό προσωπικό, ενώ την ανατροφή του είχε αναλάβει αρχικά η θεία του, την οποία φαίνεται πως για κάποιο καιρό θεωρούσε ως μητέρα του (εκείνη δεν έδειξε ποτέ ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον ίδιο) και στην συνέχεια μία «νταντά». Εκείνος ο οποίος έπαιξε ίσως τον κυριότερο ρόλο στην σχέση του με την οικογένειά του, ήταν ο μεγαλύτερος του αδερφός, Μπούντζι, ο οποίος είχε αναλάβει τα ηνία της οικογένειας μετά τον θάνατο του πατέρα τους το 1923.

Οι προσδοκίες της οικογένειας για τον Νταζάι, ο οποίος θεωρούταν έξυπνο (και σύμφωνα με την μητέρα του άσχημο) παιδί, ήταν υψηλές και ο ίδιος φαίνεται πως αρχικά έκανε ό,τι μπορούσε για να φανεί αντάξιος αυτών. Αρίστευε στο σχολείο, παρά την ευαίσθητη υγεία του, ενώ από μικρός είχε επαφή και με την λογοτεχνία και την δυτική τέχνη. Καθώς μεγάλωνε, η πίεση που ένιωθε από το περιβάλλον του άρχισε σύντομα να έχει αρνητικές επιδράσεις στην ζωή του.

Αναζήτηση βιβλίων