Περιγραφή
Η φονική τριάς: Το δικαστικό σκιτσορεπορτάζ του «εγκλήματος στου Χαροκόπου» περιλαμβάνει 129 σκίτσα και είναι η δεύτερη έκδοση της σειράς courtroom art από τις εκδόσεις red n’ noir.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, τα πλούσια από κάθε άποψη ρεπορτάζ από την δίκη της Φούλας Αθανασοπούλου και Άρτεμις Κάστρου, κατηγορούμενες για την δολοφονία και τον τεμαχισμό του εργολάβου Μίμη Αθανασόπουλου που αποτελεί και μια από τις πιο πολύκροτες δίκες όχι μόνο του ελληνικού μεσοπολέμου αλλά συνολικά της ελληνικής δικαστικής ιστορίας.
Γράφει ο John Antono στην εισαγωγή:
Το κομμάτι του δικαστικού ρεπορτάζ, που αφορούσε στην αρθρογραφία, αποδελτίωσε, προσάρμοσε και συνέθεσε ο Τάσος Θεοφίλου, προσφέροντάς μας μια συναρπαστική και ευανάγνωστη crime non fiction νουβέλα με το βιβλίο του «Καημένε Αθανασόπουλε;». Υπάρχει όμως και ένα άλλο κομμάτι του δικαστικού ρεπορτάζ, εκείνο που αφορούσε στην καταγραφή με σκίτσα. Και αυτό ακριβώς το κομμάτι είναι που αυτή τη φορά ο Θεοφίλου διασώζει από τη λήθη και ξαναφέρνει στη δημοσιότητα, 90 χρόνια μετά, με το παρόν λεύκωμα. Πρόκειται για σκίτσα από τη δίκη του 1932, τα οποία δημιουργήθηκαν για να δημοσιευτούν σε εφημερίδες όπως η Ακρόπολις, η Βραδυνή, ο Ελεύθερος Άνθρωπος, η Ελληνική, η Εσπερινή, η Πατρίς. Οι σελίδες που ακολουθούν μας φανερώνουν την καλλιτεχνική απεικόνιση της διαδικασίας που έφεραν σε πέρας τα πενάκια σκιτσογράφων εκείνης της εποχής.
Σκιτσογράφοι του μεσοπολέμου των οποίων τα ονόματα είτε έμειναν θρυλικά ίσαμε σήμερα είτε λησμονήθηκαν -μεταξύ αυτών ο Αγγελόπουλος, ο Βιτσώρης, η Γεωργιάδου και ο Καστανάκης- επιστράτευσαν όλο το δημιουργικό τους μεράκι και έβαλαν το δικό τους λιθαράκι στην απαθανάτιση της δίκης που τόσο απασχόλησε την περίοδο εκείνη τα έντυπα Μέσα και τα… αθηναϊκά καφενεία. Στα εν λόγω σκίτσα, άκρως αντιπροσωπευτικά της κοινωνικής και ηθογραφικής διάστασης που επικρατούσε στη γελοιογραφία της εποχής, παρατηρούμε τα -με εξπρεσιονιστική σκιαγράφηση των χαρακτηριστικών τους- πρόσωπα των βασικών κατηγορουμένων: το αγέρωχο, με σπινθηροβόλο βλέμμα και νεανικό θράσος, πρόσωπο της Φούλας. Το προβληματισμένο και σκεπτικό ύφος της «πενθεράς». Την περίλυπη έκφραση του καταβεβλημένου Μοσκιού. Βλέπουμε όμως και τις γεμάτες νομικό στόμφο εκφράσεις συνηγόρων όπως οι Τσουκαλάς, Βαλσαμάκης και Οικονόμου. Τους μάρτυρες, που προσέρχονται ο ένας μετά τον άλλον, βγαλμένους, θαρρείς, με όλο αυτό το vintage για τα δικά μας μάτια παρουσιαστικό, από θεατρική επιθε- 9 ώρηση του μεσοπολέμου. Τους ενόρκους Λαδόπουλο και Κλεώπα. Τον εισαγγελέα Ρηγανάκο. Τον πρόεδρο του Κακουργιοδικείου, Κάρβουρα. Αλλά και σκόρπιους, ανάμεσα στους διαδίκους, αστυφύλακες, με το χαρακτηριστικό κολοβό μουστάκι, να επιτηρούν τη διαδικασία.
