Περιγραφή
Εξομολογήσεις μιας μάσκας
Στην Ιαπωνία του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και στα μετέπειτα χρόνια, εν μέσω πρωτοφανών καταστροφών, ο Κοτσάν έρχεται αντιμέτωπος με τις ορμές του. Στην ασφάλεια του υπνοδωματίου του, ο πόθος ξυπνά μέσα του καθώς ξεφυλλίζει τις σελίδες ενός βιβλίου τέχνης. Η ομορφιά του γυμνού σώματος του αγίου Σεβαστιανού, όπως είναι δεμένο και δαγκωμένο από τα βέλη, τον κυριεύει. Στο δρόμο τον ελκύουν ναύτες και μικροκακοποιοί, στο σχολείο ένας συμμαθητής του με αυτοπεποίθηση και γοητεία που τον αιχμαλωτίζουν. Πώς να είσαι ομοφυλόφιλος σε μια συντηρητική κοινωνία ; Από την παιδική του ηλικία ώ ς την ενηλικίωση, αυτός ο νεαρός αστός θα κατασκευάσει μια κοινωνική μάσκα που θα τη φοράει καθημερινά για τα μάτια του κόσμου. Προσπαθεί με κάθε κόστος να συμμορφωθεί σε αυτό που θεωρείται νόρμα της επιθυμίας. Αλλά η κοροϊδία της ετεροφυλοφιλίας δεν θα τον ξεγελάει για πάντα, και για να μην προδίδει πλέον το εσώτερο είναι του θα πρέπει να βρει τη δύναμη να κοιτάξει κατάματα την έλξη που τον τρώει και να μάθει, επιτέλους, να ζει αρμονικά με τον εαυτό του.
Αληθινό ακατέργαστο διαμάντι, το πρώτο, αυτοβιογραφικό, μυθιστόρημα του Μισίμα σηματοδοτεί τη γέννηση ενός μεγάλου συγγραφέα. Με ύφος φλογερό και με ειλικρίνεια μεγαλειώδη, αυτό το βασανισμένο αφήγημα θέτει ερωτήματα για την καταπίεση του πόθου, τον ίλιγγο της εφηβείας, την προσκόλληση στο θάνατο, για το τί είναι κανονικό και τί ανήθικο.
Εξομολογήσεις μιας μάσκας
Περιεχόμενα
Πρόλογος του Paul Binding
Λόγια του συγγραφέα
ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΜΑΣΚΑΣ
Απόσπασμα από τους Αδελφούς Καραμάζοφ
Κεφάλαιο Πρώτο – Τέταρτο
Έργοβιογραφικό σημείωμα του Γιούκιο Μίσίμα
Ο Γιούκιο Μισίμα, ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς παγκοσμίως, γεννήθηκε το 1925 στο Τόκιο και το πραγματικό του όνομα ήταν Κιμιτάκε Χιράοκα. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και μεγάλωσε με αυστηρή πειθαρχία, φοιτώντας στο σχολείο Γκακουσιού-ιν (Κολέγιο των Πατρικίων), όπου ανακάλυψε την ευρωπαϊκή και κλασική ιαπωνική λογοτεχνία. Όντας ακόμα μαθητής, εκδίδει, το 1944, την πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τίτλο Ανθισμένο δάσος, η οποία γνωρίζει επιτυχία. Παράλληλα γράφεται στη Νομική Σχολή του Αυτοκρατορικού Πανεπιστημίου του Τόκιο. Τα γεγονότα του Β/ Παγκοσμίου Πολέμου και η ήττα της χώρας του επηρεάζουν βαθιά τον Μισίμα, που το 1946 εκδίδει τα διηγήματα Τσιγάρο και Ιστορία στο ακρωτήρι. Ακολουθούν τα έργα του: Οι κλέφτες (1948), Οι εξομολογήσεις μιας μάσκας (1949), Η δίψα της αγάπης (1950), Ο ναός του χρυσού περιπτέρου (1950), καθώς και δεκαεπτά μυθιστορήματα. Ταξιδεύει στην Αμερική και την Ευρώπη και επηρεάζεται από τη γαλλική λογοτεχνία. Το 1960 είναι η χρονιά που ο Μισίμα αρχίζει να ασχολείται με τον κινηματογράφο. Πέντε χρόνια αργότερα, το 1965, γυρίζει την ταινία «Τελετουργία του έρωτα και του θανάτου», ενώ το 1966 σκηνοθετεί ο ίδιος μια ταινία με τίτλο «Πατριωτισμός», που έχει ως θέμα της το sepuku (ή χαρακίρι, όπως υβριστικά αποκαλείται στη Δύση). Όμως και ο χώρος του θεάτρου δεν ξεφεύγει από τον ανήσυχο και δημιουργικό Μισίμα. Γράφει το θεατρικό Η κυρία ντε Σαντ και διάφορα άλλα έργα με τα οποία στοχεύει στην αναβίωση του παραδοσιακού θεάτρου Νο της πατρίδος του. Όμως ο κινηματογράφος και το θέατρο δε μειώνουν τη συγγραφική παραγωγή του Μισίμα. Το 1963 εκδίδεται Ο ναύτης που ξέβρασε η θάλασσα και το 1966 το Ανοιξιάτικο χιόνι, ο πρώτος τόμος της τετραλογίας του Η θάλασσα της γονιμότητας, που ολοκληρώθηκε το 1970. Ο Μισίμα, βαθιά επηρεασμένος από τα γεγονότα του Β/ Παγκοσμίου Πολέμου και την ταπεινωτική ήττα της πατρίδας του, εκπαιδεύεται στρατιωτικά στην εθνοφυλακή και συντάσσει προσωπικό στρατό από στρατολογούμενους φοιτητές υπό την ονομασία “Εταιρεία της Ασπίδας”. Αποστολή του είναι η ηθική, πολιτιστική και πολιτική υπεράσπιση της Ιαπωνίας από τον εξαμερικανισμό. Στις 25 Νοεμβρίου του 1970, μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα διαμαρτυρίας κατά της δυτικοποίησης της Ιαπωνίας, ο Μισίμα αυτοκτονεί μαζί με τον εραστή του Μορίτα, ακολουθώντας πιστά την παραδοσιακή τεχνική του sepuku, διχάζοντας έτσι την κοινή γνώμη και συσκοτίζοντας το έργο του.
