Περιγραφή
Έπεσα στα τέσσερα
ΑΠΟΧΑΛΙΝΩΣΗ, ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ
Τραλαλά τραλαλό όταν φύγει κάποιος που αγαπώ,
φτάνω μέχρι τον εκτραχηλισμό.
Εκχωρώ κάθε ασφάλεια στην τύχη και τον φύλακα άγγελο που έχω για να μην πληγωθώ πέφτοντας κατά λάθος στο πάτωμα εννοώ και το ρίχνω στα βαρβιτουρικά και το ποτό.
Βέβαια, όπως καταλαβαίνετε, και αυτή τη συμπεριφορά σκέφτηκα από μωρό παιδί πως, άμα
μεγαλώσω τόσο όσο μου χρειαστεί,
να την ακολουθήσω
για να αποποιηθώ τη στενοχώρια,
και –τι άλλο;– την εγκατάλειψη!
Η Μαρία Κοπανίτσα γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1956. Σπούδασε αγγλική́ φιλολογία στο Καίμπριτζ (Girton College, ΒΑ, ΜΑ), ζωγραφική́ στο City and Guilds of London Art School και χαρακτική́ στο Παρίσι, με τους Frélaut και Calvert-Brun (1981-1982).
Από́ το 2011, δημοσιεύει ποιήματά́ της στα περιοδικά́ Ποιητική́ και Νέα Εστία.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
Έπεσα στα τέσσερα (Πόλις 2022)
Ίδρωσα να το πω (Πόλις 2019)
Ομηρικοί Ύμνοι στη Δήμητρα και στον Απόλλωνα (Το Ροδακιό 2005).
Κυκνάνθρωποι – Ποιήματα και χαρακτικά́ (Εστία 1982)
ΕΞΟΜΟΛΟΓΙΟΜΟΥΝ ΣΤΟΝ ΣΚΥΛΟ ΜΟΥ
ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΜΑΣΤΑΝ ΠΑΡΕΑ
Είμαι τόσο έξαλλη και δεν είναι ποίημα αυτό, που στα δεκαεννέα μου
με παρέδωσαν
σε διευθυντή του ψυχιατρείου της πρώην Ανατολικής
Γερμανίας και μου έκανε υπνοθεραπεία
για υποτιθέμενη σεξουαλική ανωμαλία.
Όταν βγήκα από την κλινική έπρεπε, λέει, να έχω ομαλή σεξουαλική ζωή,
ιδανικά να κάνω και παιδί.
«Τι από μπρος να το παίρνω για το καλό μου,
τι από πίσω, τι από το στόμα,
τι να σου τα λέω
το σιχάθηκα, ρε φίλε», εξομολογιόμουν στον σκύλο μου
εκεί που καθόμασταν παρέα.
«Κανείς δεν με πήρε αγκαλιά, μόνον η μάνα μου.
Όχι στα αλήθεια εμένα δεν μου αρέσει το σεξ,
αλλά ούτε και ποτέ μού άρεσε
γιατί μου ήταν επιβεβλημένο».
Και ο σκύλος τρώει το κόκαλό του πανευτυχής δίπλα μου.
Εγώ επίσης πανευτυχής θα πάω να αγοράσω αύριο κρεβάτι για μας τα δυο
και ας τσιλημπουρδίζει αυτός στον Λυκαβηττό.
