Εν ψυχρώ

Το “Εν ψυχρώ”, το κορυφαίο αριστούργημα του Τρούμαν Καπότε, προκάλεσε μεγάλη αίσθηση όταν πρωτοεκδόθηκε το 1966. Η ατμοσφαιρική αφήγηση -καρπός εντατικής έρευνας- της ζωής της οικογένειας Κλάττερ, στο Χόλκομπ του Κάνσας, και η εναλλαγή με το χρονικό των δύο αντρών (του Ρίτσαρντ Γιουτζίν Χίκοκ και του Πέρρυ ‘Εντουαρντ Σμιθ), οι οποίοι δολοφόνησαν και τα τέσσερα μέλη της οικογένειας το βράδυ της 15ης Νοεμβρίου του 1959, αποτελεί το πρώτο έργο στο ρεύμα της λεγόμενης “νέας δημοσιογραφίας”. Ο Πέρρυ Σμιθ είναι ένας απ’ τους σπουδαίους «σκοτεινούς» χαρακτήρες της αμερικανικής λογοτεχνίας, γεμάτος αντιφατικά συναισθήματα. «Τον έβρισκα συμπαθέστατο άνθρωπο, ευγενικό, πραγματικό κύριο» λέει ο Σμιθ για τον Χερμπ Κλάττερ. «Το ίδιο εξακολουθούσα να πιστεύω μέχρι που του ‘κοψα το λαρύγγι». Με κεφάλαια που περιγράφουν την καθημερινότητα των Κλάττερ να εναλλάσσεται με τη μαύρη Σεβρολέτ των δολοφόνων τους που ζυγώνει ολοένα και με μια παράλληλη αφήγηση της απόδρασης των δραστών και του ανθρωποκυνηγητού που εξαπολύθηκε στο κατόπι τους, η μαρτυρία του Καπότε είναι τόσο λεπτομερής, που ο αναγνώστης νιώθει ότι συμμετέχει στα καταιγιστικά γεγονότα της ιστορίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σπάνια ένα μυθοπλαστικό έργο ξεκινά με “Ευχαριστίες” – αν και, τελευταία, όλο και πιο συχνά τελειώνει με αυτές. Και ναι μεν το Εν ψυχρώ του Τρούμαν Καπότε δεν είναι ένα κατεξοχήν μυθοπλαστικό έργο, αφού βασίστηκε σε μια αληθινή ιστορία και σε πληροφορίες που έπρεπε να μεταγραφούν με πιστότητα, αλλά κατατάσσεται στη λογοτεχνία και όχι στη δημοσιογραφία ή τη δοκιμιογραφία. Αυτό δεν οφείλεται τόσο στο ότι ο συγγραφέας του έγραφε ούτως ή άλλως μυθοπλαστικά κείμενα, όσο στο ότι αποτελεί μια αριστουργηματική αφήγηση που υπερβαίνει τα στενά όρια του ρεπορτάζ κατακτώντας τη διαχρονικότητα της καλής λογοτεχνίας. (Γιώργος Λαμπράκος, bookpress.gr, 16/10/2017)

Περιεχόμενα

Ευχαριστίες
Μέρος Πρώτο: Οι τελευταίοι που τους είδαν ζωντανούς
Μέρος Δεύτερο: Άγνωστοι δράστες
Μέρος Τρίτο: Η απάντηση
Μέρος Τέταρτο: Η Τιμωρία