Περιγραφή
Το 1922, οι νεαροί Γκριγκόρι Κόζιντσεφ (1905-1973), Λεονίντ Τράουμπεργκ (1902-1990), Σεργκέι Γιούτκεβιτς (1904-1985) και Γκεόργκι Κριζίτσκι (1895-1975) εξέδωσαν σε χίλια αντίτυπα το Μανιφέστο του Εκκεντρισμού. Λίγο μετά την ίδρυση του Εργοστασίου του Εκκεντρικού θεάτρου (1921), το μανιφέστο περιλαμβάνει τέσσερα άρθρα στα οποία καταδικάζεται η παλιά κουλτούρα και προωθείται ο Εκκεντρισμός ως μοντέρνα καλλιτεχνική αντίληψη. Ο τελευταίος ενσωμάτωνε όψεις της νέας σοβιετικής πραγματικότητας συνδυάζοντάς τες με “αμερικάνικες” τεχνικές. Στο ντοκουμέντο αναφέρονται, μεταξύ άλλων, ο Τσάρλι Τσάπλιν, το γκαγκ (κωμικό τέχνασμα), η αφίσα τσίρκου, πυγμαχία και οι γαλότσες. Διακόσες σελίδες αναλύσεων δεν είναι ικανές να εξηγήσουν τα μηνύματα αυτής της παμφλέτας.
Για την ιστορία, οι πωλήσεις του μανιφέστου πήγαν άσχημα ενώ αρκετά αντίτυπα καταστράφηκαν σε πυρκαγιά στο σπίτι του κριτικού της Πράβδα Κρισάνφ Κερσόνσκι που είχε αναλάβει να το προωθήσει με τις “άκρες” του. Όσο για τους πρωταγωνιστές οι Κόζιντσεφ και Τράουμπεργκ αποτέλεσαν σκηνοθετικό δίδυμο σε αρκετές κινηματογραφικές παραγωγές, με πιο γνωστές, τη δεκαετία του ’20, “Το Παλτό” (1926) -βασισμένο σε ιστορίες του Νικολάι Γκόγκολ- και “Νέα Βαβυλώνα” (1929) με θέμα την Παρισινή Κομμούνα. Ο Γιούτκεβιτς γύρισε την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του το 1928, ακολουθώντας σκηνοθετική καρτέρα, ενώ η ζωή του Κριζίτσκι σημαδεύτηκε από το θέατρο και ΤΟ ΤΥΧΑΙΟ.
