Περιγραφή
Τον φώναζαν Κριστιάνο. Πίστευαν ότι μια μέρα θα γινόταν μεγάλος ποδοσφαιριστής. Προπονητές, παράγοντες, αθλητικογράφοι ήταν όλοι σύμφωνοι. Τους διέψευσε. Αντί για το Μπερναμπέου και το Μαρακανά έμπλεξε στα κυκλώματα της νύχτας. Κι ένα βράδυ, έξω από ένα φτωχικό διαμέρισμα της Κυψέλης, βρέθηκε να κολυμπά μέσα στο ίδιο του το αίμα. Η υπόθεση έδειχνε απλή, σχεδόν προφανής. Όμως η Όλγα Πετροπούλου, του τμήματος εγκλημάτων κατά ζωής, δεν εμπιστευόταν τα προφανή. Στα μάτια της οι εμπλεκόμενοι, μια στρίπερ-μαθηματικός, ένας ναρκομανής, πρώην Γκόλντεν Μπόι, κι ένας γραφικός άστεγος με πλατιά μόρφωση, συνέθεταν έναν γρίφο πολύ πιο περίπλοκο απ’ όσο φαίνονταν να πιστεύουν όλοι οι άλλοι· έναν γρίφο που από την πρώτη στιγμή φάνταζε να διαπερνά τα ευάλωτα, διαβρωμένα στεγανά της λαμπερής καθωσπρέπει κοινωνίας και του σκοτεινού υποκόσμου· έναν γρίφο που άκουγε στο κωδικό όνομα «εικασία 3ν+1». Ή μήπως σήμαινε απλώς τρεις νεκροί κι ύστερα άλλος ένας…
«Η Εικασία 3ν+1, για την οποία θα μάθετε τα πάντα διαβάζοντας το βιβλίο, δεν είναι ένα απλό πρόσχημα για να πασπαλιστεί με λίγα μαθηματικά η ιστορία μας. Είναι ένα έξυπνο διανοητικό παιχνίδι που βρίσκει ποικίλες ανταποκρίσεις στις δαιδαλώδεις διαδρομές του μυθιστορήματος» (Κ.Β. Κατσουλάρης, bookpress.gr, 30/10/2022).
Γράφει Κ.Β. Κατσουλάρης στο bookpress:
Εικασία, στα μαθηματικά, είναι ένα συμπέρασμα ή μια υπόθεση που όλα δείχνουν ότι είναι αληθής, για την οποία όμως δεν έχει βρεθεί (ακόμη) μια πλήρη μαθηματική απόδειξη. Μιλώντας για εικασίες και αστυνομικό μυθιστόρημα, μοιραία μας έρχεται στο νου το εμβληματικό Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ (εκδ. Καστανιώτη), του Απόστολου Δοξιάδη, ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα, αν όχι το πρώτο, που συνδύασε μαθηματικά προβλήματα με αστυνομικούς γρίφους – το είδος του μαθηματικού αστυνομικού μυθιστορήματος που διακονεί με συνέπεια και με μεγάλη επιτυχία, εδώ και πολλά χρόνια, ο Τεύκρος Μιχαηλίδης.
Κι εδώ, λοιπόν, στο νέο του μυθιστόρημα, ο Τεύκρος Μιχαηλίδης θα μπολιάσει την αστυνομική ιστορία του με τα αγαπημένα του μαθηματικά. Και μάλιστα, ξεκινώντας από το πιο αναπάντεχο μέρος, από ένα… στριπτιτζάδικο. Εκεί, ο Κοσμάς, πρώην τραπεζικό στέλεχος και νυν «κοκάκιας», θα γνωρίσει μια χορεύτρια, που του συστήνεται ως Τζένιφερ, απέναντι στην οποία αισθάνεται αναπάντεχη συναισθηματική έλξη. Τι τους συνδέει; Η βαθύτερη απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα έρθει αργότερα μέσα στο βιβλίο, αλλά εν πρώτοις κάτι που ξαφνιάζει τον Κοσμά: η Τζένιφερ αγαπάει με πάθος τα μαθηματικά.
Εκεί, ο Κοσμάς, πρώην τραπεζικό στέλεχος και νυν «κοκάκιας», θα γνωρίσει μια χορεύτρια, που του συστήνεται ως Τζένιφερ, απέναντι στην οποία αισθάνεται αναπάντεχη συναισθηματική έλξη. Τι τους συνδέει;
Κι όμως… Το απρόβλεπτο ρομάντζο ανάμεσα στο ευαίσθητο πρώην «γκόλντεν μπόι» και τη μαροκινή χορεύτρια που αγαπάει τα μαθηματικά δεν θα αργήσει να πάρει διαφορετική τροπή. Πολύ γρήγορα θα υπάρξει το πρώτο πτώμα. Ποιο είναι το θύμα; Ο προστάτης της Τζένιφερ, ή μάλλον ο δεσμοφύλακάς της, ένας ποδοσφαιριστής της Γ’ Εθνικής εθισμένος στον τζόγο, με διασυνδέσεις στα κυκλώματα χειραγώγησης στοιχημάτων. Όλοι τον φώναζαν Κριστιάνο, παρωνύμιο που κόλλησε πάνω του από την εποχή που πολλοί πίστευαν ότι θα είχε μπροστά του ένα λαμπρό μέλλον.
Και βέβαια, ο βασικός ύποπτος δεν είναι άλλος από τη νεαρή χορεύτρια, η οποία όπως αποκαλύπτεται δεν ονομάζεται Τζένιφερ, ούτε κι είναι Μαροκινή αλλά Σύρια, και που τώρα έχει εξαφανιστεί. Τι έχει συμβεί;
Η υπαστυνόμος Όλγα Πετροπούλου
Σε αυτό το σημείο, τα ηνία της αφήγησης, όπως και της έρευνας, τα αναλαμβάνει η ταλαντούχα υπαστυνόμος Όλγα Πετροπούλου, γνωστή μας από προηγούμενο μυθιστόρημα του Τεύκρου Μιχαηλίδη. Έχουμε άραγε να κάνουμε με μια απλή υπόθεση εκδίκησης, όπου ένα βασανισμένο κορίτσι σκοτώνει τον δήμιό της και το σκάει απεγνωσμένα; Ή μήπως η ιστορία έχει μεγαλύτερο βάθος;
Έχουμε άραγε να κάνουμε με μια απλή υπόθεση εκδίκησης, όπου ένα βασανισμένο κορίτσι σκοτώνει τον δήμιό της και το σκάει απεγνωσμένα;
Τα πράγματα πάντως θα περιπλακούν ακόμη περισσότερο όταν στο κάδρο μπαίνει ένας ασυνήθιστος δικαστικός, με αδυναμία στον Βάγκνερ και τα γυναικεία εσώρουχα. Ας μην αποκαλύψουμε όμως περισσότερα στοιχεία της πλοκής, μια κι από αυτό το σημείο και μετά, το μυθιστόρημα επιταχύνεται και οι αποκαλύψεις ακολουθούν η μια την άλλη.
Φτάνοντας στο κουκούτσι της ιστορίας
Συχνά τα αστυνομικά μυθιστορήματα θυμίζουν μπάμπουσκες, τις γνωστές σε όλους μας ρωσικές κούκλες: Μέσα από μια ιστορία, πετάγεται μια άλλη, κι ύστερα μια άλλη, μέχρι το σημείο όπου η ιστορία φτάνει πια στο κουκούτσι της: το μυστήριο έχει λυθεί, και όλα όσα αρχικά ήταν απλές… εικασίες, έχουν πλέον αποδειχτεί, με στοιχεία.
Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης γνωρίζει καλά αυτό το παιχνίδι, κι ως μαθηματικός που είναι, έχει και πολύ καλή αίσθηση της γεωμετρίας της μυθοπλασίας του. Καθώς η πλοκή διακλαδώνεται με άλλες υπο-πλοκές, νέα πρόσωπα εισάγονται και νέα στοιχεία οδηγούν την έρευνα της ηρωίδας του και των συνεργατών της σε απρόσμενα εδάφη. Από το τράφικιν και τα διεθνή κυκλώματα χειραγώγησης αγώνων μέχρι ΜΚΟ βιτρίνες και εμπόριο ανθρώπινων οργάνων, περίπου όλες οι μορφές οργανωμένου εγκλήματος καταλήγουν να εμπλέκονται σε αυτήν την δυσεπίλυτη εικασία.
tefkros 3n exofΚι όταν έρχεται η ώρα να δοθεί ο λόγος σε πρόσωπα του υποκόσμου, ο Τεύκρος Μιχαηλίδης αισθάνεται και πάλι άνετα, η γλώσσα του είναι πειστική, γειωμένη στην πραγματικότητα, αλλά όχι πεποιημένη.
Η Όλγα Πετροπούλου, η δυναμική υπαστυνόμος που τελικά οδηγεί τον κόμπο του μυστηρίου στην λύση του, πιστώνεται σαφέστατα στα ατού του βιβλίου. Αν και ατσαλάκωτη, σιδερωμένη θα έλεγε κανείς, χωρίς κάποιο προσωπικό «σκοτεινό σημείο» που θα την έκανε πιο τρισδιάστατη κι ανθρώπινη, και πάλι, η παρουσία της αποπνέει φρεσκάδα και γνήσια ευφυΐα. Δεν χάνει τον χρόνο της με άγονους ανταγωνισμούς, όπως πολλοί άντρες συνάδελφοί της, ενώ η σκέψη της ακολουθεί τη συντομότερη διαδρομή, κι είναι πάντα διαυγής και ακριβής.
Η Εικασία 3ν+1, για την οποία θα μάθετε τα πάντα διαβάζοντας το βιβλίο, δεν είναι ένα απλό πρόσχημα για να πασπαλιστεί με λίγα μαθηματικά η ιστορία μας. Είναι ένα έξυπνο διανοητικό παιχνίδι που βρίσκει ποικίλες ανταποκρίσεις στις δαιδαλώδεις διαδρομές του μυθιστορήματος. Κι είναι αυτή η παράξενη γοητεία της, το γεγονός ότι στο τέλος οδηγεί πάντοτε στο ίδιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα, που χαρίζει στο μυθιστόρημα του Τεύκρου Μιχαηλίδη μια βαθύτερη επίγευση.
