Περιγραφή
Χρυσόψαρο
ΤΟ «ΧΡΥΣΟΨΑΡΟ» (1929) είναι ένα μυθιστόρημα για τις ποικίλες εκδοχές της ομοερωτικής επιθυμίας, για τη ρευστότητα των έμφυλων ταυτοτήτων, αλλά και για τις ηδονές και τη μνήμη του σώματος. Σταθμός στην ομοερωτική λογοτεχνία, όπως δείχνουν και οι σύγχρονες εκδόσεις του σε ευρωπαϊκές γλώσσες, μιλά με τόλμη και απροσποίητα για τους αποκλεισμούς και τη σεξεργασία, για τις βαθύτατες ταξικές διακρίσεις και την πατριαρχική οπτική που διαχέει παντού την υποκρισία της.
Το μεγάλο ταλέντο του Alec Scouffi έγκειται στη ζωντάνια με την οποία περιγράφει τον κόσμο του «Χρυσόψαρου». Μας καλεί να ακολουθήσουμε τους ήρωες στα νυχτερινά κέντρα της Μονμάρτρης και της Πιγκάλ, να αισθανθούμε την ατμόσφαιρα του πρόσκαιρου πανηγυριού, ν’ ακούσουμε τον απόηχο της τζαζ, να νιώσουμε την έξαψη των σωμάτων, αλλά και να καταδυθούμε στο σκοτάδι και στη σιωπή, να τρέξουμε μαζί με τους φευγαλέους ίσκιους, να γίνουμε μάρτυρες του εσωτερικού διχασμού προσώπων έωλων και ξεριζωμένων, που δεν είναι μόνο θύτες ή μόνο θύματα, αλλά παραδέρνουν διαρκώς σε μια αμφιθυμική κρίση, κατατρύχονται από ανεκπλήρωτα πάθη, περιδινούνται στον κρατήρα των ηδονών, σε μια φρενήρη κίνηση χωρίς δυνατότητα εξόδου.
«[Στο “Χρυσόψαρο”] η πόλη διαθλάται και μεταμορφώνεται πρωτεϊκά στα σώματα και τα σώματα μετασχηματίζονται σε όψεις της πόλης. […] Το “Χρυσόψαρο” είναι με σημερινούς όρους και μια πολύτιμη queer γεωγραφία του Παρισιού κατά τον Μεσοπόλεμο, με έμφαση στη δεκαετία του ’20.» (Από το Επίμετρο της έκδοσης)
Ο Alec Scouffi (Αλέξανδρος Σκούφος ή Σκούφης, 1886-1932) γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια. Γόνος αστικής οικογένειας, ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του σε σχολή Ιησουιτών στο Παρίσι, ενώ σπούδαζε φωνητική μουσική ήδη από 14 ετών. Γρήγορα καθιερώθηκε ως βαρύτονος. Τραγούδησε μαζί με τον Καρούζο, εμφανίστηκε στις μεγαλύτερες σκηνές της Ευρώπης, δίδαξε επί σειρά ετών στο Παρίσι, αλλά και στο Ελληνικό Ωδείο στην Αθήνα για σχετικά σύντομο διάστημα. Συμμετείχε δραστήρια στην πνευματική ζωή της γαλλικής πρωτεύουσας, ενώ, κατά τα διαστήματα της παραμονής του στην Αλεξάνδρεια άνοιγε το δικό του λογοτεχνικό σαλόνι, στο σπίτι της οδού Σταμπούλ. Εξέδωσε στα γαλλικά τέσσερις ποιητικές συλλογές και δύο μυθιστορήματα, από τα οποία το «Χρυσόψαρο» γνώρισε μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Διατηρούσε γνωριμία με τον Κ. Π. Καβάφη, ο οποίος του είχε αφιερώσει ιδιοχείρως τα «Κεριά». Δολοφονήθηκε στο διαμέρισμά του, στο Παρίσι. Ο δράστης δεν βρέθηκε ποτέ· θεωρείται πως ήταν κάποιος από τους εφήμερους εραστές του. Ύστερα από πολλά χρόνια λησμονιάς, ο Alec Scouffi «αναστήθηκε» ως μυθιστορηματικό πρόσωπο σε τρία βιβλία του Πατρίκ Μοντιανό.
(Πηγή: “Εκδόσεις Κίχλη”, 2024)
Χρυσόψαρο
Περιεχόμενα
– Χρυσόψαρο, δωμάτια μετ’ επίπλων
Σημειώσεις του μεταφραστή
– Επίμετρο: Νίκος Σκοπλάκης και Δήμητρα Τζανάκη,
«Alec Scouffi: Έργα και ημέρες. Το ταξίδι της σάρκας μου»
Μετάφραση – σημειώσεις: Νίκος Σκοπλάκης
Διόρθωση τυπογραφικών δοκιμίων: Νίκος Αναστασόπουλος
Την έκδοση σχεδίασε και επιμελήθηκε η Γιώτα Κριτσέλη
