Περιγραφή

Ο Αμίαντος είναι το πρώτο βιβλίο μιας «working class τριλογίας»

Ο Αμίαντος είναι το πρώτο βιβλίο μιας «working class τριλογίας» και βασίζεται κυρίως στα βιώματα του μεταλλεργάτη πατέρα του. Το δεύτερο είναι το «108 μέτρα. The new working class herο», που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Απρόβλεπτες Εκδόσεις. Αποτελεί τη μυθιστορηματική μεταγραφή των εμπειριών του συγγραφέα στον κόσμο της εργασιακής επισφάλειας και της μετανάστευσης.

«Αν κάποιος διαβάσει τον Αμίαντο και δεν νιώσει σαν να έφαγε γροθιά στο στομάχι, σημαίνει ότι το μυαλό του κάπου κάνει λάθος, ότι η καρδιά του δεν νιώθει. Σημαίνει έκαναν καλή δουλειά τα αφεντικά». Wu Ming 1

«Πόνος, διασκέδαση, λύπη, προβληματισμός, συμπόνια. Πόσα σύγχρονα κείμενα καταφέρνουν να διεγείρουν μία τέτοια γκάμα συναισθημάτων; Κι όμως, όλα αυτά τα ένιωσα διαβάζοντας αυτή την ιστορία που μας αφηγείται ο Αλμπέρτο Προυνέτι. Ένα νέφος εναλλασσόμενων και αντιτιθέμενων συναισθημάτων, τα οποία μόνο ένας πραγματικός συγγραφέας μπορεί να συμπυκνώσει». Βαλέριο Εβαντζελίστι

«Επικίνδυνη δουλειά: συγκόλληση σε απόσταση λίγων εκατοστών από τη δεξαμενή πετρελαίου. Μία μόνο σπίθα είναι ικανή να πυροδοτήσει μια βόμβα που μπορεί να εξαφανίσει το διυλιστήριο. Γι’ αυτό σου λένε να χρησιμοποιείς αυτό τον βρόμικο γκρι μουσαμά, που αντέχει στις υψηλές θερμοκρασίες, αφού παράγεται από μια ελαφριά και ανθεκτική ουσία: τον αμίαντο. Με αυτόν οι σπίθες μένουν αιχμάλωτες, και μένεις αιχμάλωτος κι εσύ μαζί τους και κάτω από τον μουσαμά αναπνέεις τις ουσίες που απελευθερώνονται από την τήξη του ηλεκτρόδιου. Μία μόνο ίνα αμίαντου και σε τριάντα χρόνια είσαι νεκρός».

Ο συγγραφέας του Αμίαντου, Αλμπέρτο Προυνέτι, είναι ο γιος του Ρενάτο

Ο Ρενάτο είναι εργάτης που μεγάλωσε στη μεταπολεμική Ιταλία. Από δεκατεσσάρων χρονών ξεκινάει να στην ηλεκτροκόλληση. Με τις σπίθες να πετάγονται δυο βήματα από γιγαντιαίες δεξαμενές πετρελαίου. Εισπνέει ψευδάργυρο, μόλυβδο και μεγάλο μέρος από τον περιοδικό πίνακα του Μεντελέγεφ. Ο συγγραφέας του Αμίαντου, Αλμπέρτο Προυνέτι, είναι ο γιος του Ρενάτο. Ζει την παιδική του ηλικία μέσα σε εγκαταλελειμμένα εργοστάσια, παίζοντας μπάλα και μαθαίνοντας έναν προλεταριακό κώδικα ζωής. Ανασυνθέτει την εργασιακή ιστορία του πατέρα του με γλώσσα σκληρή και συνάμα τρυφερή, που δεν χαρίζεται στην αδικία και την εκμετάλλευση. Ένα βιβλίο που διεκδικεί να είναι η μνήμη που απαιτεί δικαιοσύνη.