Περιγραφή

Ελλάδα και Δύση στις αρχές του 20ού αιώνα

Το παρόν βιβλίο εξετάζει ένα ρεύμα ιδεών που τάραξε την ελληνική πνευματική, πολιτισμική αλλά και πολιτική ζωή στις αρχές του 20ού αιώνα. Πρόκειται για ιδέες που αφορούν τη σχέση της Ελλάδας με την Ευρώπη, αλλά και της Δύσης με την Ανατολή, σε μια κρίσιμη εποχή που σφραγίζεται από μεγάλες γεωπολιτικές μεταβολές. Στον πυρήνα του ρεύματος ιδεών, που εξετάζεται στο βιβλίο, βρίσκεται η θέση ότι η νεότερη Ελλάδα έχει υποστεί ένα είδος πολιτισμικής αποικιοποίησης με πολιτικές προεκτάσεις. Σύμφωνα με τους εκφραστές αυτών των ιδεών, οι νεότεροι Έλληνες, στην προσπάθειά τους να ανταποκριθούν στις προσδοκίες και στο πολιτισμικό πρότυπο των (Δυτικο)ευρωπαίων, έχουν υπονομεύσει τον ίδιο τους τον πολιτισμό, έχουν εγκαταλείψει κάθε δημιουργική πρωτοβουλία και έχουν μετατραπεί σε ένα είδος νεκροζώντανων προγόνων του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Το βιβλίο εξετάζει τις όψεις του «αντιδυτικισμού», τις αναπαραστάσεις των ξένων, την καχυποψία απέναντι στην ξενομανία, και την κριτική στη φραγκολατρεία των Ελλήνων της εποχής, ως μια διαδικασία συγκρότησης και κατανόησης του «εθνικού εαυτού».

Η χαρτογράφηση των ιδεών αυτών πραγματοποιείται με άξονα το έργο και τη σκέψη του Αργύρη Εφταλιώτη (1849-1923), του Περικλή Γιαννόπουλου (1869-1910) και του Ίωνα Δραγούμη (1878-1920), ενώ συνεξετάζονται οι κύκλοι των συνομιλητών τους, οι ομοϊδεάτες και συνοδοιπόροι τους, αλλά και οι αντίπαλοί τους. Μελετώνται οι δημόσιες συζητήσεις και διαμάχες στις οποίες συμμετείχαν, με στόχο να κατανοηθεί καλύτερα η πνευματική τους παρακαταθήκη και ο αντίκτυπος των ιδεών τους. Κομμάτια και θρύψαλα των ιδεών που μελετά το βιβλίο είναι ακόμα διάσπαρτα γύρω μας. Χάνονται και εμφανίζονται ξανά σε διαφορετικές στιγμές, από τη δεκαετία του 1930 μέχρι τις μέρες μας. Ανεξάρτητα από τις προθέσεις των εκφραστών τους και τις ιδιαιτερότητες της ιστορικής περιόδου στην οποία ανήκουν, αυτές οι ιδέες επιμένουν να επηρεάζουν τη σχέση μας με τη δική μας άγνωστη χώρα.