Περιγραφή
Aceto, Arcobaleno
«Η πολιτική υπήρξε για μένα η οργή που οργανώνεται, ο κάλος που σκληραίνει. Δεν πέρασαν βδομάδες, πέρασαν χρόνια, γνώρισα τα όπλα, σκότωσα ανθρώπους, πρώτα έναν, έπειτα κι άλλον».
«Αποκάλυψα στους γονείς μου την πρόθεση να γίνω ιερέας, αντέταξα στις ενστάσεις τους μονάχα μια βουβή ισχυρογνωμοσύνη».
«Γνώρισα πολλούς ανθρώπους και κοιμήθηκα σε πολλά κελιά, στη φυλακή βρίσκεσαι σε συνεχή μετακόμιση. Είναι παράξενο πώς ένας εγκλεισμός μπορεί να έχει τόση κινητικότητα».
Ο συγγραφέας Εrri De Luca αναδιηγείται τις εξομολογήσεις τριών παιδικών του φίλων. Καθένας τους άκουσε κάποτε ένα κάλεσμα και το υπηρέτησε. Τώρα στο κατώφλι της ζωής τους, αναστοχάζονται το τίμημα της επιλογής τους.
Aceto, Arcobaleno
Ο Έρρι ντε Λούκα γεννήθηκε στη Νάπολη το 1950. Συνιδρυτής της ακροαριστερής πολιτικής οργάνωσης Λότα Κοντίνουα (Συνεχής Αγώνας), συγγραφέας, μεταφραστής, ποιητής, σεναριογράφος, σκηνοθέτης και ηθοποιός. Βιοπορίστηκε κάνοντας διάφορα επαγγέλματα: οδηγός φορτηγού, εργάτης στη Φίατ, οικοδόμος, κ.ά.
Αλπινιστής με πολλές πρωτιές στην αγωνιστική αναρρίχηση, μεταφέρει στα βιβλία του το πάθος του για τα βουνά και τη φύση. Αυτοδίδακτος σε διάφορες γλώσσες: αρχαία εβραϊκά, σουαχίλι, ρωσικά, γίντις.
Έχει εκδώσει πάνω από 60 βιβλία, που έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες. Από τις εκδόσεις Κέλευθος κυκλοφορούν τα βιβλία του: Aceto Arcobaleno, Το βάρος της πεταλούδας, Τα ψάρια δεν κλείνουν τα μάτια, Είσαι δικός μου, εσύ, Φύση γυμνή, Η ιστορία της Ειρήνης και Το παιχνίδι της Χήνας. Το 2013 του απονεμήθηκε το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας και χαρακτηρίστηκε από τον ιταλικό Τύπο «συγγραφέας της δεκαετίας».
“Στην ηλικία μου με απασχολεί μόνο η κάθε μια μέρα και αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για κάθε μέρα που ξυπνάω. Ο φόβος δεν υπάρχει στα συναισθήματά μου. Ό,τι κι αν συμβεί καλούμαι να το αντιμετωπίσω και να αποδιώξω κάθε φόβο. Και από τη φύση μου δεν είμαι άνθρωπος αγχώδης, διαφορετικά δεν θα μπορούσα να σκαρφαλώσω σε πλαγιές και να παίξω με το κενό”.
“Στις μέρες μας ο πολίτης έχει καταντήσει πελάτης. Ο πολίτης συμμετέχει σε μια κοινωνία, ο πελάτης είναι ένα κομμάτι της αγοράς που η αξία του υπολογίζεται με βάση την αγοραστική του δύναμη. Σήμερα, η υγεία και η δικαιοσύνη έγιναν υπηρεσίες που επιχορηγούνται από οργανισμούς. Όποιος λοιπόν έχει αγοραστική δύναμη μπορεί να τις απολαύσει, οι άλλοι δεν μπορούν. Κι όμως πρόκειται για την ισότητα των δικαιωμάτων πάνω στην οποία βασίζεται η δημόσια ζωή. Σήμερα υπάρχει ένα έλλειμμα του ανήκειν στην κοινωνία, ο ένας αισθάνεται απομονωμένος και χωρίς σύνδεση με τους άλλους όμοιούς του. Η αγάπη είναι ένα συναίσθημα που ενώνει τα άτομα αλλά δεν αρκεί για να αντικαταστήσει το αίσθημα του ανήκειν στο ευρύτερο σύνολο των συμπολιτών”.
