Περιγραφή
Η κόκκινη τέντα της Μπολόνιας: Καθισμένος στα σκαλοπάτια της Πιάτσα Ματζόρε στην Μπολόνια, μία από αυτές τις απίθανες πόλεις όπου μπορείς να περιπλανηθείς μετά θάνατον, ο αφηγητής ανακαλεί την εικόνα του αγαπημένου του θείου, ενός μανιώδη αλληλογράφου, αναγνώστη και ταξιδιώτη, που σημάδεψε την παιδική και εφηβική του ηλικία. Οι στοές, οι πλατείες, οι εκκλησίες, τα μαγαζιά και οι κόκκινες τέντες αποτελούν το σκηνικό μιας συνομιλίας που, χάρη στη μαγική αρχιτεκτονική της πόλης, μπορεί να συμβεί μυστικά, αν και δημόσια.
“Για τους ανθρώπους που ζουν εδώ, οι στοές είναι κάτι σαν προσωπική τους ατζέντα, φτιαγμένη από πέτρα, τούβλα και κυβόλιθους. Μπορείς να επισκεφτείς τους πιστωτές σου, τον κρυφό σου έρωτα, τον ορκισμένο σου εχθρό, το αγαπημένο σου καφέ, τη μητέρα σου, τον οδοντίατρό σου, το τοπικό γραφείο ανέργων, τον καλύτερό σου φίλο ή ένα παγκάκι στο οποίο συνήθως κάθεσαι τελείως μόνος φτιάχνοντας το χανζαπλάστ σε μια μυρμηγκιά στο δείκτη του χεριού σου – μπορείς να πας σε όλα αυτά τα ραντεβού χωρίς να χρειαστεί να περπατήσεις ποτέ κάτω απ’ τον ουρανό. Και τι αλλάζει αυτό στα γεγονότα της ζωής σου; Τίποτα. Κι όμως, κάτω από τις στοές ο αντίλαλος αυτών των γεγονότων ηχεί διαφορετικά. Και το βράδυ, η Απόλαυση και η Απελπισία πιάνονται χέρι χέρι για να κάνουν τον περίπατό τους στις στοές.”
Ο Τζων Μπέργκερ (1926-2017), συγγραφέας, ζωγράφος, σεναριογράφος, κορυφαίος θεωρητικός της τέχνης και διανοούμενος, γεννήθηκε στο Λονδίνο. Μετά τη θητεία του στο στρατό (1944-46), παρακολούθησε τις Σχολές Καλών Τεχνών Chelsea School of Art και Central School of Art του Λονδίνου και στα τέλη της δεκαετίας του ’40 άρχισε να εκθέτει σε μικρές γκαλερί του Λονδίνου ως ζωγράφος (Wildenstein, Redfern, κ.ά.). Λίγο αργότερα εμφανίστηκε με κριτικά άρθρα του στο περιοδικό “New Statesman”, υιοθετώντας μια ριζοσπαστική, μαρξιστική όσο και ουμανιστική προσέγγιση του μοντερνισμού. Τα μυθιστορήματά του, πρωτότυπα σε μορφή και με ιστορική και πολιτική διεισδυτικότητα, αντλούν τα θέματά τους από τον κόσμο της τέχνης και του κριτικού του πνεύματος: “A Painter of Our Time” (1958), “The Foot of Clive” (1962), “Corker’s Freedom” (1964), “G.” (που βραβεύθηκε με τα βραβεία Booker και James Tait Black Memorial το 1972), “Into Their Labours” (τριλογία: “Pig Earth”, 1979, “Once in Europa”, 1987, “Lilac and Flag”, 1990), “To The Wedding” (1995), “King: A Street Story” (1999), “Here Is Where We Meet” (2005), “From A to X” (2008). Ανάμεσα στις εξαιρετικές μελέτες του για τη ζωγραφική και τη φωτογραφία περιλαμβάνονται τα “The Success and Failure of Picasso” (1965), “Art and Revolution: Ernst Neizvestny, Endurance, and the Role of the Artist in the USSR” (1969), “The Moment of Cubism” (1969), το διεθνούς αναγνώρισης “Ways of Seeing” (1972, ελλ. έκδ. “Η εικόνα και το βλέμμα”, Οδυσσέας, 1993· νέα έκδ. Μεταίχμιο, 2011), μεταγραφή σε βιβλίο της πετυχημένης τηλεοπτικής σειράς του BBC, που επηρέασε καθοριστικά τους σπουδαστες των εικαστικών τεχνών και της ιστορίας της τέχνης των επόμενων ετών, “About Looking” (1980, στο οποίο περιλαμβάνεται και το δοκίμιο “Why Look at Animals?”), “Another Way of Telling” (με φωτογραφίες του Jean Mohr, 1982). Τη δεκαετία του ’70 έγραψε το σενάριο για τις ταινίες του Ελβετού σκηνοθέτη Alain Tanner, “La Salamandre” (1971), “The Middle of the World” (1974) και “Jonah Who Will Be 25 in the Year 2000” (1976). Τη δεκαετία του ’80 έζησε και εργάστηκε σε ένα μικρό χωριό στις Γαλλικές Άλπεις, στο χώρο όπου διαδραματίζεται η μυθιστορηματική τριλογία του “Into Their Labours”. Με το βιβλίο του “Από την Άιντα στον Χαβιέρ”, με αντικείμενο τις επιστολές της γυναίκας του προς έναν φυλακισμένο τρομοκράτη (“From A to X”, ελλ. έκδ. Πατάκη, 2013) ο Μπέργκερ ήταν και πάλι υποψήφιος για το βραβείο Booker το 2008. Πέθανε στο σπίτι του στο προάστιο Antony του Παρισιού, στις 2 Ιανουαρίου 2017, σε ηλικία 90 ετών.
